Swap Spread
Wat is een swapspreiding?
Een swapspread is het verschil tussen de vaste component van een bepaalde swap en het rendement op een staatsschuldpapier met een vergelijkbare looptijd. In de VS zou dit laatste een waardepapier van de Amerikaanse schatkist zijn. Swaps zelf zijn derivatencontracten om vaste rentebetalingen in te ruilen voor betalingen met variabele rente.
Omdat een schatkistobligatie (T-bond) vaak als benchmark wordt gebruikt en de rente ervan als risicovrij in gebreke wordt beschouwd, wordt de swapspread voor een bepaald contract bepaald door het gepercipieerde risico van de partijen die de swap aangaan. Naarmate het waargenomen risico toeneemt, neemt ook de swapspreiding toe. Op deze manier kunnen swapspreads worden gebruikt om de kredietwaardigheid van deelnemende partijen te beoordelen.
Belangrijkste leerpunten
- Een swapspread is het verschil tussen de vaste component van een swap en het rendement op een overheidsschuld met dezelfde looptijd.
- Swapspreads worden ook gebruikt als economische indicatoren. Hogere swapspreads zijn indicatief voor een grotere risicoaversie op de markt.
- De liquiditeit werd sterk verminderd en de swapspreads op 30 jaar werden negatief tijdens de financiële crisis van 2008.
Hoe een swap-spread werkt
Swaps zijn contracten waarmee mensen hun risico kunnen beheren, waarbij twee partijen overeenkomen om kasstromen uit te wisselen tussen een deelneming met een vaste en een variabele rente. Over het algemeen verhoogt de partij die de vaste rentestromen op de swap ontvangt, het risico dat de rente stijgt.
Tegelijkertijd bestaat bij een rentedaling het risico dat de oorspronkelijke eigenaar van de vaste-rentestromen afziet van een belofte om dat vaste tarief te betalen. Om deze risico’s te compenseren, vraagt de ontvanger van de vaste rente een vergoeding bovenop de vaste rentestromen. Dit is de swap-spread.
Hoe groter het risico om die belofte om te betalen te breken, hoe hoger de swapspread.
Swapspreads hangen nauw samen met creditspreads, aangezien ze het gepercipieerde risico weerspiegelen dat swap- tegenpartijen hun betalingen niet zullen uitvoeren. Swapspreads worden door grote bedrijven en overheden gebruikt om hun activiteiten te financieren. Particuliere entiteiten betalen doorgaans meer of hebben positieve swapspreads in vergelijking met de Amerikaanse overheid.
Swap spreads als economische indicator
Over het geheel genomen nemen vraag- en aanbodfactoren het over. Swapspreads zijn in wezen een indicator van de wens om risico’s af te dekken, de kosten van die afdekking en de algehele liquiditeit van de markt.
Hoe meer mensen hun risicoposities willen uitruilen, hoe meer ze bereid moeten zijn te betalen om anderen ertoe te brengen dat risico te accepteren. Daarom betekenen grotere swapspreads dat er een hoger algemeen niveau van risicoaversie op de markt is. Het is ook een graadmeter voor systeemrisico’s.
Wanneer er een golf van verlangen is om risico’s te verminderen, worden de spreads buitensporig breder. Het is ook een teken dat de liquiditeit sterk afneemt, zoals het geval was tijdens de financiële crisis van 2008.
Negatieve swapspreads
De swapspreads op 30-jarige swap-T-obligaties werden in 2008 negatief en zijn sindsdien negatief gebleven. De spread op 10-jarige T-obligaties viel eind 2015 ook in een negatief gebied nadat de Chinese overheid Amerikaanse staatsobligaties had verkocht om de restricties op reserveratio’s voor haar binnenlandse banken te versoepelen.
De negatieve rentetarieven lijken erop te wijzen dat markten staatsobligaties als risicovolle activa beschouwen vanwege de reddingsoperaties van particuliere banken en de uitverkoop van T-obligaties die plaatsvonden in de nasleep van 2008. Maar die redenering verklaart niet de blijvende populariteit van andere T-obligaties van kortere looptijd, zoals de tweejarige T-obligaties.
Een andere verklaring voor de negatieve rente op 30 jaar is dat handelaren hun bezit aan activa op lange rente hebben verminderd en daarom minder compensatie nodig hebben voor blootstelling aan vaste swaprentes.
Ander onderzoek geeft echter aan dat de kosten van het aangaan van een transactie om swapspreads te verbreden aanzienlijk zijn gestegen sinds de financiële crisis als gevolg van regelgeving. Het rendement op eigen vermogen (ROE) is daardoor afgenomen. Het resultaat is een afname van het aantal deelnemers dat bereid is om dergelijke transacties aan te gaan.
Voorbeeld van een swapspread
Als een 10-jaars swap een vaste rente heeft van 4% en een 10-jaars schatkistpapier (T-note) met dezelfde vervaldatum een vaste rente van 3% heeft, zou de swap-spread 1% of 100 basispunten zijn : 4% – 3% = 1%.