Onderliggende retentie
Wat is onderliggende retentie?
Onderliggende inhouding is het nettobedrag aan risico of aansprakelijkheid dat voortvloeit uit een verzekering of polissen die wordt ingehouden door een cederende onderneming na herverzekering van het saldo van het risico of de verplichting. De mate van onderliggend behoud zal variëren afhankelijk van de inschatting door de cederende onderneming van de risico’s die zijn verbonden aan het behouden van een deel van de polisaansprakelijkheid en de winstgevendheid van de verzekeringspolis.
Inzicht in onderliggende retentie
Onderliggend behoud stelt een verzekeraar in staat betaling van de herverzekeringspremie te vermijden. De verzekeraar behoudt over het algemeen de meest winstgevende polissen of hun componenten met het laagste risico, terwijl de minder winstgevende polissen met een hoger risico worden herverzekerd.
Herverzekering, ook wel verzekering voor verzekeraars of stop-loss-verzekering genoemd, is de praktijk waarbij verzekeraars delen van risicoportefeuilles overdragen aan andere partijen door middel van een of andere vorm van overeenkomst om de kans te verkleinen dat ze een grote verplichting moeten betalen als gevolg van een verzekeringsclaim.
Herverzekering stelt verzekeraars in staat solvabel te blijven door enkele of alle aan eisers betaalde bedragen terug te vorderen. Herverzekering vermindert de nettoverplichting voor individuele risico’s en beschermt tegen rampen tegen grote of meervoudige verliezen. Het biedt cederende bedrijven ook de capaciteit om hun acceptatiecapaciteit te vergroten in termen van het aantal en de omvang van de risico’s.
Belangrijkste leerpunten
- Onderliggend behoud stelt verzekeraars in staat betaling van de herverzekeringspremies te vermijden door hun componenten met een lager risico te behouden.
- De cederende onderneming beoordeelt de risico’s die zijn verbonden aan het behouden van een deel van de polisverplichting om polissen te selecteren die in haar portefeuille kunnen worden behouden.
- Onderliggend behoud wordt gebruikt bij niet-proportionele herverzekering.
Door de verzekeraar in te dekken tegen opgebouwde individuele verplichtingen, geeft herverzekering de verzekeraar meer zekerheid voor zijn eigen vermogen en solvabiliteit en stabielere resultaten wanneer zich ongebruikelijke en grote gebeurtenissen voordoen. Verzekeraars kunnen polissen onderschrijven die een grotere hoeveelheid of een groter volume aan risico’s dekken zonder buitensporig hoge administratieve kosten om hun solvabiliteitsmarges te dekken. Daarnaast stelt herverzekering substantiële liquide middelen ter beschikking van verzekeraars in geval van uitzonderlijke verliezen.
Onderliggend behoud in herverzekering
Bij proportionele herverzekering ontvangt de herverzekeraar een evenredig deel van alle polispremies die door de verzekeraar worden verkocht. Wanneer claims worden ingediend, draagt de herverzekeraar een deel van de verliezen op basis van een vooraf overeengekomen percentage. De herverzekeraar vergoedt de verzekeraar ook de verwerkings, bedrijfsacquisitie- en schrijfkosten.
Bij niet-proportionele herverzekering is de herverzekeraar aansprakelijk als de verliezen van de verzekeraar een bepaald bedrag overschrijden, de zogenaamde prioriteits- of retentielimiet. Hierdoor heeft de herverzekeraar geen evenredig aandeel in de premies en verliezen van de verzekeraar. De prioriteits- of retentielimiet kan gebaseerd zijn op één type risico of op een hele risicocategorie.
Excess-of-loss-herverzekering is een vorm van niet-proportionele dekking waarbij de herverzekeraar de verliezen dekt die de ingehouden limiet van de verzekeraar overschrijden. Dit contract wordt doorgaans toegepast op catastrofale gebeurtenissen en dekt de verzekeraar per gebeurtenis of voor de cumulatieve verliezen binnen een bepaalde tijdsperiode.
Bij risicogebonden herverzekering zijn alle claims die tijdens de effectieve periode ontstaan, gedekt, ongeacht of de verliezen zich buiten de dekkingsperiode hebben voorgedaan. Er wordt geen dekking geboden voor claims die buiten de dekkingsperiode vallen, zelfs niet als de verliezen zich hebben voorgedaan terwijl het contract van kracht was.
Voorbeeld van onderliggende retentie
Stel dat een verzekeringsmaatschappij een limiet heeft voor het herverzekeringsverdrag van $ 500.000. Het kiest ervoor om $ 200.000 aan verzekeringsrisico te behouden als onderliggende retentie. Die behouden portefeuille bestaat voornamelijk uit polissen die veel minder waard zijn en een aanzienlijk lager risico met zich meebrengen. Het bedrijf kan er bijvoorbeeld voor kiezen om claims van minder dan $ 100.000, die aanzienlijk minder risico met zich meebrengen, in zijn portefeuille te houden. Aan de andere kant worden polissen die voor grotere bedragen, gemiddeld $ 100,00 aan uitbetalingen, herverzekerd. Zo bespaart de herverzekeraar geld op premiebetalingen voor polissen met een laag risico.