Schema I Bank
Wat is een schema dat ik bank?
De term Schedule I-bank verwijst naar een van de structuren die worden gebruikt om financiële instellingen in Canada te classificeren. Deze categorie wordt geassocieerd met volledig binnenlandse banken. Als zodanig zijn ze niet aangesloten bij, noch zijn ze dochterondernemingen van buitenlandse instellingen. Om als Schedule I- bank te worden geclassificeerd, moet een instelling klantendeposito’s opnemen.
De Schedule I-aanduiding maakt deel uit van de Canadese Bank Act, die alle financiële instellingen in het land regelt. Er zijn 36 binnenlandse of Schedule I-banken in Canada, waaronder de zes grootste instellingen van het land.
Belangrijkste leerpunten
- Een Schedule I-bank is een Canadese financiële instelling die wordt gereguleerd door de Federal Bank Act.
- Schema I-banken zijn volledig binnenlandse instellingen in Canada die klantendeposito’s moeten opnemen.
- De zes grote banken, zoals de National Bank of Canada en de Royal Bank, vormen een groot deel van de Schedule I-banken.
Inzicht in Schedule I-banken
De Bank Act werd in 1871 in Canada ingevoerd als een manier om de banken van het land en de banksector te reguleren. Deze wet wordt regelmatig herzien om te voldoen aan de behoeften van en veranderingen in de Canadese economie en de markt. De wet heeft betrekking op het soort bevoegdheden dat banken hebben, formaliteiten die verband houden met de oprichting, hoe ze zijn georganiseerd, kapitaalstructuur, corporate governance en andere kwesties.
Banken en andere financiële instellingen worden ingedeeld in drie verschillende categorieën: Schema I, Schema II en Schema III banken. Elke categorie geeft de eigendomsstructuur van een bank aan. Terwijl de laatste twee gerelateerd zijn aan buitenlandse banken, zijn Schedule I-banken binnenlandse instellingen die deposito’s van hun klantenmoeten accepteren. Dit betekent dat ze geen dochterondernemingen zijn van buitenlandse banken, ook al zijn er buitenlandse aandeelhouders die aandelen bezitten.
De belangrijkste gecharterde banken van Canada zijn opgenomen op de lijst van Schedule I-banken. Op de lijst staan ook regionale banken en online instellingen. De meeste kredietverenigingen en bepaalde overheidsinstellingen staan niet op de lijst omdat deze organisaties worden gereguleerd door provinciale en territoriale overheden in plaats van door de federale overheid.
36
Het aantal binnenlandse of Schedule I-banken in Canada.
Speciale overwegingen
Zoals hierboven vermeld, worden de bankregelgeving periodiek herzien en aangepast. Dit is om ervoor te zorgen dat de industrie op de hoogte blijft van veranderingen die plaatsvinden in de economie en de Canadese markt.
Vóór 2001 waren individuele aandeelhouders van Schedule I-bankaandelen niet in staat om meer dan 10% van een aandelenklasse te houden en moesten ze op grote schaal worden gehouden. Maar dat veranderde met wetsvoorstel C-8, dat op 24 oktober 2001 werd geïmplementeerd. Het wetsvoorstel was bedoeld om consumenten meer bescherming te bieden en tegelijkertijd de groei in de financiële sector te bevorderen en de concurrentie in Canada te stimuleren. Volgens het wetsvoorstel zijn eigendomsregimes van banken gebaseerd op de omvang van het eigen vermogen waarbij:
- De kleine banken zijn banken met minder dan $ 1 miljard aan eigen vermogen
- Middelgrote banken hebben een eigen vermogen tussen $ 1 miljard en $ 5 miljard
- Het eigen vermogen van grote banken bedraagt meer dan $ 5 miljard
Instellingen met meer dan $ 5 miljard aan eigen vermogen mogen niet meer dan 20% van de stemgerechtigde aandelen of 30% van de niet-stemgerechtigde aandelen bezitten. Daarom moeten ze nog steeds op grote schaal worden gehouden. Instellingen met een eigen vermogen van $ 1 miljard tot $ 5 miljard hebben minder beperkingen op eigendom, aangezien zij slechts onderworpen zijn aan een openbaar verhandelingspercentage van 35% van de stemgerechtigde aandelen. Instellingen met minder dan $ 1 miljard aan eigen vermogen hebben geen eigendomsrestricties.
Banken worden over het algemeen als een veilige belegging beschouwd, maar zijn onderhevig aan operationele, liquiditeits- en marktrisico’s.
Schedule I Banks vs. Schedule II Banks vs. Schedule III Banks
Zoals hierboven vermeld, zijn er volgens de Bankwet twee andere categorieën financiële instellingen. Schedule II banken zijn dochterondernemingen van buitenlandse banken die zaken mogen doen in Canada.
Net als Schedule I-banken accepteren deze instellingen ook deposito’s, maar kunnen ze eigendom zijn van niet-ingezetenen. Ze komen net zo vaak voor als hun Schedule I-tegenhangers en worden ook gereguleerd door Canadese bankwetten. Veranderingen in bankstructuren onder Bill C-8 hadden ook invloed op Schedule II-banken. Aandeelhouders van grote Schedule II-banken – die met meer dan $ 5 miljard aan eigen vermogen – mogen niet meer dan 20% van de stemgerechtigde aandelen of 30% van de niet-stemgerechtigde aandelen bezitten.
Schema III-banken zijn daarentegen buitenlandse instellingen die met bepaalde beperkingen gemachtigd zijn om zaken te doen in Canada. Deze banken vallen echter niet onder de Bankwet.
Voorbeelden van Schedule II-banken zijn Citibank Canada en Amex Bank of Canada. Schema III-banken omvatten Bank of America en Capital One.
Voorbeelden van Schedule I-banken
Zoals eerder aangegeven, bevat de lijst van Schedule I-banken de belangrijkste gecharterde banken van het land. Gezamenlijk staan ze bekend als de Big Six Banks. Ze zijn als volgt:
- Bank of Montreal (BMO), opgericht in 1817
- Bank of Nova Scotia (Scotiabank), de op twee na grootste Canadese bank qua deposito’s en marktkapitalisatie
- Canadian Imperial Bank of Commerce (CIBC), opgericht in 1961 door de fusie van de Canadian Bank of Commerce en de Imperial Bank of Canada
- National Bank of Canada, de zesde grootste commerciële bank van het land
- Royal Bank of Canada (RBC), een gediversifieerde financiële dienstverlener
- Toronto Dominion Bank (TD), een van de beste online financiële dienstverleners, die wereldwijd meer dan 25 miljoen klanten bedient.