Verhouding spreiding
Wat is een spreidingsverhouding?
Een ratio-spread is een neutrale optiestrategie waarbij een belegger tegelijkertijd een onevenwichtig aantal long en short- of geschreven opties aanhoudt. De naam komt van de structuur van de transactie waarbij het aantal shortposities tot longposities een specifieke verhouding heeft. De meest voorkomende ratio is twee tegen één, waarbij er twee keer zoveel shortposities als longposities zijn.
Conceptueel is dit vergelijkbaar met een spreadstrategie doordat er short- en longposities van hetzelfde type optie (put of call) zijn op dezelfde onderliggende waarde. Het verschil is dat de verhouding niet één op één is.
Belangrijkste leerpunten
- Een ratio-spread omvat het kopen van een call- of putoptie die ATM of OTM is, en vervolgens twee (of meer) van dezelfde optie verder OTM verkopen.
- Het kopen en verkopen van calls in deze structuur wordt een call ratio spread genoemd.
- Het kopen en verkopen van putten in deze structuur wordt een putratio-spread genoemd.
- Er is een hoog risico als de prijs buiten de uitoefenprijs van de verkochte opties beweegt, terwijl de maximale winst het verschil in stakingen plus het netto ontvangen krediet is.
Inzicht in de ratio-spreiding
Traders gebruiken een ratio-strategie wanneer ze denken dat de prijs van de onderliggende waarde niet veel zal bewegen, hoewel de trader, afhankelijk van het type ratio-spreadtrading dat wordt gebruikt, enigszins bullish of bearish kan zijn.
Als de handelaar enigszins bearish is, zal hij een putratio-spread gebruiken. Als ze enigszins bullish zijn, gebruiken ze een spread voor de call-ratio. De ratio is doorgaans twee geschreven opties voor elke longoptie, hoewel een handelaar deze ratio zou kunnen wijzigen.
Een call ratio spread houdt in dat je één at-the-money (ATM) of out-of-the-money (OTM) call-optie koopt, terwijl je ook twee call-opties verkoopt / schrijft die verder OTM zijn (hogere strike).
Een putratio-spread is het kopen van één ATM- of OTM-putoptie, terwijl je ook twee andere opties schrijft die verder OTM zijn (lagere strike).
De maximale winst voor de transactie is het verschil tussen de lange en korte uitoefenprijzen, plus het netto ontvangen krediet (indien van toepassing).
Het nadeel is dat de kans op verlies theoretisch onbeperkt is. Bij een reguliere spread-trade (bijvoorbeeld bull call of bear put ) komen de longopties overeen met de shortopties, zodat een grote koersbeweging van de onderliggende waarde geen groot verlies kan veroorzaken. In een ratio-spread kunnen er echter twee of meer keer zoveel shortposities als longposities zijn. De longposities kunnen alleen overeenkomen met een deel van de shortposities, waardoor de handelaar voor de rest over naakte of ongedekte opties beschikt.
Voor de spread van de callratio treedt er een verlies op als de prijs een grote beweging naar boven maakt, omdat de handelaar meer posities heeft verkocht dan lang.
Voor een putratio-spread treedt er een verlies op als de prijs een grote beweging naar beneden maakt, opnieuw omdat de handelaar meer heeft verkocht dan ze lang zijn.
Voorbeeld van een Ratio Spread Trade in Apple Inc.
Stel je voor dat een handelaar geïnteresseerd is in het plaatsen van een call ratio spread op Apple Inc. ( AAPL ) omdat ze denken dat de prijs gelijk zal blijven of slechts marginaal zal stijgen. De aandelen worden verhandeld tegen $ 207 en ze besluiten opties te gebruiken die over twee maanden vervallen.
- Ze kopen één call met een uitoefenprijs van $ 210 voor $ 6,25 ($ 625 totaal = $ 6,25 x 100 aandelen).
- Ze verkopen twee calls met een uitoefenprijs van $ 215 voor $ 4,35 ($ 870 totaal = $ 4,35 x 200 aandelen).
Dit geeft de handelaar een netto krediet van $ 245. Dit is hun winst als het aandeel daalt of onder de $ 210 blijft, aangezien alle opties waardeloos vervallen.
Als het aandeel wordt verhandeld tussen $ 210 en $ 215 wanneer de opties vervallen, zal de handelaar winst maken op de optiepositie plus het krediet. Als het aandeel bijvoorbeeld wordt verhandeld tegen $ 213, is de gekochte call $ 3 waard ($ 300 plus het tegoed van $ 245 omdat de verkochte calls waardeloos verlopen), voor een totale winst van $ 545. De maximale winst wordt bereikt als de aandelen op $ 215 afrekenen.
Als de voorraad boven de $ 215 komt, wordt de handelaar geconfronteerd met een mogelijk verlies. Stel dat de prijs van Apple $ 225 is bij het verstrijken van de optie.
- De long call vervalt met een waarde van $ 15, een winst op deze leg van $ 8,75 (15-6,25)
- De twee korte oproepen verlopen elk op $ 10, voor een verlies van $ 5,65 x 2 = $ 11,30 ((10-4,35) x2)
- Het nettoverlies van de handelaar is ($ 11,30-8,75) x 100 = $ 255.
Als de prijs naar $ 250 gaat, wordt de handelaar geconfronteerd met een groter verlies:
- De long call is $ 40 waard en de twee short calls $ 35 elk = $ 70-40 = $ 30, of een verlies van $ 300.