Permanente portefeuille
Wat is een permanente portefeuille?
De permanente portefeuille is een investeringsportefeuille die ontworpen is om onder alle economische omstandigheden goed te presteren. Het werd in de jaren tachtig bedacht door de analist van vrijemarktbeleggingen, Harry Browne. De permanente portefeuille is samengesteld uit een gelijke verdeling van aandelen, obligaties, goud en contanten, of schatkistpapier.
Belangrijkste leerpunten
- Het doel van een permanente portefeuille is om door diversiteit in alle economische omstandigheden goed te presteren.
- Een permanente portefeuille is samengesteld uit gelijke delen aandelen, obligaties, goud en contanten.
- Historische prestaties hebben aangetoond dat een permanente portefeuille goed presteert op de lange termijn, maar niet zo goed als een traditionele 60/40 portefeuille.
- Het voordeel is dat een permanente portefeuille verliezen bij marktdalingen vermindert, wat gunstig kan zijn voor bepaalde beleggers.
Inzicht in een permanente portefeuille
De permanente portefeuille is door Harry Browne samengesteld om volgens hem een veilige en winstgevende portefeuille te zijn in elk economisch klimaat. Gebruikmakend van een variatie op efficiënte marktindexering, stelde Browne dat een portefeuille die gelijkelijk verdeeld is over groeiaandelen, edelmetalen, staatsobligaties en schatkistpapier een ideale beleggingsmix zou zijn voor beleggers die op zoek zijn naar veiligheid en groei.
Voordelen en nadelen van een permanente portefeuille
Browne voerde aan dat de portefeuillemix in alle soorten economische situaties winstgevend zou zijn: groeiaandelen zouden gedijen in expansieve markten, edelmetalen op inflatoire markten, obligaties in recessies en schatkistpapier in depressies.
Browne creëerde uiteindelijk wat het Permanent Portfolio Fund werd genoemd, met een activamix die vergelijkbaar is met zijn theoretische portefeuille in 1982. Van 1976 tot 2016 zou een hypothetische permanente portefeuille een jaarlijks rendement van 8,65% hebben gegenereerd, voor een totaal rendement van 2600%. Een meer standaard 60/40 portefeuille zou een jaarlijks rendement van 10,13% hebben gegenereerd voor een totaal rendement van 5,050%.
De vaste portefeuille had in deze periode wel enkele voordelen. De 60/40 portefeuille had een standaarddeviatie van 9,6, vergeleken met 7,2 voor de permanente portefeuille. Tijdens de beurscrash van oktober 1987 zou de 60/40-portefeuille met 13,4% in waarde zijn gedaald, terwijl de permanente portefeuille met slechts 4,5% zou zijn afgenomen. De permanente portefeuille zou op lange termijn een lager rendement hebben gegenereerd, maar het zou een stuk soepeler zijn geweest. Dat maakt de permanente portefeuille aantrekkelijk voor risicomijdende beleggers.
Opbouw van een permanente portefeuille
Er zijn veel manieren waarop men een permanente portefeuille kan opbouwen, gezien de veelheid aan beschikbare investeringsmogelijkheden. Hieronder volgt een suggestie om deze uitgebalanceerde mix te bereiken:
- 25% in Amerikaanse aandelen, om een sterk rendement te bieden in tijden van welvaart. Voor dit deel van de portefeuille beveelt Browne een basis S&P 500 indexfonds aan, zoals het Vanguard 500 Index Fund (VFINX).
- 25% in langlopende Amerikaanse staatsobligaties, die het goed doen in tijden van welvaart en in tijden van deflatie (maar die het slecht doen tijdens andere economische cycli).
- 25% in contanten om zich in te dekken tegen periodes van “krap geld” of recessie. In dit geval betekent “contant geld” kortlopende Amerikaanse schatkistcertificaten.
- 25% in edelmetalen (goud) om bescherming te bieden tijdens periodes van inflatie. Browne raadt gouden munten aan.
Browne raadt aan om de portefeuille eenmaal per jaar opnieuw in evenwicht te brengen om de streefgewichten van 25% te behouden.