Tik op Probleem
Wat is een tikprobleem?
Een doorlopende uitgifte is een procedure waarmee kredietnemers obligaties of andere kortlopende schuldinstrumenten van eerdere uitgiften kunnen verkopen. De obligaties worden uitgegeven tegen hun oorspronkelijke nominale waarde, vervaldatum en couponrente, maar worden verkocht tegen de huidige marktprijs. Een tap-uitgifte wordt ook wel een obligatie-tap of tap-sale genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Een tap-uitgifte is wanneer een deel van een obligatie-uitgifte wordt tegengehouden nadat deze in eerste instantie is geautoriseerd en later beschikbaar is gesteld voor het publiek.
- Een doorlopende uitgifte heeft dezelfde vervaldatum, nominale waarde en couponrente als de oorspronkelijke uitgifte, maar wordt tegen de huidige marktprijs verkocht.
- Veel overheidspapier maakt gebruik van doorlopende uitgiften, zoals schatkistpapier, waarmee de overheid de obligatie beschikbaar kan stellen aan beleggers wanneer de marktomstandigheden het meest gunstig zijn.
Hoe een tikprobleem werkt
Wanneer een obligatie wordt uitgegeven, wordt deze op de openbare markten beschikbaar gesteld voor kredietverstrekkers en investeerders om te kopen. Voordat een obligatie kan worden uitgegeven, moet deze echter worden geautoriseerd door de emittent. Soms wordt een deel of het volledige bedrag van de obligatie dat is geautoriseerd, tegengehouden totdat de emittent het geld nodig heeft dat de obligatie bij verkoop zal verstrekken. Wanneer de obligatie op een later tijdstip aan het publiek wordt uitgegeven, wordt dit een doorlopende uitgifte genoemd.
Tapkwesties, die transactie- en juridische kosten helpen voorkomen, zijn ideaal voor kleinere pogingen tot fondsenwerving, waarbij fondsenwerving te duur kan zijn.
Voordelen van een tikprobleem
Een tapkwestie is meestal een overheidsobligatie, zoals een schatkistpapier. De lenende uitgever kondigt de beschikbaarheid van de uitgifte aan en accepteert biedingen voor een bepaalde periode. De uitgifte wordt verkocht tegen een vaste prijs of tegen een prijs die afhankelijk is van de vraag naar het schuldinstrument. Als de prijs vaststaat, zal de prijs van het effect niet stijgen op de secundaire markt en zal de emittent dus een hoger rendement moeten betalen dan anders nodig zou zijn.
Bij een uitgiftepunt geeft de lenende overheidsinstantie obligaties uit over een bepaalde periode, in plaats van in één veiling. Door middel van een uitgiftepunt kan de overheid de obligatie ter beschikking stellen van beleggers wanneer de marktomstandigheden het meest gunstig zijn. Het is ook een aantrekkelijk mechanisme voor emittenten omdat het zorgt voor tijdige toegang tot fondsen.
De obligatietap wordt verkocht tegen de huidige marktwaarde op de uitgiftedatum, maar wordt uitgegeven onder dezelfde voorwaarden – nominale waarde, vervaldatum, couponrente – als de oorspronkelijke serie obligaties. Aangezien de obligatie wordt geprijsd tegen zijn marktwaarde, kan een emittent de obligaties aanbieden tegen een premie tot pari als de obligaties aantrekkelijk worden verhandeld op de open markt. En aangezien een premiumobligatie een lager rendement heeft in vergelijking met een discountobligatie, zal de lenende emittent zich in een voordelige positie bevinden omdat hij een lager rendement zou betalen aan beleggers.
Door een obligatie aan te bieden met dezelfde voorwaarden als de oorspronkelijke serie, kan de emittent bovendien convenanten, aflossingsschema’s en rentebetalingsdata vastleggen.
Speciale overwegingen
Deze methode voor het uitgeven van extra schuld werd door de Britse en Franse regering overgenomen. Met tikproblemen kan een organisatie bepaalde transactiekosten of juridische kosten vermijden en fondsenwerving versnellen. De emittent omzeilt veel van de initiële formaliteiten rond een obligatie-uitgifte, zoals het prospectus, en gaat over tot de veiling van de nieuwe effecten. Uitgifte op de tap is vaak geschikt voor kleinere fondsenwervingspogingen, waarbij de kosten van een nieuwe uitgifte te hoog zijn in vergelijking met het geleende bedrag.