Waarom is arbitragehandel legaal?
Arbitrage is het exploiteren van liquiditeit te verschaffen op verschillende markten.
Arbitrage en marktefficiëntie
Door te proberen te profiteren van prijsverschillen, dragen handelaren die zich bezighouden met arbitrage bij aan marktefficiëntie. Een klassiek voorbeeld van arbitrage is een actief dat op twee verschillende markten tegen verschillende prijzen wordt verhandeld; een duidelijke overtreding van de wet van één prijs.
Een handelaar kan profiteren van deze verkeerde prijsstelling door het actief te kopen op de markt die de lagere prijs biedt en het terug te verkopen op de markt die tegen de hogere prijs koopt. Zulke winsten zullen, na aftrek van transactiekosten, ongetwijfeld extra handelaren aantrekken die zullen proberen hetzelfde prijsverschil te benutten, en bijgevolg zal de arbitragemogelijkheid verdwijnen naarmate de prijzen van de activa in evenwicht zijn over de markten. In termen van internationale financiën zal deze convergentie leiden tot koopkrachtpariteit tussen verschillende valuta’s.
Als hetzelfde type activum bijvoorbeeld goedkoper is in de Verenigde Staten dan in Canada, zouden Canadezen de grens over reizen om het activum te kopen, terwijl Amerikanen het activum zouden kopen, het naar Canada zouden brengen en het zouden doorverkopen op de Canadese markt..
Om de transacties te vergemakkelijken, zouden Canadezen Amerikaanse dollars (USD) moeten kopen, terwijl ze Canadese dollars (CAD) zouden moeten verkopen om het actief in de VS te kopen, en Amerikanen zouden de CAD moeten verkopen die ze ontvingen uit hun verkoop van het actief in Canada om USD te kopen om in Amerika te besteden. Deze acties zullen leiden tot de appreciatie van de Amerikaanse dollar en de depreciatie van de Canadese munt ten opzichte van elkaar. Dus na verloop van tijd zal het voordeel van de aankoop van dit actief in de Verenigde Staten verdwijnen totdat de prijzen convergeren.
Een ander voorbeeld van arbitrage die tot prijsconvergentie leidt, is te zien op de termijnmarkten. Futures arbitrageurs proberen het prijsverschil tussen een futurescontract en de onderliggende waarde te exploiteren en vereisen een gelijktijdige positie in beide activaklassen.
Kort gezegd, als het futurescontract aanzienlijk hoger geprijsd is dan het onderliggende, kan de arbitrageur, na rekening te hebben gehouden met de carry-kosten en de rentetarieven, long gaan op het onderliggende actief en tegelijkertijd het futurescontract shorten. De arbitrageur zou het geld lenen om het onderliggende tegen de spotprijs te kopen en het futurescontract short verkopen. Nadat de onderliggende waarde is opgeslagen, kan de arbitrageur het actief tegen de toekomstige prijs leveren, de geleende middelen terugbetalen en profiteren van het netto verschil.
Telkens wanneer het rendement van deze transactie hoger is dan de kosten om het actief te lenen, evenals de kosten om het actief op te slaan, kan er een arbitragemogelijkheid zijn.
Het omgekeerde van deze positie is om tegelijkertijd op de spot short te gaan op de onderliggende waarde en tegelijkertijd op het futurescontract te gaan. Dit wordt gedaan wanneer de futures-prijzen aanzienlijk lager zijn dan de spotprijs.
Zoals u zich kunt voorstellen, zullen handelaren elke keer dat er een prijsverschil optreedt tussen een futurescontract en het onderliggende contract, een van de bovengenoemde transacties aangaan voordat de inefficiëntie hoogtij viert. Naarmate meer en meer handelaren proberen om arbitragewinsten te maken, zal de prijs van het futurescontract naar beneden (omhoog) en de onderliggende waarde omhoog (omlaag) worden gedreven. Beide gevallen dragen bij aan de eerlijke en efficiënte prijsstelling van de termijnmarkten.
Arbitrageurs als marktmakers
Wanneer arbitrageurs hetzelfde actief op verschillende markten kopen en verkopen, treden ze in feite op als financiële tussenpersonen en verschaffen ze daardoor liquiditeit aan de markten.
Bijvoorbeeld, de opties handelaar die call schrijft opties wanneer ze het gevoel dat ze te duur kunnen dekken hun positie door te gaan lange voorraad. Ze treden daarbij op als intermediair tussen de opties en de aandelenmarkt. Dat wil zeggen, ze kopen aandelen van een aandelenverkoper terwijl ze tegelijkertijd een optie verkopen aan een optiekoper en bijdragen aan de algehele liquiditeit van de twee markten. Evenzo zou de futures-arbitrageur een tussenpersoon zijn tussen de futuresmarkt en de markt van de onderliggende activa.
Het komt neer op
Er is een overvloed aan arbitragetechnieken die kunnen worden uitgevoerd wanneer er sprake is van marktinefficiëntie. Naarmate echter meer en meer arbitrageurs proberen deze gebeurtenissen zonder of met een laag risico te repliceren, verdwijnen deze kansen, wat leidt tot een convergentie van prijzen. Om deze reden is arbitrage niet alleen legaal in de Verenigde Staten (en de meeste ontwikkelde landen), maar ook gunstig voor de markten als geheel en bevorderlijk voor de algehele marktefficiëntie.