Top-down versus bottom-up: wat is het verschil?
Top-down versus bottom-up: een overzicht
Top-down en bottom-up benaderingen zijn methoden die worden gebruikt om effecten te analyseren en te kiezen. De termen komen echter ook voor op veel andere gebieden van zaken, financiën, investeringen en economie. Hoewel de twee schema’s veel voorkomende termen zijn, brengen veel beleggers ze in de war of begrijpen ze de verschillen tussen de benaderingen niet volledig.
Elke benadering kan vrij eenvoudig zijn: de top-down benadering gaat van de algemene naar de specifieke benadering, en de bottom-up benadering begint bij de specifieke en gaat over op de algemene. Deze methoden zijn mogelijke benaderingen voor een breed scala aan inspanningen, zoals het stellen van doelen, budgettering en prognoses. In de financiële wereld kunnen analisten of hele bedrijven de taak krijgen om zich op het ene boven het andere te concentreren, dus het is belangrijk om de nuances van beide te begrijpen.
Belangrijkste leerpunten
- Top-down omvat meestal een enorm universum van macrovariabelen, terwijl bottom-up een nauwere focus heeft.
- Top-down beleggingsstrategieën zijn doorgaans gericht op het benutten van kansen die de marktcycli volgen, terwijl bottom-upbenaderingen meer fundamenteel van aard zijn.
- Hoewel top-down en bottom-up heel duidelijk kunnen verschillen, worden ze vaak elk gebruikt in alle soorten financiële benaderingen, zoals checks and balances.
Ondersteboven
Top-down analyse verwijst over het algemeen naar het gebruik van uitgebreide factoren als basis voor besluitvorming. De top-down benadering tracht het grote geheel en al zijn componenten te identificeren. Deze componenten zijn meestal de drijvende kracht achter het einddoel.
Top-down wordt gewoonlijk geassocieerd met het woord “macro” of macro-economie. Macro-economie zelf is een gebied van economie dat kijkt naar de belangrijkste factoren die de economie als geheel beïnvloeden. Deze factoren omvatten vaak zaken als het federale fondspercentage, werkloosheidscijfers, mondiaal en landspecifiek bruto binnenlands product en inflatiecijfers.
Een analist die een top-down perspectief zoekt, wil kijken hoe systematische factoren een uitkomst beïnvloeden. In de bedrijfsfinanciering kan dit betekenen dat u moet begrijpen hoe grote trends in het beeld de hele branche beïnvloeden. Bij budgettering, het stellen van doelen en prognoses kan hetzelfde concept ook van toepassing zijn op het begrijpen en beheren van de macrofactoren.
Top-down beleggen
In de investeringswereld richten top-down investeerders of investeringsstrategieën zich op de macro-economische omgeving en cyclus. Dit soort beleggers willen meestal een afweging maken tussen discretionair beleggen door consumenten en nietjes, afhankelijk van de huidige economie. Historisch is bekend dat discretionaire aandelen economische cycli volgen, waarbij consumenten meer discretionaire goederen en diensten kopen bij uitbreidingen en minder bij samentrekkingen.
Consumptiegoederen bieden de neiging om levensvatbare investeringskansen te bieden in alle soorten economische cycli, aangezien ze goederen en diensten omvatten waarnaar vraag blijft, ongeacht de beweging van de economie. Wanneer een economie groeit, kan op discretionair overgewicht worden vertrouwd om rendement te genereren. Als alternatief, wanneer een economie krimpt of in een recessie verkeert, zijn top-downbeleggers meestal te zwaar in havens en nietjes.
Beleggingsbeheermaatschappijen en vermogensbeheerders kunnen een volledige beleggingsstrategie richten op top-downbeheer dat handelsmogelijkheden voor beleggingen identificeert op basis van macro-economische variabelen van bovenaf. Deze fondsen kunnen een wereldwijde of binnenlandse focus hebben, wat ook de complexiteit van de reikwijdte vergroot.
Deze fondsen worden doorgaans macrofondsen genoemd. Ze nemen portefeuillebeslissingen door te kijken naar de economie op mondiaal en vervolgens op landelijk niveau. Ze verfijnen de blik verder naar een bepaalde sector en vervolgens naar de individuele bedrijven binnen die sector.
Top-down beleggingsstrategieën zijn doorgaans gericht op het profiteren van kansen die de marktcycli volgen, terwijl bottom-upbenaderingen meer fundamenteel van aard zijn.
Onderkant boven
Bij de bottom-up analyse wordt een heel andere benadering gekozen. Over het algemeen richt de bottom-upbenadering zijn analyse op specifieke kenmerken en microattributen van een individueel aandeel. Bij bottom-upinvesteringen wordt de nadruk gelegd op de fundamentals per bedrijf of per sector. Deze analyse tracht winstgevende kansen te identificeren door de eigenaardigheden van de kenmerken van een bedrijf en zijn waarderingen in vergelijking met de markt.
Bottom-up beleggen begint zijn onderzoek op bedrijfsniveau, maar stopt daar niet. Deze analyses wegen de bedrijfsfundamentals zwaar, maar kijken ook naar de sector en ook naar micro-economische factoren. Als zodanig kunnen bottom-upinvesteringen enigszins breed zijn in een hele branche of lasergericht zijn op het identificeren van sleutelattributen.
Bottom-up investeerders
Meestal zijn bottom-up investeerders buy-and-hold-investeerders die een diepgaand inzicht hebben in de fundamenten van een bedrijf. Fondsbeheerders kunnen ook een bottom-up methodologie gebruiken.
Een portfolioteam kan bijvoorbeeld worden belast met een bottom-up investeringsbenadering binnen een bepaalde sector, zoals technologie. Ze moeten de beste investeringen vinden met behulp van een fundamentele benadering die de bedrijven identificeert met de beste fundamentele verhoudingen of toonaangevende kenmerken. Ze zouden dan die aandelen onderzoeken met betrekking tot macro- en wereldwijde invloeden.
Metrisch gerichte smart-beta-indexfondsen zijn een ander voorbeeld van bottom-up beleggen. Fondsen zoals de AAM S&P 500 High Dividend Value ETF (SPDV) en deSchwab Fundamental US Large Company Index ETF (FNDX) richten zich op specifieke fundamentele bottom-upattributen die naar verwachting de belangrijkste prestatiedrivers zijn.1
Speciale overwegingen
Hoewel top-down en bottom-up heel duidelijk kunnen verschillen, worden ze over het algemeen vaak gebruikt in alle soorten financiële benaderingen, zoals checks and balances. Hoewel een top-down beleggingsfonds zich bijvoorbeeld primair richt op beleggen volgens macrotrends, zal het nog steeds naar de fundamentals van zijn beleggingen kijken voordat het een beleggingsbeslissing neemt.
Omgekeerd, terwijl een bottom-upbenadering zich richt op de basisprincipes van beleggingen, willen beleggers nog steeds de systematische effecten op individuele belangen in overweging nemen voordat ze een beslissing nemen.