Voorschrift F
Wat is verordening F?
Voorschrift F is een reeks regels van de Federal Reserve (Fed) die grenzen stellen aan de risico’s die banken met deposito’s die zijn verzekerd door de Federal Deposit Insurance Company (FDIC) kunnen nemen in hun zakelijke transacties met andere financiële instellingen.
Belangrijkste leerpunten
- Voorschrift F vereist dat banken de risico’s die ze nemen wanneer ze zaken doen met andere banken, tot een minimum beperken.
- De regel is van toepassing op alle banken die federaal verzekerde deposito’s hebben.
- De bedoeling van de regel is om het risico van verliezen in federaal verzekerde deposito’s te beperken.
Inzicht in verordening F
De bedoeling van Regulation F is om het potentiële risico te beperken dat het faillissement van een bewaarinstelling zou kunnen opleveren voor verzekerde instellingen die onder de FDIC vallen.
De verordening vereist dat banken interne regels opstellen die de mate van krediet- en liquiditeitsrisico ‘sbeheersendie zij aangaan bij hun transacties met andere banken. Het beperkt ook de hoeveelheid kredietblootstelling tussen banken in de meeste gevallen tot 25% van het kapitaal van de bank, wat betekent dat banken met een hoge kapitalisatie meer geld aan klanten mogen uitlenen.
Voorschrift F heeft betrekking op het innen van cheques en diverse andere diensten die grotere banken afhandelen voor kleinere. Banken kunnen dergelijke overeenkomsten aangaan om efficiënter te opereren, terwijl kleinere banken wellicht niet over de middelen beschikken om dergelijke diensten zelf aan te bieden.
Bovendien heeft de verordening betrekking op bepaalde soorten transacties op de financiële markten. Ook renteswaps en repo’s ( repo’s ) vallen onder deze regels.
Vereisten voor regelgeving F
De verordening stelt algemene limieten vast op basis van het kapitaal van een bank met betrekking tot kortlopende kredietblootstelling aan andere financiële instellingen. Het vereist instellingen zoals spaarverenigingen, banken en filialen van buitenlandse banken die deposito’s hebben verzekerd door FDIC om intern beleid te ontwikkelen om hun blootstelling aan de bewaarinstellingen waarmee ze zaken doen te evalueren en te beheersen.
Banken moeten ook beleid opstellen om rekening te houden met operationele, liquiditeits- en kredietrisico’s bij het kiezen van andere instellingen om zaken mee te doen.
De Fed staat een vrijstelling van de regels toe voor kleine instellingen die afhankelijk zijn van de diensten van grotere banken.
Banken kunnen de blootstellingslimiet van 25% aan kapitaalkrediet doorbreken als ze kunnen aantonen dat de instelling waarmee ze zaken doen over voldoende kapitaal beschikt. Transacties kunnen ook worden uitgesloten van de berekende kredietblootstellingslimiet als ze een laag verliesrisico met zich meebrengen. Dit omvat transacties die volledig zijn gedekt door direct verhandelbaar onderpand of overheidseffecten.
De verklaring van afstand
Banken kunnen een vrijstelling aanvragen om de beperkingen van Verordening F te negeren. Dit kan gebeuren als de primaire federale toezichthouder van de bank de Federal Reserve Board (FRB) informeert dat de bank geen toegang zou hebben tot de noodzakelijke diensten als zij zich blootstelling buiten de wettelijke limieten.
Als een kleine bank bijvoorbeeld de diensten voor het incasseren van cheques van een grotere bank nodig heeft, maar de blootstelling de limiet overschrijdt, kan de kleine bank een vrijstelling vragen als er geen andere opties beschikbaar zijn om de dienst te verlenen.
Banken die geen verzekerde depositaris zijn, zijn doorgaans niet onderworpen aan de regels van Verordening F.