Risico op ruïne
Wat is het risico op verwoesting?
Risico op ondergang is de kans dat een persoon aanzienlijke hoeveelheden geld verliest door te investeren, te handelen of te gokken, tot het punt waarop het niet langer mogelijk is om de verliezen te verhalen of door te gaan. Risico op ondergang wordt doorgaans berekend als een verlieskans, ook wel bekend als de “kans op ondergang”.
Inzicht in het risico van ruïne
Risico op ondergang kan worden geïdentificeerd door middel van geavanceerde financiële modellen en uitgedrukt als een waarschijnlijkheid. De complexiteit van de financiële modelleringsmethodologie die betrokken is bij het berekenen van het risico op ondergang, zal doorgaans afhangen van het aantal en de verscheidenheid aan investeringen die betrokken zijn bij een uitgebreide handelsportefeuille. In wezen is het risico van ondergang bij gokken en beleggen niet zo verschillend, aangezien het afhangt van het aantal weddenschappen (investeringen) dat wordt geplaatst en hoeveel kapitaal er is om waarschijnlijke verliezen op te vangen. Het belangrijkste verschil is dat investeringen geen nulsommen zijn. Elke investering heeft verschillende risicoprofielen en uitbetalingskansen, waarbij sommige al het kapitaal op het spel zetten en andere een principieel rendement garanderen, ongeacht de prestaties.
Beheersing van het risico op ruïne
Het concept van diversificatie is gedeeltelijk ontwikkeld om het risico van ondergang te verkleinen. Portefeuilles met meerdere activa kunnen buitengewoon moeilijk zijn om risicobeheerstrategieën op te stellen vanwege het oneindige aantal scenario’s dat gepaard gaat met beleggingen in een portefeuille. Sommige beleggingen, zoals obligaties en fondsen, beschikken over veel historische gegevens om een uitgebreide analyse van de waarschijnlijkheid mogelijk te maken op basis van een breed scala aan parameters. Andere, zoals op maat gemaakte derivaten, zijn vaak uniek en soms moeilijk goed te analyseren op blootstelling. Bovendien zijn er altijd asset-allocatiemodellen die een basiskapitaal investeren in risicovrije activa of activa met een zeer laag risico, terwijl ze weddenschappen sluiten met een hoger risico in andere delen van een portefeuille.
Risicobeheerprogramma ’s kunnen worden aangepast aan de investeerder en het soort investeringen. Risicobeheerprogramma’s zullen variëren tussen disciplines, waarbij enkele standaardpraktijken in de financiële sector zijn ontwikkeld voor vermogensbeheer, verzekeringen, risicokapitaal enzovoort. Institutioneel risicobeheer is doorgaans vereist door regelgeving voor alle soorten beleggingscenario’s in de financiële sector en best practices, zoals het actief monitoren van gebieden zoals tegenpartijrisico, worden op grote schaal gebruikt. Persoonlijk risicobeheer in een beleggingsportefeuille wordt echter vaak over het hoofd gezien of verkeerd berekend.