Niet-gedekte beveiliging
Wat is een niet-gedekte beveiliging?
Een niet-gedekt effect is een SEC-aanduiding waaronder de kostenbasis van effecten die klein en met een beperkte reikwijdte zijn, niet aan de IRS mogen worden gerapporteerd. De gecorrigeerde kostenbasis van niet-gedekte effecten wordt alleen gerapporteerd aan de belastingbetaler, en niet aan de IRS.
Belangrijkste leerpunten
- Een niet-gedekt effect is een SEC-aanduiding waaronder de kostenbasis van effecten die klein en met een beperkte reikwijdte zijn, mogelijk niet aan de IRS worden gerapporteerd.
- Een investeringswaarborg die in 2011 is gekocht maar in hetzelfde jaar is overgeboekt naar een DRIP die de gemiddelde kostprijsmethode gebruikt om de kostenbasis te berekenen, is een niet-gedekt effect.
- Aandelen worden als niet-gedekt beschouwd als ze worden verkocht door buitenlandse tussenpersonen en buitenlanders (dwz personen die ten minste 183 dagen van het kalenderjaar afwezig zijn in het land).
- De verkoop van beleggingen wordt ook onderverdeeld in gedekte en niet-gedekte effecten met behulp van formulier 8949.
Wat is een gedekte beveiliging?
In 2008 keurde het Congres wetgeving goed die makelaars verplichtte om de aangepaste kostenbasis voor effecten en onderlinge fondsente rapporterenaan zowel de investeerders als de Internal Revenue Service (IRS), effectief belastingjaar 2011. Sinds 2011 is de kostenbasis van bepaalde effecten gerapporteerd via formulier 1099-B dat aangeeft of het gedekte zekerheid en wordt gerapporteerd op formulier 1099-B. Een gedekt effect wordt gedefinieerd als:
- Alle aandelen in een bedrijf, inclusief American Depositary Receipts (ADR’s), verworven op of na 1 januari 2011
- Beleggingsfondsen verworven op of na 1 januari 2012
- Aandelen of ADR’s verworven via een dividendherinvesteringsplan (DRIP) op of na 1 januari 2012
- Minder complexe obligaties, derivaten en opties gekocht op of na 1 januari 2014
- Complexere obligaties, derivaten en opties gekocht op of na 1 januari 2016
Inzicht in niet-gedekte beveiliging
Niet-gedekte effecten verwijzen naar beleggingen die zijn gekocht vóór de hierboven vermelde ingangsdatums. De gedetailleerde kostenbasis na de verkoop van een niet-gedekt effect hoeft niet door een makelaar aan de IRS te worden gerapporteerd. De bruto-opbrengst of aflossingswaarde van een verkoop kan echter nog steeds aan de IRS worden gerapporteerd. Hoewel een makelaar nog steeds de kostenbasis aan de belegger of belastingbetaler zal rapporteren, is het aan de belegger om deze informatie aan de IRS te rapporteren via Schedule D op formulier 1040 voor verkochte aandelen, al dan niet gedekt. Zelfs als de belastingbetaler geen kostenbasisrapport ontvangt, moet hij toch zijn gecorrigeerde kostenbasis aan de IRS rapporteren.
De IRS beschouwt effecten als niet-gedekt als ze zijn verworven via een corporate action en als hun kostenbasis is afgeleid van andere niet-gedekte effecten.
Bedrijfsacties, zoals aandelensplitsingen, stockdividenden en terugkopen, resulteren meestal in extra aandelen voor de belegger. De extra aandelen worden geclassificeerd als niet-gedekt als ze zijn ontvangen via niet-gedekte aandelen. Een persoon die bijvoorbeeld in 2010 100 aandelen heeft gekocht in een bedrijf dat in 2013 drie-op-één heeft gesplitst, ontvangt nog eens 200 aandelen. Hoewel de 200 aandelen na 2011 zijn verworven, worden ze als niet-gedekt beschouwd omdat ze zijn afgesplitst van aandelen die vóór 2011 zijn verworven.
Een dividendherinvesteringsplan (DRIP) stelt een belegger in staat om zijn dividenden te herinvesteren voor extra aandelen in hetzelfde bedrijf. Een investeringspeil dat in 2011 werd aangekocht maar in hetzelfde jaar werd overgeboekt naar een DRIP dat de gemiddelde kostprijsmethode gebruikt om de kostenbasis voor een actief te berekenen, is een niet-gedekt effect. Maar als de overdracht na 2011 heeft plaatsgevonden, blijft het een gedekte zekerheid.
Investeringsverkopen worden onderverdeeld in gedekte en niet-gedekte effecten met behulp van formulier 8949. Transacties op niet-gedekte effecten die niet zijn gerapporteerd op formulier 1099-B, worden gerapporteerd op formulier 8949, waarbij code C wordt gebruikt voor kortetermijnposities en code F voor langetermijnposities. term holdings.