Wat is de verspreiding van de OIS LIBOR en waar dient het voor?
Tien jaar geleden besteedden de meeste handelaren niet veel aandacht aan het verschil tussen twee belangrijke rentetarieven: de London Interbank Offered Rate (LIBOR) en de Overnight Indexed Swap (OIS) -rente. Dat komt omdat tot 2008 de kloof, of “spread”, tussen de twee minimaal was. Maar toen LIBOR kortstondig omhoogschoot in relatie tot OIS tijdens de financiële crisis die in 2007 begon, nam de financiële sector daar nota van. Tegenwoordig wordt de LIBOR-OIS-spread beschouwd als een belangrijke maatstaf voor het kredietrisico binnen de banksector.
De Intercontinental Exchange, de instantie die verantwoordelijk is voor de LIBOR, zal stoppen met het publiceren van een week en twee-maands USD LIBOR na 31 december 2021. Alle andere LIBOR zal worden stopgezet na 30 juni 2023.
Om te begrijpen waarom de variatie in deze twee tarieven ertoe doet, is het belangrijk om te begrijpen hoe ze verschillen.
De twee tarieven definiëren
LIBOR
LIBOR (officieel bekend als ICE LIBOR sinds februari 2014) is het gemiddelde rentetarief dat banken elkaar in rekening brengen voor kortlopende, ongedekte leningen.3 Het tarief voor verschillende uitleentermijnen – van een nacht tot een jaar – wordt dagelijks gepubliceerd. De rentelasten op veel hypotheken, studieleningen, creditcards en andere financiële producten zijn gekoppeld aan een van deze LIBOR-tarieven.
LIBOR is ontworpen om banken over de hele wereld een nauwkeurig beeld te geven van hoeveel het kost om op korte termijn te lenen. Elke dag rapporteren verschillende van ’s werelds toonaangevende banken wat het zou kosten om te lenen van andere geldschieters op de Londense interbancaire markt. LIBOR is het gemiddelde van deze reacties.
OIS
De OIS vertegenwoordigt de centrale bankrente van een bepaald land gedurende een bepaalde periode;in de VS is dat de Fed Funds-rente – het belangrijkste rentetarief dat wordt gecontroleerd door de Federal Reserve, gewoonlijk “de Fed” genoemd. Als een commerciële bank of een bedrijf wil omzetten van variabele rente in vaste rentebetalingen – of vice versa – kan ze renteverplichtingen ‘ruilen’ met een tegenpartij. Een Amerikaanse entiteit kan bijvoorbeeld besluiten om een variabele rente, de Fed Funds Effective Rate,om te wisselenvoor een vaste rente, de OIS-rente. In de afgelopen 10 jaar is er voor bepaalde derivatentransacties een duidelijke verschuiving naar OIS opgetreden.
Omdat de partijen op een eenvoudige renteswap geen aangever, maar het verschil van de twee stromen wisselen belang, kredietrisico geen belangrijke factor bij het bepalen van de snelheid OIS. Tijdens normale economische tijden heeft het ook geen grote invloed op LIBOR. Maar we weten nu dat deze dynamiek verandert in tijden van onrust, wanneer verschillende kredietverstrekkers zich zorgen beginnen te maken over elkaars solvabiliteit.
De verspreiding
Vóór de subprime-hypotheekcrisis in 2007 en 2008 bedroeg het verschil tussen de twee rentetarieven slechts 0,01 procentpunt. Op hethoogtepunt van de crisis liep het verschil op tot 3,65%.
De volgende grafiek toont de LIBOR-OIS-spread voor en tijdens de financiële ineenstorting. De kloof werd tijdens de crisis groter voor alle LIBOR-tarieven, maar nog meer voor de langere rente.
(Bron: Federal Reserve Bank of St. Louis)
Het komt neer op
De LIBOR-OIS-spread vertegenwoordigt het verschil tussen een rentetarief met een ingebouwd kredietrisico en een rentetarief dat nagenoeg vrij is van dergelijke gevaren. Daarom, wanneer de kloof groter wordt, is dit een goed teken dat de financiële sector op scherp staat.