Segregatie
Wat is segregatie?
Segregatie is de scheiding van een individu of een groep individuen van een grotere groep. Het gebeurt soms dat er een speciale behandeling wordt toegepast op het gescheiden individu of de groep. Bij segregatie kan het ook gaan om het scheiden van items uit een grotere groep. Een beursvennootschap kan bijvoorbeeld de verwerking van fondsen op bepaalde soorten rekeningen scheiden om zijn werkkapitaal te scheiden van de investeringen van klanten.
Segregatie begrijpen
Segregatie werd eind jaren zestig een regel in de effectenindustrie en werd versterkt met de komst van de consumentenbeschermingsregel van de Security and Exchange Commission, de Securities Exchange Act (SEA) Rule 15c3-3. Andere regels vereisen dat bedrijven maandelijks rapporteren over de juiste scheiding van beleggersgelden.
Belangrijkste leerpunten
- Segregatie verwijst naar de scheiding van activa van een grotere groep of het creëren van afzonderlijke accounts voor specifieke groepen, activa of individuen.
- Segregatie is gebruikelijk in de makelaardijsector en is bedoeld om te voorkomen dat activa van klanten worden vermengd met het werkkapitaal van de makelaarskantoor.
- SEA-regel 17a-5 (a) vereist dat broker-dealers maandelijks rapporteren over de juiste scheiding van klantenrekeningen, evenals over vereisten voor reserverekeningen.
- Een portefeuillemanager kan ook sommige accounts van de grotere pool scheiden wanneer specifieke individuen unieke vereisten hebben met betrekking tot risico en beleggingsdoelstellingen.
Het belangrijkste doel bij het scheiden van activa bij een beursvennootschap is om te voorkomen dat investeringen van klanten zich vermengen met bedrijfsactiva, zodat als het bedrijf failliet gaat, de activa van de klant onmiddellijk kunnen worden geretourneerd. Het voorkomt ook dat bedrijven de inhoud van klantaccounts voor hun eigen doeleinden gebruiken.
Gescheiden accountbeheer zorgt ervoor dat de genomen beslissingen in overeenstemming zijn met de risicotolerantie, behoeften en doelen van de klant. Wanneer fondsen worden gepoold of vermengd in plaats van gescheiden, zoals bij een beleggingsfonds, worden investeringsbeslissingen genomen door de portefeuillebeheerder of investeringsmaatschappij. Aan de andere kant neemt de individuele belegger de beslissingen op zijn rekening bij een makelaar-dealer.
De beursvennootschap moet echter ook controleren of de beleggingen geschikt zijn voor elke rekening, die valt onder de regel Know Your Client of Know Your Customer. Elk van deze individuele rekeningen is als groep gescheiden van het werkkapitaal en de investeringen van het bedrijf.
Voorbeelden van segregatie
Scheiding die wordt toegepast op de effectensector vereist dat activa en beleggingen van klanten die worden aangehouden door een makelaar of andere financiële instelling, gescheiden of gescheiden worden gehouden van de activa van de makelaar of financiële instelling. Dit wordt beveiligingsscheiding genoemd.
Een beursvennootschap die de activa van zijn cliënt in bewaring houdt, kan ook effecten bezitten om te verhandelen of te beleggen. Elk van deze soorten activa moet afzonderlijk van de andere worden onderhouden. Ook de boekhouding moet gescheiden zijn. Segregatie kan ook worden toegepast op activa die voor boekhoudkundige doeleinden onafhankelijk moeten worden gevolgd.
Er zijn ook afzonderlijke of gescheiden rekeningen die andere privileges en vereisten hebben dan die welke meer in het algemeen door een grotere groep worden aangehouden. discretionaire rekeningen worden ingevoerd voor beleggers met andere vereisten (zoals beleggingsdoelstellingen en risicotolerantie) die verschillen van de andere beleggers in de portefeuille. Deze afzonderlijke rekeningen mogen afwijken van de gebruikelijke strategie van de portefeuillebeheerder en zijn gescheiden van de grotere pool.