Begunstigde clausule
Wat is een begunstigde clausule?
Een begunstigdeclausule is een bepaling in een levensverzekeringspolis of een ander investeringsvehikel, zoals een lijfrente of individuele pensioenrekening (bijv. Een IRA), die de eigenaar van de polis toestaat individuen als primaire en secundaire begunstigden te benoemen.
Belangrijkste leerpunten
- De begunstigde clausule in een financieel product of contract geeft aan wie de bijbehorende activa die aan dat product of voertuig zijn gekoppeld, bij hun overlijden zullen ontvangen.
- Genoemde begunstigden zijn die personen of entiteiten die een weldoener noemt in een trust, levensverzekeringspolis of pensioenplan.
- Bij veel van deze clausules kan een secundaire of tertiaire begunstigde worden aangewezen voor het geval de eigenaar de eersten overleeft.
Begunstigde clausules begrijpen
Een begunstigdeclausule definieert de personen die zullen profiteren van de fondsen of andere voordelen van de polishouder of begunstiger. De eigenaar van het beleid kan de genoemde begunstigden op elk moment wijzigen door de specificaties te volgen die in het beleid zijn gedefinieerd. De term begunstigde verwijst naar de specificatie van de ontvanger van fondsen of andere voordelen zoals gespecificeerd in een polis of trust.
Doorgaans kan elke persoon of entiteit een begunstigde van een trust, testament of levensverzekeringspolis worden genoemd. De persoon die de fondsen verdeelt, of de weldoener, kan bepalingen stellen over de uitbetaling van fondsen, zoals het bereiken van een bepaalde leeftijd of het trouwen van de begunstigde. Er kunnen ook fiscale gevolgen zijn voor de begunstigde. Hoewel de hoofdsom van de meeste levensverzekeringspolissen bijvoorbeeld niet wordt belast, kan de opgebouwde rente worden belast.
Begunstigden van gekwalificeerde pensioenrekeningen
Gekwalificeerde pensioenregelingen, zoals een 401 (k) of IRA, geven de rekeninghouder de mogelijkheid om een begunstigde aan te wijzen. Na het overlijden van de gekwalificeerde planhouder kan een partnerbegunstigde de opbrengst mogelijk naar zijn eigen IRA rollen. Als de begunstigde niet de echtgenoot is, zijn er drie verschillende distributiemogelijkheden.
De eerste is om een forfaitaire uitkering te nemen, waardoor het volledige bedrag belastbaar is op het gewone inkomensniveau van de begunstigde. De tweede is om een geërfde IRA op te richten en een jaarlijks bedrag op te nemen op basis van de levensverwachting van de begunstigde, ook wel bekend als een “stretch IRA.”De derde optie is om het geld op elk moment binnen vijf jaar na de datum van overlijden van de oorspronkelijke rekeninghouder op te nemen.
De verlengingsoptie is niet langer beschikbaar voor een erfenis die in 2020 is ontvangen vanwege het passeren van deSetting Every Community Up for Retirement Enhancement (SECURE) Act van 2019, en dus zijn alleen de opties voor een vast bedrag en de regel voor vijf jaar beschikbaar in de toekomst. De SECURE Act bepaalt dat een begunstigde van een pensioenrekening alle uitkeringen binnen 10 jaar moet opnemen.
Begunstigden van levensverzekeringspolissen
Voor levensverzekeringspolissen moeten met naam genoemde begunstigden worden aangewezen. Deze kunnen worden aangemerkt als primair, secundair of tertiair in het geval dat de primaire en / of secundaire begunstigden zijn overleden vóór het overlijden van de verzekerde. De begunstigde kan een persoon, een organisatie (bijvoorbeeld een liefdadigheidsinstelling) of een trust zijn.
Opbrengsten uit levensverzekeringen worden voor de begunstigde als belastingvrij beschouwd en worden niet als bruto-inkomen gerapporteerd. Ontvangen of opgebouwde rente wordt echter als belastbaar beschouwd en gerapporteerd als andere ontvangen rente.
Begunstigden van niet-gekwalificeerde lijfrentes
Niet-gekwalificeerde lijfrentes worden beschouwd als uitgestelde belastingbeleggingen waarmee de eigenaren een begunstigde kunnen aanwijzen. Bij het overlijden van de eigenaar is de begunstigde mogelijk belasting verschuldigd over de uitkering bij overlijden. In tegenstelling tot levensverzekeringen worden lijfrente-uitkeringen bij overlijden belast als gewoon inkomen op alle winsten boven het oorspronkelijke investeringsbedrag.
Als de oorspronkelijke accounteigenaar bijvoorbeeld een lijfrente van $ 100.000 heeft gekocht en vervolgens overleed toen de waarde $ 150.000 waard was, wordt de winst van $ 50.000 als gewoon inkomen aan de begunstigde belast.