Huur op zoek
Wat zoekt huur?
Huurzoeking (of huurzoektocht) is een economisch concept dat optreedt wanneer een entiteit meer rijkdom probeert te verwerven zonder enige wederkerige bijdrage van productiviteit. Meestal draait het om door de overheid gefinancierde sociale diensten en sociale dienstprogramma’s.
Belangrijkste leerpunten
- Huurzoektocht is een economisch concept dat optreedt wanneer een entiteit rijkdom probeert te verwerven zonder enige wederkerige bijdrage van productiviteit.
- De term huur bij het zoeken naar huur is gebaseerd op de economische definitie van “huur”, die wordt gedefinieerd als economische rijkdom die wordt verkregen door slim of potentieel manipulatief gebruik van hulpbronnen.
- Een voorbeeld van het zoeken naar huur is wanneer een bedrijf bij de overheid lobbyt voor subsidies, subsidies of tariefbescherming.
Inzicht in huur zoeken
Het concept van het zoeken naar huur werd in 1967 opgericht door Gordon Tullock en later gepopulariseerd door Anne Krueger in 1974. Het is voortgekomen uit de studies van Adam Smith, die vaak wordt beschouwd als de vader van de economie, en is gebaseerd op een economische definitie van, ”Gedefinieerd als economische rijkdom verkregen door slim of potentieel manipulatief gebruik van hulpbronnen.
Smiths studies suggereerden dat entiteiten inkomen verdienen uit lonen, winst en huur. Om winst te maken, is meestal het risico van kapitaal vereist met als doel rendement te behalen. Loon verdienen komt voort uit werkgelegenheid. Van de drie inkomstenbronnen is huur echter het gemakkelijkst te verkrijgen en kan er weinig risico zijn.
Economische rente is het inkomen dat wordt verdiend met het gebruik van het bezit van hulpbronnen. Entiteiten die eigen middelen hebben, kunnen hen lenen om rentetarieven te verdienen, ze leasen om huurinkomsten te verwerven, of ze kunnen hun middelen op andere manieren gebruiken om inkomsten te genereren.
In het algemeen is de term economische huur geëvolueerd naar het ontvangen van een betaling die hoger is dan de kosten van de bijbehorende hulpbron. Entiteiten zullen daarom huur nemen om stappen te ondernemen om economische rente te verkrijgen die geen wederzijdse bijdrage van de productie vereist. Vaak kan dit betekenen dat een bepaalde status moet worden gebruikt om via sociale uitkeringen economische rente van de overheid te krijgen.
Huur op zoek naar factoren en voorbeelden
Het zoeken naar huur is een bijproduct van politieke wetgeving en overheidsfinanciering. Politici beslissen over de wet- en regelgeving, en de financiering toewijzingen die industrie en de overheid regeren subsidie distributies. Deze wetgevingen en acties manifesteren huurzoekgedrag door economische rente aan te bieden met weinig of geen wederkerigheid.
Regeringen hebben financiering opgezet voor een verscheidenheid aan sociale dienstprogramma’s. Programma’s voor sociale dienstverlening aan bedrijven zijn doorgaans bedoeld om bedrijven te helpen met het bevorderen van economische welvaart. Individuele sociale voorzieningen worden verstrekt voor de doelstellingen van welzijn en menselijk welzijn.
Zakelijke huurzoekers
Bedrijven kunnen bij de overheid lobbyen voor hulp op het gebied van concurrentie, speciale subsidies, subsidies en tariefbescherming. Als een bedrijf erin slaagt wetten aan te nemen om de concurrentie te beperken of toegangsdrempels voor anderen op te werpen, kan het economische opbrengsten behalen zonder dat er extra productiviteit of kapitaal in gevaar komt.
Individuele huurzoekers
Individuele huurzoekers zijn ook in staat om economische huurprijzen te behalen bij het verkrijgen van een sociale-dienstfinanciering. Fondsen worden aangeboden via welzijnsprogramma ‘s, hulp bij huisvesting en Medicaid. Individuele huurzoekers kunnen hun subsidiabiliteitsstatus voor deze programma’s gebruiken om geld van de overheid te verkrijgen zonder enige wederkerige bijdrage.
Licentievereisten
Het lobbyen voor het verminderen van de vereisten voor beroepsvergunningen is een ander heel specifiek voorbeeld van het zoeken naar huur. Artsen, tandartsen, piloten van luchtvaartmaatschappijen en vele andere velden hebben een vergunning nodig om te oefenen. In veel Amerikaanse staten is dit licentieproces echter duur en tijdrovend.
Vaak zijn er voorschriften vanwege lobby-inspanningen in het verleden van bestaande leden uit de branche. Als certificerings- en licentieverplichtingen nieuwkomers verhinderen om te concurreren, kunnen minder professionals de inkomsten delen. Dus een groter deel van het geld komt toe aan elk bestaand lid zonder extra economisch voordeel. Aangezien beperkingen van de concurrentie een motor kunnen zijn voor de prijzen, kan het zijn dat consumenten meer moeten betalen.
Problemen die voortkomen uit het zoeken naar huur
Het zoeken naar huur kan de marktefficiëntie verstoren en prijsnadelen creëren voor marktdeelnemers. Het is bekend dat het beperkte concurrentie en hoge toetredingsdrempels veroorzaakt.
Degenen die profiteren van een succesvolle huur die op zoek zijn naar extra economische huurprijzen zonder extra verplichtingen. Dit kan mogelijk oneerlijke voordelen opleveren, met name het verstrekken van rijkdom aan bepaalde bedrijven, wat leidt tot een groter marktaandeel ten nadele van concurrenten.
Ten slotte is het zoeken naar vermogen typisch een functie van financiering door de belastingbetaler. Deze belastinginkomsten worden gebruikt om economische welvaart te verschaffen aan huurzoekers, maar kunnen al dan niet het economische klimaat verbeteren of voordelen opleveren voor de belastingbetaler in het algemeen. Dit kan leiden tot kleinerende fondsen die niet kunnen worden hersteld en die in de toekomst hogere belastingen vereisen.