Opgekropte vraag

Wat is de vraag naar opkroppen?

Opgekropte vraag verwijst naar een situatie waarin de vraag naar een dienst of product ongewoon sterk is. Economen gebruiken de term over het algemeen om de terugkeer van het algemene publiek naar het  consumentisme te beschrijven  na een periode van verminderde uitgaven. Het idee is dat consumenten tijdens een recessie geneigd zijn om aankopen te doen, waardoor er een achterstand in de vraag ontstaat die ontstaat wanneer tekenen van herstel zich voordoen.

Inzicht in Pent-Up Demand

Een opgekropte vraag wordt vaak gezien onmiddellijk na een  recessie  of depressie. Wanneer het economische klimaat onzeker is, hebben consumenten de neiging om hun aankopen uit te stellen en in plaats daarvan waar mogelijk te kiezen voor het opbouwen van hun spaargeld.

Op geaggregeerd niveau wordt aangenomen dat de vraag nooit zal afnemen. Consumenten geven er soms de voorkeur aan om tijdens een recessie aankopen uit te stellen totdat ze hun financiën weer op orde hebben en er meer vertrouwen in hebben dat er betere tijden aankomen.

Deze kenmerkende vertragingen bij de aankoop van goederen leiden er meestal toe dat er een achterstand in de vraag ontstaat op de markt wanneer er tekenen van herstel optreden. Vaak versnelt de opgekropte vraag de  economische herstelperiode  onmiddellijk na een economische neergang, dankzij een plotselinge toename van het consumentenvertrouwen en de bestedingen.

In een conventionele  economische cyclus groeit de opgekropte vraag tijdens recessies, naast hoge percentages consumenten die geld besparen. Op dit punt zullen centrale banken doorgaans proberen de economie nieuw leven in te blazen door de rentetarieven te verlagen en mensen aan te moedigen meer uit te geven, waardoor de weg wordt geëffend voor alle opgehoopte vraag die zich heeft opgehoopt.

Voorbeelden van Pent-Up Demand

Een goed voorbeeld van dit concept deed zich voor in het begin van de jaren negentig. Een recessie, mede veroorzaakt door de spaar- en kredietcrisis, zorgde voor een sterke stijging van de werkloosheid. Uiteindelijk was het van korte duur. In 1993 was de economie in recovery mode weer, gevoed door de lage rente, goedkope energie prijzen , en de desktop computer productiviteit boom.

Opgehoopte vraag was minder duidelijk in de vroege jaren 2000 recessie die gebeurde op de hielen van de dot-com bust of tijdens  de Grote Recessie. Na de Grote Recessie duurde het langer dan normaal voordat de economie zich herstelde. De economische crisis was ernstig. Jaren van roekeloze uitgaven wogen op de koopkracht en de toegang tot krediet – banken deelden geen leningen uit omdat hun balansen in de war waren en ze hun schulden moesten afbetalen.

Speciale overwegingen

De ophopende vraag naar duurzame goederen kan bijzonder hoog oplopen. Toen de economische moeilijke tijden te krijgen, consumenten de neiging om zich te onthouden van het maken van dure, big-ticket aankopen, zoals auto’s, huishoudelijke apparaten en andere duurzame goederen, in plaats daarvan kozen te maken wat ze hebben een langere levensduur, zelfs als het vereist extra onderhoud en reparaties. 

Dit soort gedrag kan worden veroorzaakt door de angst werkloos te worden, algemene liquiditeitsbeperkingen en beperkte toegang tot krediet. In ieder geval, hoe langer de consument wacht met het doen van dergelijke aankopen, hoe sterker zowel de wens als de behoefte om te vervangen wordt.

Opnemen van Pent-Up-vraag

Het is niet eenvoudig om de opgehoopte vraag nauwkeurig te meten, omdat het een vrij onnauwkeurige wetenschap is. Een methode die economen  gebruiken om een ​​idee te krijgen van de opgekropte vraag, is door goed te kijken naar de gemiddelde leeftijd van de voorraden duurzame goederen. Wanneer consumenten aankopen uitstellen om auto’s, huishoudelijke apparaten en soortgelijke artikelen te vervangen, neemt de gemiddelde leeftijd van de voorraad van deze goederen toe.

Het Bureau of Economic Analysis (BEA) publiceert aan het einde van het jaar schattingen van gemiddelde leeftijden, gebaseerd op consumptie- en afschrijvingspatronen voor verschillende soorten duurzame goederen.1 De  gemiddelde leeftijd is over het algemeen stabiel in de tijd, in ieder geval van 1960 tot ongeveer 2007.

De gemiddelde leeftijd van duurzame goederen die eigendom zijn van consumenten begon te stijgen toen de Grote Recessie toesloeg en nam toe tot en met 2012. De gemiddelde leeftijd van meer dan de helft van de gerapporteerde categorieën was in 2012 hoger dan de piekwaarde van 1947 tot en met 2006.