Hypotheekparentarief
Wat is een hypotheekparentarief?
Een nominale hypotheekrente is de standaardrentevoet die wordt berekend door een verzekeraar en wordt toegewezen aan een lener voor een specifiek uitleenproduct. Een nominale hypotheekrente is het rentetarief dat een geldschieter een lener in rekening brengt zonder aanpassingen voor kredietverstrekkers of kortingspunten. Als de geldverstrekker de nominale rente van de hypotheek aanpast, wordt dit de aangepaste nominale rente genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Een nominale hypotheekrente is de standaardrentevoet die door een onderschrijver wordt berekend op basis van de kredietaanvraag van een lener voor een specifieke hypotheeklening.
- Om de nominale rente van de hypotheek te bepalen, beoordeelt de underwriter verschillende factoren, zoals de schuld-tot-inkomen (DTI) -ratio van de lener en de kredietscore.
- Als de geldverstrekker de nominale rente van de hypotheek aanpast, wordt de nieuwe rente de aangepaste nominale rente genoemd.
- Een lener kan de nominale hypotheekrente verlagen door kortingspunten te kopen, die een eenmalige vergoeding zijn die de lener aan de uitlener betaalt.
Hoe een hypotheekparentarief werkt
Hypotheekrentetarieven worden gegenereerd door verzekeraars op basis van de kredietaanvraag van een lener. Vaak zullen kredietverstrekkers een schema met standaard markttarieven per type lening genereren als een marketingtool of referentiepunt voor een lener die onderzoek doet naar een lening.
Zodra een lening is verstrekt, registreren en analyseren kredietverstrekkers de par-tarieven op leningen als onderdeel van hun risicobeheerprocedures. Kredietverstrekkers kunnen ook pari-tarieven gebruiken voor het kopen en verkopen van hypotheken aan andere banken of op de secundaire markt. Het nominale tarief is ook een tegenprestatie voor verschillende andere interne evaluaties van een lening, waaronder de onderhoudsrechten van een lening.
Overname tegen nominale rente
Kredietnemers kunnen een schatting hebben van hun leenrente voor een specifiek product op basis van een referentiepuntschema dat door de kredietverstrekker is gegenereerd. Het nominale tarief van een lening kan echter pas worden berekend als een lener een leningsaanvraag heeft voltooid. Zodra een kredietaanvraag is ingediend, analyseert de onderschrijver het kredietprofiel van de kredietnemer samen met de referentiepunttarieven voor het type lening dat hij zoekt. Indien goedgekeurd, genereert de onderschrijver een nominale rente waarmee de lener in de leningsovereenkomst moet instemmen.
Par-tarieven zijn gebaseerd op verschillende factoren die verschillen per type lening. Bij de meeste standaard persoonlijke leningen wordt rekening gehouden met de schuld-inkomensverhouding (DTI) en kredietscore van een lener bij het bepalen van de nominale rente. Gedekte leningen en met name hypotheekleningen houden ook rekening met de huisvestingskostenratio van een lener, samen met de DTI-ratio en de kredietscore.
Par Rate-aanpassingen
Kredietverstrekkers bieden kredietnemers een nominale prijsopgave die kan worden aangepast vanwege premies of kortingen. Leners moeten mogelijke premies of kortingen die mogelijk beschikbaar zijn, altijd bespreken met hun kredietverantwoordelijke. Kortingen kunnen worden toegepast op basis van verschillende factoren. Er kunnen ook premies worden toegepast om een lener in staat te stellen af te zien van een deel van de aan een lening verbonden initiële kosten.
Kortingspunten
Kortingspunten, ook wel vooruitbetaalde rente. Voor elk kortingspunt dat een lener koopt, daalt de rente op de hypotheek met maximaal 0,25%. Bij de meeste kredietverstrekkers kunnen leners één tot drie kortingspunten kopen, wat betekent dat de lener mogelijk zijn rentetarief met 0,25% tot 0,75% kan verlagen
Typisch is elk punt gelijk aan 1% van het totale bedrag van de hypotheek. Bij een woningkrediet van $ 200.000 is één punt bijvoorbeeld gelijk aan $ 2.000. De lener zou de geldschieter $ 2.000 betalen in ruil voor een lagere rente.
Kredietverstrekker
Een andere aanpassing aan een nominale hypotheekrente vindt plaats als de geldschieter ermee instemt een deel van de sluitingskosten van de lener te betalen. Afsluitingskosten zijn die kosten die hoger zijn dan de prijs van het onroerend goed dat de lener geacht wordt te betalen om de transactie te voltooien. Voorbeelden van afsluitingskosten zijn onder meer kosten voor het aanmaken van leningen, taxatiekosten, eigendomsverzekeringen, onroerendgoedbelasting en registratierechten.
In een kredietverstrekkingssituatie betaalt de kredietgever een deel van deze afsluitingskosten, waardoor de lener minder contant geld naar de sluitingstafel moet brengen. In ruil voor kredietverstrekkers stemt de kredietnemer ermee in om een hogere rente op de hypotheek te betalen.
Als een lener samenwerkt met een intermediaire hypotheekmakelaar, kan een premie vereist zijn om de makelaar te vergoeden. Het uiteindelijke tarief dat een lener na aanpassingen instemt te betalen, wordt het aangepaste par-tarief genoemd. Alle gegevens van de nominale rente en par tariefaanpassingen zullen worden bekendgemaakt in de leenovereenkomst en schetste in een sluitende regeling verklaringen.