Deken Lien

Wat is een dekenrecht?

Een algemeen pandrecht is een pandrecht dat het recht geeft om, in geval van niet-betaling, beslag te leggen op alle soorten activa die als onderpand dienen en die eigendom zijn van een schuldenaar. Een algemeen pandrecht geeft een schuldeiser in theorie een wettelijk belang in alle activa van de schuldenaar die als onderpand dienen.

Algemene pandrechten bieden maximale bescherming aan kredietverstrekkers, maar minimale bescherming aan kredietnemers. Leners kunnen mogelijk al hun in pand gegeven activa verliezen als ze in gebreke blijven met een algemene pandrecht.

Een deken Lien begrijpen

Geld lenen en dus schulden aangaan kan een goede strategie zijn voor een bedrijf of individu, mits correct beheerd en als het de juiste soort schuld is. Financiering kan een bedrijf in staat stellen te groeien en uit te breiden waar het anders moeilijk zou zijn. Het kan ook de cashflow van een bedrijf verbeteren door de mogelijkheid te bieden om hoogrentende schulden af ​​te betalen.

Bij het verstrekken van een lening kan een bank of kredietverlenende instelling onderpand verlangen. Onderpand verkleint het risico voor de kredietgever in het geval dat de kredietnemer niet langer aan zijn schuldverplichtingen kan voldoen. In dit geval kan de geldschieter legaal beslag leggen op het als onderpand verpande actief, het verkopen en de opbrengst gebruiken om de schuld af te betalen.

Onderpand is vaak vereist voor risicovolle kredietnemers met een slechte kredietwaardigheid, maar kan ook worden gebruikt voor leningen die verband houden met risicovolle projecten. Het plaatsen van onderpand verlaagt vaak de rente die over een lening in rekening wordt gebracht, en kan daarom in het belang van een lener zijn om onderpand te verpanden.

Wanneer een lener bijzonder riskant is, kan een geldschieter een algemeen pandrecht eisen, waarbij meer dan één actief als onderpand wordt verpand, waardoor het comfort voor een geldschieter wordt vergroot en de schuld kan worden afbetaald in geval van niet-betaling.

Regulering van algemene pandrechten

De Uniform Commercial Code (UCC) regelt het concept van pandrechten voor bedrijven. In het DWU artikel 9 bevat met name definities en sleuteltaal met betrekking tot de toepassing en behandeling van pandrechten.

Hoewel artikel 9 van het DWU een beschrijvende taak heeft ten aanzien van het definiëren van wat als onderpand onder pandrechten wordt beschouwd, zijn er nog steeds veel geschillen over eigendomsrechten als het gaat om schulden en het daarmee samenhangende actief als zekerheidsbelang.

Zowel de schuldeiser als de lener hebben er geen belang bij om tijd en geld in de rechtbank te besteden aan ruzie over wat wel en niet onderpand is bij een eventuele wanbetaling. Dit is de reden dat advocaten aanbevelen dat pandrechtovereenkomsten zoveel mogelijk specifieke details bevatten over activa die als zekerheid moeten worden gesteld.

DWU Artikel 9 dient als leidraad voor het opstellen van retentietaal, maar om verwarring tussen partijen te voorkomen en om duidelijke details te verstrekken, dienen schuldeisers ook een UCC-1 verklaring in. De UCC-1-verklaring verklaart publiekelijk het recht van een schuldeiser om beslag te leggen op de activa van een lener als de lener in gebreke blijft. Een UCC-1 is vereist voor alle zakelijke leningen.

In de UCC-1-verklaring wordt specifiek vermeld welke activa in beslag mogen worden genomen en in welke volgorde. Het kan ook prioriteit geven aan welke geldschieters als eerste beslag mogen leggen op activa voor het geval er meerdere geldschieters op de lening zijn. De UCC-1-verklaring moet worden ingediend bij lokale instanties in de staat waar het bedrijf van de lener is gevestigd.

Hoewel het misschien niet altijd duidelijk is hoe algemene pandrechten in de privésector worden gedefinieerd, lijdt het geen twijfel dat de Internal Revenue Service (IRS) zich het recht voorbehoudt om een ​​pandrecht voor alle activa toe te passen wanneer individuen hun belastingen. Een federaal belastingrecht is van toepassing op alle activa van een persoon, zoals eigendommen, effecten en voertuigen, evenals op toekomstige activa die zijn verkregen terwijl het retentierecht van kracht was.