Niet-versnellende inflatie van werkloosheid (NAIRU)
Wat is het niet-versnellende inflatiecijfer van de werkloosheid?
Het niet-versnellende inflatiecijfer van de werkloosheid (NAIRU) is het specifieke werkloosheidsniveau dat duidelijk is in een economie die er niet voor zorgt dat de inflatie toeneemt. Met andere woorden, als de werkloosheid zich op het NAIRU-niveau bevindt, is de inflatie constant. NAIRU vertegenwoordigt vaak het evenwicht tussen de toestand van de economie en de arbeidsmarkt.1
Belangrijkste leerpunten
- Het niet-versnellende inflatiecijfer van de werkloosheid (NAIRU) is het laagste werkloosheidsniveau dat in de economie kan voorkomen voordat de inflatie begint te stijgen.
- Wanneer de werkloosheid zich op het NAIRU-niveau bevindt, is de inflatie stabiel; wanneer de werkloosheid stijgt, daalt de inflatie; als de werkloosheid daalt, stijgt de inflatie.
- Zonder vaste formule om NAIRU te bepalen, heeft de Federal Reserve historisch gezien statistische modellen gebruikt om het NAIRU-niveau ergens tussen de 5% en 6% werkloosheid te plaatsen.
- De beoordeling van het NAIRU-niveau tijdens haar onderzoek naar inflatie en werkloosheid helpt de Federal Reserve in haar doel om zowel maximale werkgelegenheid als prijsstabiliteit te bereiken.
- Aan de andere kant houdt NAIRU geen rekening met de verscheidenheid aan factoren die van invloed zijn op werkloosheid, naast inflatie;ook kan het historische verband tussen inflatie en werkloosheid worden verbroken, waardoor NAIRU minder effectief wordt.
Hoe NAIRU werkt
Hoewel er geen formule is voor het berekenen van een NAIRU-niveau, heeft de Federal Reserve historisch gezien statistische modellen gebruikt en schat dat het NAIRU-niveau ergens tussen de 5% en 6% werkloosheid ligt (schattingen voor de periode 2005-2030 liggen tussen de 4 en 5%). NAIRU speelt een rol bij de doelstellingen van de Fed met een dubbel mandaat, namelijk het bereiken van maximale werkgelegenheid en prijsstabiliteit.
De Fed streeft bijvoorbeeld doorgaans naar een inflatiepercentage van 2% om op middellange termijn te handhaven. Als de prijzen te snel stijgen als gevolg van een sterke economie, en het ziet er naar uit dat de inflatiedoelstelling van de Fed zal worden overtroffen door het inflatiecijfer, dan zal de Fed het monetaire beleid verkrappen en zo de economie en de inflatie vertragen.
NAIRU begrijpen
Volgens NAIRU, aangezien de werkloosheid over een paar jaar stijgt, zou de inflatie moeten afnemen. Als de economie slecht presteert, heeft de inflatie de neiging om te dalen of af te nemen, omdat bedrijven de prijzen niet kunnen verhogen vanwege het gebrek aan vraag van de consument. Als de vraag naar een product afneemt, daalt de prijs van het product omdat minder consumenten het product willen, wat resulteert in een prijsverlaging door het bedrijf om de vraag te stimuleren of interesse in het product te kopen. NAIRU is het werkloosheidsniveau waarnaar de economie moet stijgen voordat de prijzen beginnen te dalen.
Omgekeerd, als de werkloosheid onder het NAIRU-niveau daalt (de economie doet het goed), zou de inflatie moeten toenemen. Als de economie jarenlang goed presteert, kunnen bedrijven de prijzen verhogen om aan de vraag te voldoen. Ook stijgt de vraag naar producten zoals woningen, auto’s en consumptiegoederen, en die vraag veroorzaakt inflatoire druk.
NAIRU vertegenwoordigt het laagste werkloosheidsniveau dat in een economie kan bestaan voordat de inflatie begint te stijgen.
Beschouw NAIRU als het omslagpunt tussen werkloosheid en stijgende of dalende prijzen.
Hoe NAIRU overkwam
In 1958 schreef de in Nieuw-Zeeland geboren econoom William Phillips in het Verenigd Koninkrijk een artikel met de titel “De relatie tussen werkloosheid en het tarief van het geldloon”. In zijn paper beschreef Phillips de vermeende omgekeerde relatie tussen werkloosheidsniveaus en de inflatie. Deze relatie werd de Phillipscurve genoemd. Tijdens de ernstige recessie van 1974 tot 1975 bereikten de inflatie en de werkloosheidscijfers echter beide historische niveaus, en mensen begonnen te twijfelen aan de theoretische basis van de Phillipscurve.7
Milton Friedman en andere critici voerden aan dat het macro-economische beleid van de overheid werd gedreven door een lage werkloosheidsdoelstelling, waardoor de inflatieverwachtingen veranderden. Dit leidde eerder tot versnelde inflatie dan tot verminderde werkloosheid. Vervolgens werd overeengekomen dat het economische beleid van de overheid niet mag worden beïnvloed door werkloosheidsniveaus onder een kritiek niveau dat ook wel bekend staat als het ” natuurlijke werkloosheidspercentage “.
NAIRU werd voor het eerst geïntroduceerd in 1975 als het niet-inflatoire werkloosheidspercentage (NIRU) door Franco Modigliani en Lucas Papademos. Het was een verbetering van het concept van de “natuurlijke werkloosheid” door Milton Friedman.
De correlatie tussen werkloosheid en inflatie
Stel dat het werkloosheidspercentage 5% is en de inflatie 2%. Ervan uitgaande dat beide waarden gedurende een bepaalde periode hetzelfde blijven, kan dan worden gezegd dat wanneer de werkloosheid onder de 5% ligt, het normaal is dat een inflatie van meer dan 2% daarmee overeenkomt. Critici wijzen erop dat het onwaarschijnlijk is dat een statische werkloosheidscijfer voor langere tijd aanhoudt vanwege verschillende niveaus van factoren die van invloed zijn op de beroepsbevolking en werkgevers (zoals natuurrampen en politieke instabiliteit) die dit evenwicht snel kunnen verschuiven.
De theorie stelt dat als het werkelijke werkloosheidspercentage een paar jaar lager is dan het NAIRU-niveau, de inflatieverwachtingen stijgen, waardoor het inflatiecijfer de neiging heeft om te stijgen. Als het werkelijke werkloosheidspercentage hoger is dan het NAIRU-niveau, dalen de inflatieverwachtingen en neemt het inflatiecijfer af. Als zowel het werkloosheidspercentage als het NAIRU-niveau gelijk zijn, blijft het inflatiecijfer constant.
NAIRU Vs. Natuurlijke werkloosheid
Natuurlijke werkloosheid, of het natuurlijke werkloosheidspercentage, is het minimale werkloosheidspercentage dat het gevolg is van reële of vrijwillige economische krachten. Natuurlijke werkloosheid weerspiegelt het aantal mensen dat werkloos is vanwege de structuur van de beroepsbevolking, zoals degenen die vervangen zijn door technologie of degenen die niet over specifieke vaardigheden beschikken om werk te vinden.
De term volledige werkgelegenheid is een verkeerde benaming, aangezien er altijd werknemers zijn die op zoek zijn naar werk, inclusief afgestudeerden of mensen die ontheemd zijn door technologische vooruitgang. Met andere woorden, er is altijd een beweging van arbeid door de economie heen. De verplaatsing van arbeid in en uit tewerkstelling, of het nu vrijwillig is of niet, vertegenwoordigt natuurlijke werkloosheid.
NAIRU heeft te maken met de relatie tussen werkloosheid en inflatie of stijgende prijzen. NAIRU is het specifieke werkloosheidsniveau waarbij de economie er niet voor zorgt dat de inflatie toeneemt.
Beperkingen bij het gebruik van NAIRU
NAIRU is een studie van de historische relatie tussen werkloosheid en inflatie en vertegenwoordigt het specifieke niveau van werkloosheid voordat de prijzen de neiging hebben om te stijgen of dalen. In de echte wereld kan de historische correlatie tussen inflatie en werkloosheid echter afnemen.
Naast inflatie hebben ook veel factoren invloed op de werkloosheid. Werknemers die bijvoorbeeld niet over de vaardigheden beschikken die nodig zijn om een baan te krijgen, zullen waarschijnlijk met werkloosheid worden geconfronteerd, terwijl de werknemers die over de vaardigheden beschikken, waarschijnlijk zullen worden aangenomen. Een van de uitdagingen ligt in het schatten van het NAIRU-niveau voor verschillende groepen werknemers met verschillende vaardigheden.