Inzicht in de Insurance Transfer-for-Value-regel

Een van de belangrijkste voordelen van elke vorm van levensverzekering is de belastingvrije uitkering bij overlijden. Sommige speculanten begonnen echter levensverzekeringspolissen tussen partijen over te dragen om grote belastingvrije meevallers te oogsten. Om dit te ontmoedigen, verklaarde het Congres dat elke levensverzekeringspolis die wordt overgedragen voor enige vorm van materiële vergoeding, gedeeltelijk of volledig belastbaar kan worden wanneer de uitkering bij overlijden wordt uitbetaald.

Deze regel staat bekend als de transfer-for-value-regel en is een van de weinige uitzonderingen op de algemene belastingvrijstelling die wordt toegekend aan alle opbrengsten van levensverzekeringen bij overlijden. De regel zelf kent echter een aantal uitzonderingen. We zullen deze uitzonderingen onderzoeken, evenals de voorwaarden waaronder een polisoverdracht tot belastingheffing kan leiden.

Regel voor overdracht voor waarde

De transfer-for-value-regel stelt dat zodra de ontvanger van een levensverzekeringspolis de uitkering overdraagt ​​aan een andere partij, de belastingvrije status van de polis wordt opgeheven en dat de koper inkomstenbelasting moet betalen over een deel van de uitkering bij overlijden.. De regel appelt als de polis wordt ontvangen in ruil voor een waardevolle vergoeding van welke aard dan ook. Het bedrag van de overlijdensuitkering die niet wordt belast, is gelijk aan de waarde van de ontvangen vergoeding plus eventuele latere premies die door de ontvanger na de overdracht aan de polis zijn betaald. De rest van de uitkering bij overlijden is volledig belastbaar als gewoon inkomen.

Voorbeeld van een transfer-for-value-regel

XYZ Corporation koopt een levensverzekeringspolis van $ 10.000 voor een van zijn belangrijkste medewerkers. Het betaalt de premies voor deze polis gedurende vijf jaar en draagt ​​de polis vervolgens voor $ 8.000 over aan een andere werknemer. De nieuwe werknemer betaalt nog eens $ 4.000 aan premies voor de polis. De oorspronkelijke sleutelmedewerker overlijdt en de uitkering bij overlijden wordt uitgekeerd aan de tweede medewerker. Slechts $ 12.000 ($ 8000 + $ 4000) van de uitkering bij overlijden kan worden uitgesloten van belasting, de rest wordt belast als gewoon inkomen voor de werknemer.

Deze regel is conceptueel vrij eenvoudig. Maar de definitie van “overweging” moet zorgvuldig worden onderzocht om vast te stellen wanneer deze van toepassing is. Ondanks de algemene opvatting dat tegenprestatie verwijst naar een vorm van geldelijke betalingen, hoeft er soms geen enkele formele overdracht of tastbare vergoeding te worden verstrekt om deze regel te overtreden. Overweging kan in dit geval slechts een wederkerige overeenkomst zijn van een of andere soort die verband houdt met de overdracht van de polis.

Als twee aandeelhouders in een hecht bedrijf bijvoorbeeld levensverzekeringen voor zichzelf afsluiten en elkaar als begunstigden benoemen, zal de ontvanger van de uitkering bij overlijden uit de polis van de partner die het eerst overlijdt, te maken krijgen met een aanzienlijke belastingaanslag onder de overdracht -voor waarde regel. De regel is hier van toepassing omdat de twee partners vermoedelijk zijn overeengekomen om elkaar als begunstigden te noemen, waardoor de ontvangst van de tegenprestatie in de vergelijking wordt opgenomen. (Zie voor gerelateerde literatuur:  Hoe u belasting op levensverzekeringspolissen kunt vermijden.)

Hoewel dergelijke regels vatbaar zijn voor interpretatie, is de formele belastingwetgeving enigszins dubbelzinnig in termen van wat een schending van de belastingvrijstellingsstatus rechtvaardigt. Als de IRS reden heeft om aan te nemen dat er enige mondelinge of stilzwijgende overeenkomst is gesloten, wordt de regel gehandhaafd. De criteria om dit te bepalen, liggen in de vraag of de overdracht zou hebben plaatsgevonden als er niet voor de extra vergoeding was geweest.

In het vorige voorbeeld zou de IRS ontdekken dat er een overeenkomst was gesloten omdat elke partner hoogstwaarschijnlijk de ander niet als begunstigde op zijn of haar polis zou hebben genoemd zonder wederkerigheid. Zoals eerder vermeld, is de transfer-for-value-regel niet alleen van toepassing op polisverkopen op zich; het wijzigen of opnemen van een begunstigde in een polis in ruil voor enige vorm van tegenprestatie zal de regel ook activeren.

Speciale gevallen

Er zijn verschillende specifieke gevallen waarin er uitzonderingen worden gemaakt om de verzekeringsopbrengsten veilig te bewaren. In de meeste gevallen wordt deze regel onbedoeld overtreden wanneer een polis wordt overgedragen aan een andere partij met de verkeerde aanname dat de regels worden gevolgd. Een daarvan gebeurt wanneer de eigenaar van een polis het verkoopt aan het bedrijf waarvoor hij of zij werkt of in de raad van bestuur zit, en de verzekerde op de polis ook een aandeelhouder of een functionaris van het bedrijf is. Andere situaties hebben betrekking op koop-verkoopovereenkomsten, waarbij een particuliere onderneming polissen overdraagt ​​tussen werknemers op een manier die niet onder de lijst van gekwalificeerde uitzonderingen valt.

Toegestane uitzonderingen

Toen het Congres de transfer-for-value-regel opstelde, erkende het dat er enkele geldige redenen zijn waarom een ​​bedrijf een polis zou overdragen aan een van zijn werknemers. Daartoe heeft het Congres vijf specifieke uitzonderingen op de regel opgenomen, waardoor de uitkering bij overlijden van een overgedragen polis belastingvrij aan de begunstigde kan worden betaald.

1. Polis wordt op de polis overgedragen aan de verzekerde
2. Polis gaat over naar een partner van de verzekerde op de polis
3. Polis gaat over in een maatschap waarin de verzekerde op de polis partner is
4. Polis wordt overgedragen aan een bedrijf waarin de verzekerde op de polis een functionaris of aandeelhouder is
5. Polisoverdrachten waarbij de kostenbasis van de ontvangerin de over te dragen polis wordt berekend op basis van de kostenbasis van de overdragende partij.(Deze uitzondering is meestal van toepassing bij belastingvrije bedrijfsreorganisaties, waarbij het oude bedrijf de polis overdraagt ​​naar het nieuwe.)

Zoals eerder vermeld, wordt deze regel vaak geactiveerd wanneer een bedrijf een polis onjuist overdraagt. Als een polis meerdere keren wordt overgedragen, zullen de omstandigheden van de uiteindelijke overdracht over het algemeen bepalen hoe de opbrengst van de uitkering bij overlijden wordt belast. Als de uiteindelijke overdracht als uitzondering kwalificeert, is de opbrengst belastingvrij. Zo niet, dan is de regel van toepassing. In sommige gevallen kan het ook van toepassing zijn op overdrachten tussen gezinsleden, hoewel deze overdrachten meestal ten minste gedeeltelijk als schenkingen worden aangemerkt.

Het komt neer op

De transfer-for-value-regel beperkt de belastingvoordelen van levensverzekeringen voor veel bedrijven. De uitzonderingen op deze regel staan ​​bedrijven en andere eigenaren van polissen echter nog steeds toe om hun polissen onder bepaalde omstandigheden te wijzigen. Polishouders die niet zeker weten of hun polisoverdracht tot belastingheffing kan leiden, dienen contact op te nemen met hun levensverzekeringsmaatschappij of belastingadviseur. (Lees voor meer informatie:  Vijf levensverzekeringsvragen die u moet stellen.)