Rendement op overschot verzekeringnemer

Wat is het rendement op het overschot van polishouders?

Rendement op het overschot van polishouders is de verhouding tussen het netto inkomen van een verzekeringsmaatschappij en het overschot van de polishouder. Het overschot voor polishouders is de activa van een verzekeringsmaatschappij die eigendom is van haar polishouders minus haar passiva. Het doel van het rendement op het overschot van polishouders is om de financiële gezondheid van een verzekeringsmaatschappij te meten en te bepalen hoeveel inkomsten deze in winst kan omzetten.

Inzicht in het rendement op het overschot van polishouders

Het rendement op het overschot van de polishouder laat zien hoeveel winst een verzekeringsmaatschappij kan genereren in verhouding tot het bedrag aan inkomsten dat ze genereert uit het onderschrijven van verzekeringspolissen en investeringsopbrengsten, waarbij het overschot van de polishouder aangeeft hoeveel de activa van een verzekeraar zijn verplichtingen overschrijden.

De ratio wordt berekend door het inkomen en de vermogenswinst van een verzekeringsmaatschappij na belastingen te delen door het overschot van de polishouder, waarbij het overschot van de polishouder de activa van de verzekeringsmaatschappij vertegenwoordigt. Het is vergelijkbaar met de meting van het rendement op eigen vermogen (ROE) die in andere bedrijfstakken wordt gebruikt en is een maatstaf voor de financiële gezondheid van een verzekeringsmaatschappij. Het wordt meestal uitgedrukt als een percentage.

Factoren die het rendement op het overschot aan polishouders beïnvloeden

Het rendement op het overschot van polishouders wordt beïnvloed door het type verzekeringspolissen dat wordt afgesloten, de gezondheid van de economie en de waarschijnlijkheid dat claims worden ingediend. Door een gebrek aan concurrentie op de markt kan een verzekeringsmaatschappij de premieprijzen voor verzekeringen verhogen, wat meer inkomsten zal opleveren.

Deze inkomsten kunnen vervolgens worden geïnvesteerd in effecten, wat hopelijk een positief rendement oplevert. Een gezonde economie, met name in termen van beurs prestaties, kan de netto-inkomen te verhogen zodra voordelen worden behaald.

Een verzekeringsmaatschappij zal ook profiteren van het uitblijven van rampen, zoals grote stormen, die ertoe leiden dat veel polishouders tegelijkertijd claims indienen. Als een orkaan bijvoorbeeld veel huizen verwoest in veel steden waarvoor een verzekeringsmaatschappij polissen heeft opgesteld, zou dit een drastische impact hebben op de financiële prestaties van de verzekeringsmaatschappij.

Er zijn manieren waarop verzekeringsmaatschappijen dit risico kunnen beperken, voornamelijk door een deel van hun verzekeringsrisico toe te wijzen aan herverzekeringsmaatschappijen.

Beleggers die het rendement van een verzekeraar op het overschot aan polishouders onderzoeken, moeten ook kijken naar de combinatie van factoren die tot een bepaalde ratio hebben geleid. Presteerde de aandelenmarkt veel beter dan in voorgaande perioden, en lijkt de prestatie duurzaam? Zo konden verzekeraars die vóór de dotcom-zeepbel in technologieaandelen beleggen, zeer hoge netto-inkomens behalen, hoewel de groei achteraf gezien onhoudbaar was.

Heeft een bepaalde regio meer natuurrampen ondergaan als gevolg van een klimaatverandering? Welk type polissen verstrekt het bedrijf en wordt er op de juiste wijze verantwoording afgelegd over de risico’s van die polissen? Het bedrijf zou bijvoorbeeld een brandverzekering kunnen aanbieden in een gebied dat steeds meer onderhevig is aan droogte.

Het verkrijgen van rendement op overtollige gegevens van polishouders

Het rendement op de overschotratio’s van polishouders is in de meeste staten openbare gegevens volgens het Insurance Regulatory Information System (IRIS) van de National Association of Insurance Commissioners (NAIC’s ). IRIS is een verzameling analytische solvabiliteitstools en databases die zijn ontworpen om de verzekeringsafdelingen van de staat een geïntegreerde benadering te bieden voor het screenen en analyseren van de financiële toestand van verzekeraars die actief zijn in hun respectieve staten.

IRIS, ontwikkeld door toezichthouders van de staatsverzekeringen die deelnemen aan NAIC-commissies, is bedoeld om de verzekeringsafdelingen van de staat te helpen bij het richten van middelen op die verzekeraars die het meest behoefte hebben aan regelgevende aandacht. Volgens het NAIC is IRIS niet bedoeld om de eigen grondige inspanningen van elke staatsverzekeringsafdeling, zoals financiële analyses of onderzoeken, te vervangen.