Praktische voorbeelden van de 80-20-regel (Pareto-principe) in de praktijk
Er zijn een aantal praktische toepassingen voor de 80-20-regel op verschillende gebieden, zoals de verdeling van rijkdom in de economie, kwaliteitsproductiecontrole, zakelijke verkoop en groei. De 80-20-regel werd uitgevonden door Vilfredo Pareto in Italië in 1906. Volgens de legende merkte Pareto, een econoom, op dat 20% van de peulen in zijn tuin 80% van de erwten leverden. Hij stelde vervolgens vast dat 20% van de bevolking in Italië 80% van het land bezat. Het gebruik van de 80-20-regel is sindsdien uitgebreid tot voorbij het vermeende bescheiden begin in de tuin van Pareto.
Dr. Joseph Juran pastein de jaren veertigde 80-20-regel toe op kwaliteitscontrole. Hij ontdekte dat 80% van de problemen met producten werd veroorzaakt door 20% van de productiefouten. Door te focussen op en het verminderen van die 20% van de productiefouten, kan de algehele kwaliteit worden verhoogd. Juran werd een belangrijk figuur in Japan nadat hij daar uitgebreid lezingen had gegeven over kwaliteitscontrolekwesties. Zijn belangrijkste uitdrukking was: “de vitale weinigen en de onbeduidende velen.”
De 80-20-regel in zaken en investeringen
De 80-20-regel heeft toepassingen gevonden in bedrijfsbeheer. Bij zakelijke verkopen is 20% van de klanten van een bedrijf verantwoordelijk voor 80% van de omzet. Ook is 20% van de medewerkers verantwoordelijk voor 80% van de resultaten. Voor projectmanagement hebben veel managers opgemerkt dat de eerste 20% van de inspanning die in een project wordt gestoken, 80% van de projectresultaten oplevert. Zo kan de 80-20-regel managers en bedrijfseigenaren helpen 80% van hun tijd te besteden aan de 20% van het bedrijf dat de beste resultaten oplevert.
Bij beleggen houdt de 80-20-regel over het algemeen in dat 20% van de belangen in een portefeuille verantwoordelijk is voor 80% van de groei van de portefeuille. Aan de andere kant zou 20% van de posities van een portefeuille verantwoordelijk kunnen zijn voor 80% van de verliezen. Een andere methode is om te proberen een portefeuille te focussen op die 20% van de aandelen in de bredere markt die 80% van het marktrendement uitmaken. Vanwege de onzekerheid over toekomstige opbrengsten zijn beide methoden echter moeilijk in de praktijk te brengen. Aandelen zijn inherent risicovolle activa vanwege de onvoorspelbaarheid van toekomstige prestaties.
Een methode om de 80-20-regel te gebruiken bij het samenstellen van een portefeuille, is om 80% van de activa van de portefeuille te plaatsen in een minder volatiele belegging, zoals schatkistobligaties of indexfondsen, terwijl de andere 20% in groeiaandelen wordt geplaatst. De 80% in de belegging met een lager risico zal een redelijk rendement opleveren, terwijl de 20% in de activa met een hoger risico hopelijk een grotere groei zal opleveren.