Niet-fluctuerend
Wat is niet-fluctuerend?
Niet-fluctuerend is een kenmerk van constantheid in de waarde, veranderingssnelheid of andere metriek van een effect of meting. Niet-fluctuerend is een kenmerk van activa met een vaste rente die een constant rendement hebben, zoals een door de overheid uitgegeven obligatie. (De marktprijs van de door de overheid uitgegeven obligatielening zal echter fluctueren als de rentetarieven veranderen).
Een niet-fluctuerende eigenschap is het tegenovergestelde van een vluchtige eigenschap. Bij een vluchtige eigenschap treden veranderingen op in de voorgeschreven snelheid of waarde. Een belegging met niet-fluctuerende rendementen met weinig risico heeft doorgaans een lager rendement dan beleggingen die aan volatiliteit zijn blootgesteld.
Belangrijkste leerpunten
- Niet-fluctuerend is een kenmerk van een activum met een voorgeschreven rente of rendement dat niet verandert.
- Een niet-fluctuerende eigenschap is het tegenovergestelde van een vluchtige eigenschap; bij een vluchtige eigenschap treden veranderingen in de voorgeschreven snelheid of waarde op.
- De meest voorkomende niet-fluctuerende activa zijn obligaties, preferente aandelen en depositocertificaten (cd’s).
Inzicht in niet-fluctuerend
De gewone aandelen van een overheidsbedrijf zullen eerder fluctueren in zowel het dividendrendement als de marktprijs. Dividenden betaald op preferente aandelen zijn niet fluctuerend; dat wil zeggen, ze worden tegen een vast tarief betaald. Dividenden betaald op gewone aandelen kunnen daarentegen fluctueren. Sommige veilige en stabiele bedrijven, zoals blue chips, kunnen echter stabiele dividenden bieden.
Andere niet-fluctuerende beleggingen zijn onder meer geldmarktfondsen (die vergelijkbaar zijn met spaarrekeningen), spaarrekeningen (hoewel de bank het tarief van tijd tot tijd kan wijzigen) en depositocertificaten (cd’s).
Voor beleggers, de hoeveelheid niet-fluctuerende activa op te nemen in een investering portefeuille hangt grotendeels af van die persoon op de lange termijn doelen, het risicoprofiel, tijdshorizon, en andere factoren. Het zou bijvoorbeeld logisch zijn voor een belegger met kortetermijndoelen – variërend van één tot drie jaar als ze bijna met pensioen gaan – om te neigen naar relatief veilige, niet-fluctuerende activa, zoals cd’s, spaarrekeningen met hogere rente, vaste activa. lijfrentes en geldmarktfondsen die voorspelbare opbrengsten en dividendinkomsten produceren.
Aan de andere kant kunnen doelgerichte langetermijnbeleggers – met een tijdshorizon van vijf jaar of meer – aandelen, obligaties of onderlinge fondsen overwegen die zich richten op groeiaandelen en sectorspecifieke aandelen.
De mate van discipline van een belegger, met name als het gaat om geld sparen en beleggen, zal ook van invloed zijn op de hoeveelheid niet-fluctuerende activa in zijn portefeuille. Personen die gewoonlijk meer uitgeven dan ze verdienen of die een hoog maandelijks saldo op de creditcard hebben, kunnen besluiten om die hogere kosten tegen te gaan met stabiele niet-fluctuerende investeringen. Degenen met een discretionair inkomen kunnen er baat bij hebben meer geld toe te wijzen aan risicovollere beleggingen die mogelijk een hoger rendement opleveren.
Beleggers die geneigd zijn om te gokken op aandelen of futures, kunnen ervoor kiezen om meer kapitaal toe te wijzen aan niet-fluctuerende activa (waardoor een deel van hun kapitaal wordt veiliggesteld). Conservatieve beleggers, of beleggers met een goed gedefinieerde beleggingsstrategie die op de lange termijn goed werkt, kunnen beter meer kapitaal aan hun strategie toewijzen dan aan niet-fluctuerende activa die doorgaans een lager rendement opleveren.
Alle beleggers zouden een portefeuille moeten samenstellen met een gezonde mix van fluctuerende en niet-fluctuerende activa op basis van hun persoonlijke situatie.
Realistisch voorbeeld van niet-fluctuerende activa
Apple Inc (AAPL) heeft een aantal uitstaande obligaties, met inbegrip van een 3% coupon obligatie uitgegeven in 2017 en met vervaldatum in 2027. De couponrente blijft hetzelfde van de uitgifte van de obligatie tot de vervaldag, maar de prijs van de obligatie kan veranderen. De nominale waarde van de obligatie is 100 ($ 1.000 denominatie) maar de obligatie kan worden verhandeld tegen 105 als de geldende couponrente op vergelijkbare obligaties lager is dan 3%. Om deze reden zijn mensen bereid om een hogere prijs voor de obligatie te betalen. Als beleggers gelijkwaardige obligaties met een hogere coupon kunnen kopen, kan de obligatie worden verhandeld tegen 97. Daarom zijn ze niet bereid om de volledige waarde te betalen voor een obligatie met een lagere coupon. In beide gevallen ontvangt de houder op de vervaldag nog steeds 100 en een coupon van 3% tot de vervaldatum.