Persoonlijke service-activiteit

Wat is een persoonlijke dienstverlening?

Een persoonlijke-serviceactiviteit is elke zakelijke onderneming, mogelijk een startende onderneming, met als hoofddoel het verlenen van persoonlijke service.

Persoonlijke dienstverlening omvat een breed scala aan beroepen, waaronder rechten, geneeskunde, techniek, ontwerp, financiën, boekhouding en zelfs podiumkunsten. Het doel van het bedrijf is om klanten rechtstreeks een persoonlijke service te bieden, zoals juridisch advies of medische behandeling.

Inzicht in persoonlijke serviceactiviteit

Persoonlijke serviceactiviteiten worden ook wel “professionele services” of “services” genoemd. Persoonlijke dienstverlening vereist geen gebruik van kapitaal om materiële inkomsten te genereren. Met andere woorden, de gegenereerde inkomsten zijn niet passief, zoals inkomsten uit investeringen, maar rechtstreeks afkomstig van het bedienen van klanten.

Een bedrijf dat zich bezighoudt met persoonlijke diensten, kan zich laten registreren als een bedrijf voor persoonlijke dienstverlening. Er moet aan bepaalde voorwaarden worden voldaan voordat een bedrijf een bedrijf voor persoonlijke dienstverlening kan worden, en er zijn specifieke vennootschapsbelastingtarieven en -beleid van toepassing. Het in kaart brengen van persoonlijke serviceactiviteiten aan een bedrijf voor persoonlijke dienstverlening is een belangrijk element van de classificatie van bedrijfsentiteiten onder de Amerikaanse wetgeving. Om door de IRS als een persoonlijk servicebedrijf te worden beschouwd, moeten de werknemer-eigenaren ten minste 20% van de persoonlijke services zelf uitvoeren. De werknemer / eigenaren moeten ook ten minste 10% van de uitstaande aandelen van het persoonlijke servicebedrijf bezitten op de laatste dag van de eerste testperiode van een jaar.

Persoonlijke servicebedrijven

Een materiaal deelname onderzoek is nodig om te bepalen of een belastingplichtige is een materiaal deelnemer in een persoonlijke-service business, volgens de Internal Revenue Service (IRS). Belastingbetalers die aan een van de testrichtlijnen voldoen, zullen hoogstwaarschijnlijk zakelijke verliezen kunnen aftrekken. Twee voorbeelden van de testvereisten zijn:

• De belastingplichtige moet meer dan 500 uur aan het bedrijf deelnemen.
• De deelname van de bedrijfseigenaar of de belastingbetaler vormt de volledige substantiële deelneming in het bedrijf tijdens het belastingjaar.