Naakte positie

Wat is een naakte houding?

Bij de effectenhandel in het algemeen verwijst een naakte positie naar een effectenpositie, long of short, die niet is afgedekt tegen het marktrisico. Zowel de potentiële winst als het potentiële risico zijn groter wanneer een positie naakt is in plaats van op de een of andere manier gedekt of afgedekt. Bij de handel in opties verwijst deze uitdrukking specifiek naar een optie die wordt verkocht door een handelaar zonder een vaste positie in de onderliggende waarde.

Een naakte houding begrijpen

Een naakte aandelenpositie heeft niet de afdekking die gepaard gaat met een call of putoptie of misschien een tegengestelde positie in een gerelateerd aandeel. Bijvoorbeeld een long in Coke en een short in Pepsi.

Een naakte positie is inherent riskant omdat er geen bescherming is tegen een ongunstige beweging. De meeste beleggers beschouwen het bezitten van aandelen niet als buitensporig riskant, vooral omdat het in de meeste gevallen gemakkelijk is om de positie weer aan de markt te verkopen. Een dalende markt voor een belegger met een longpositie in een aandeel kan echter nog steeds aanzienlijke verliezen opleveren. In dit geval zou het aanhouden van een putoptie tegen de lange aandelenpositie, voor een kleine prijs, de verliezen kunnen beperken tot een beheersbaar bedrag.

Het winstpotentieel van de investeerder, vóór provisies, zou worden verminderd met de premie of kosten van de optie. Beschouw het als een verzekeringspolis die de belegger hoopt nooit te gebruiken.

Beleggers die aandelen short verkopen zonder hedges, lopen een nog groter risico omdat het opwaartse potentieel van een aandeel theoretisch onbeperkt is. In dit geval zou het bezitten van een call op de onderliggende aandelen dat risico beperken.

Naakte opties

Op de optiemarkt brengen ongedekte of naakte oproepen en putten ook risico’s met zich mee. In dit geval is het de verkoper of schrijver van opties die niet is ingedekt tegen toewijzing. Kopers van opties riskeren alleen het bedrag dat wordt betaald om de opties te kopen, wat normaal gesproken aanzienlijk minder is dan het bedrag dat nodig is om werkelijke aandelen of een ander onderliggend actief te kopen.

Verkopers van opties kunnen daarentegen een onbeperkt risico hebben als ze niet worden afgedekt. Een belegger verkoopt bijvoorbeeld een call-optie op een aandeel en dat aandeel stijgt hoger in prijs voordat het vervalt. De koper van de optie zou de optie waarschijnlijk kunnen uitoefenen, waardoor de verkoper gedwongen wordt de open markt op te gaan om de aandelen tegen de hogere prijs te kopen om deze aan de koper van de opties te leveren. Als de verkoper van opties een compenserende positie in de onderliggende aandelen had, zou hun risico beperkt zijn.

Putverkopers zouden een bijna onbeperkt risico hebben als de onderliggende waarde naar nul daalt. Een overeenkomstige shortpositie in de onderliggende aandelen zou dat risico beperken.

In meer praktische termen zal de verkoper van ongedekte put- of call-items deze waarschijnlijk terug kopen ruim voordat de prijs van het onderliggende effect te ver weg beweegt van de uitoefenprijs, op basis van hun risicotolerantie en stop loss instellingen.

Meer geavanceerde optiehandelaren kunnen risico’s afdekken met meerdere put- en call-posities, combinaties genaamd.