Syndicaat
Wat is een syndicaat?
Een syndicaat is een tijdelijke alliantie van bedrijven die samenwerken om een grote transactie te beheren, die moeilijk of onmogelijk afzonderlijk kan worden uitgevoerd. Syndication maakt het voor bedrijven gemakkelijk om hun middelen te bundelen en risico’s te delen, zoals wanneer een groep zakenbanken samenwerkt om een nieuwe uitgifte van effecten op de markt te brengen. Er zijn verschillende soorten syndicaten, zoals verzekeringssyndicaten, banksyndicaten en verzekeringssyndicaten.
Syndicaten begrijpen
Soorten syndicaten
Syndicaten zijn meestal samengesteld uit bedrijven in dezelfde branche. Twee farmaceutische bedrijven kunnen bijvoorbeeld hun onderzoeks- en ontwikkelingsteams (R&D) combineren door een syndicaat op te richten om een nieuw medicijn te ontwikkelen. Of meerdere vastgoedbedrijven kunnen een syndicaat vormen om een grote ontwikkeling te beheren. Soms vormen banken een syndicaat om een zeer groot bedrag aan één partij uit te lenen. Bedrijven kunnen ook een syndicaat vormen om een specifieke zakelijke onderneming te beheren als de mogelijkheid een aantrekkelijk rendement (RoR) belooft.
Sommige projecten zijn zo groot dat geen enkel bedrijf alle expertise kan hebben die nodig is om het werk efficiënt te doen. Dit is vaak het geval bij grote bouwprojecten zoals de bouw van een stadion, snelweg, brug of spoorlijn. In deze situaties kunnen bedrijven een syndicaat vormen, zodat elk bedrijf zijn specifieke expertise kan toepassen op het project. Voor belastingdoeleinden worden syndicaten over het algemeen beschouwd als maatschappen of vennootschappen.
Bij financiële dienstverlening speelt het underwriting syndicaat een cruciale rol bij het op de markt brengen van nieuwe effecten.
Risicobeheer
Het bedrag van het risico dat door elk lid van het syndicaat wordt aangenomen, kan variëren. Bijvoorbeeld, in een onverdeelde rekening van een underwriting syndicaat, is elk lid verantwoordelijk voor de verkoop van een toegewezen hoeveelheid aandelen samen met eventuele overtollige aandelen die niet door het syndicaat als geheel zijn verkocht.
Op deze manier kan het nodig zijn dat een individueel lid van het syndicaat veel meer effecten moet verkopen dan hem is toegewezen; andere soorten syndicaten kunnen echter de mate van risico voor elk lid beperken.
Underwriting syndicaten
Bij een beursintroductie (IPO) vormen een aantal zakenbanken en broker-dealers een syndicaat om nieuwe aanbiedingen van aandelen of schuldbewijzen aan beleggers te verkopen . De verzekeringsgroep deelt het risico en helpt bij de succesvolle distributie van de nieuwe effectenuitgifte.
De hoofdacceptant voor de nieuwe uitgifte initieert en beheert het acceptatiesyndicaat. Het syndicaat wordt gecompenseerd door de underwriting spread – het verschil tussen de prijs die aan de emittent is betaald en de prijs die is ontvangen van investeerders en andere broker-dealers. Een underwriting-syndicaat valt gewoonlijk uit elkaar 30 dagen nadat de verkoop is voltooid, of als de effecten niet tegen de aanbiedingsprijs kunnen worden verkocht. Er zijn echter andere soorten syndicaten die gezamenlijk functioneren, maar die niet tijdelijk zijn.
Belangrijkste leerpunten
- Een syndicaat is een tijdelijke alliantie die wordt gevormd door professionals om een grote transactie af te handelen die niet individueel kan worden uitgevoerd.
- Door een syndicaat te vormen, kunnen leden hun middelen bundelen en delen in zowel de risico’s als het potentieel voor aantrekkelijke rendementen.
- Over het algemeen sluiten bedrijven in dezelfde branche zich aan om syndicaten te vormen.
Syndicaten en verzekeringsrisico
Syndicaten worden vaak gebruikt in de verzekeringssector om het verzekeringsrisico over verschillende bedrijven te spreiden. Verzekeraars evalueren het risico van het verzekeren van een specifieke persoon of een bepaald activum en gebruiken die evaluatie om een verzekeringspolis te prijzen.
Een verzekeraar op het gebied van ziektekostenverzekeringen van bedrijven kan bijvoorbeeld de potentiële gezondheidsrisico’s van de werknemers van een bedrijf evalueren. De actuaris van de verzekeraar zou dan statistieken gebruiken om het ziekterisico voor elke werknemer in het personeelsbestand van het bedrijf te beoordelen. Als het potentiële risico van het verstrekken van een ziektekostenverzekering te groot is voor één verzekeringsmaatschappij, kan dat bedrijf een syndicaat vormen om het verzekeringsrisico te delen.