Niet-gelieerde investeringen
Wat zijn niet-gelieerde investeringen?
Niet-gelieerde beleggingen zijn beleggingen in deelnemingen van een verzekeringsmaatschappij waarover zij geen zeggenschap heeft of waarmee zij gezamenlijk eigenaar is. Niet-gelieerde beleggingen kunnen aandelen, obligaties, eigendommen en andere activa omvatten en worden vaak vermeld in de jaarrekening van verzekeraars.
Belangrijkste leerpunten
- Niet-gelieerde beleggingen zijn beleggingen in deelnemingen van een verzekeringsmaatschappij waarover zij geen zeggenschap heeft of waarmee zij gezamenlijk eigenaar is.
- Verzekeraars beleggen in effecten van verschillende liquiditeiten om het rendement op de ontvangen premies te verhogen.
- Ze hebben snel geld nodig om hun verplichtingen te dekken, dus investeren ze vaak op korte termijn in zeer liquide activa.
- Regelgevers onderzoeken deze investeringen periodiek om te bepalen of ze geschikt zijn en waarschijnlijk een bedreiging vormen voor de solvabiliteit.
Inzicht in niet-gelieerde investeringen
Verzekeringsmaatschappijen gebruiken de opbrengsten van hun acceptatieactiviteiten op verschillende manieren.
Ze zetten fondsen opzij als verliesreserves om verplichtingen te dekken die ze kunnen aangaan van polishouders die een claim indienen. Ze betalen commissies aan makelaars die nieuwe klanten binnenhalen, en operationele kosten zoals salarissen, secundaire arbeidsvoorwaarden en overhead. Ze wijzen ook kapitaal toe om te beleggen in effecten met verschillende liquiditeiten om het rendement op de premies die ze ontvangen te verhogen.
Verzekeraars hebben snel geld nodig om verplichtingen te dekken. Als gevolg hiervan investeren ze vaak op korte termijn in zeer liquide activa die gemakkelijk en snel kunnen worden omgezet in contanten, naast activa op langere termijn die een hoger rendement kunnen bieden.
Afhankelijk van het type verzekeringscontract dat wordt afgesloten, kan de aansprakelijkheid van een verzekeraar enkele maanden tot enkele jaren duren. Kortlopende activa worden beschouwd als onderdeel van de huidige liquiditeit van de verzekeraar, die wordt gebruikt om polissen te dekken met een looptijd van minder dan een jaar.
Belangrijk
Vermogensmixen variëren in de tijd, afhankelijk van de economie en branchespecifieke factoren, en hangen ook af van waar de verzekeraar in gespecialiseerd is: levensverzekeraars hebben bijvoorbeeld over het algemeen langlopende verplichtingen, waardoor ze meer kunnen beleggen in activa op langere termijn.
Geschiedenis van niet-gelieerde investeringen
Historisch gezien zouden verzekeraars over het algemeen beleggen in traditionele activaklassen die een stabiel rendement bieden, zoals staatsobligaties. Deze aanpak is ingewikkeld sinds de financiële crisis. Nu ultralage rentetarieven een vaste waarde zijn, zijn verzekeraars gedwongen hun netten te verbreden om een fatsoenlijk rendement te behalen.
Dit heeft in de meeste gevallen geleid tot een verschuiving naar alternatieve beleggingen, waaronder private equity en gestructureerde financiering, zoals door woninghypotheken gedekte effecten (RMBS).
Omdat dit soort niet-traditionele beleggingen vaak complexer zijn, is een toenemend aantal verzekeraars begonnen met het uitbesteden van beleggingsbeslissingen aan gespecialiseerde vermogensbeheermaatschappijen. Dit is met name het geval bij kleinere verzekeraars, die doorgaans over minder middelen beschikken om op eigen kracht portefeuilles te beheren.
51%
Volgens de National Association of Insurance Commissioners (NAIC) heeft ongeveer de helft van alle Amerikaanse verzekeraars in 2019 de jacht op rendement en de verschuiving naar meer complexe, niet-traditionele beleggingen ertoe geleid om uit te besteden aan een niet-aangesloten vermogensbeheerder.
Speciale overwegingen
Verzekeraars zijn verplicht om hun financiële gegevens periodiek te rapporteren aan de toezichthouders van de staatsverzekeringen. Deze toezichthouders kijken naar liquiditeitsratio’s om te bepalen hoe snel een verzekeraar in staat zal zijn om de verplichtingen van zijn polishouders te betalen, en om vast te stellen of de investeringsstrategieën en het bezit van de verzekeraar waarschijnlijk een bedreiging vormen voor zijn solvabiliteit.
Niet-gelieerde investeringen worden opgenomen in de totale liquiditeitsratio, hoewel deze ratio geen rekening houdt met gelieerde investeringen. Ze komen echter niet voor in de berekening van de combined ratio van een verzekeraar . Dit komt doordat de combined ratio kijkt naar de uitgaande kasstromen – kostenratio, verlies- en verliesaanpassingsratio en dividendratio – om te zien hoeveel geld het kost om de bedrijfsvoering te behouden.