Kapitaaltoereikendheidsratio – CAR
Wat is de ratio kapitaaltoereikendheid – CAR?
De kapitaaltoereikendheidsratio (CAR) is een maatstaf voor het beschikbare kapitaal van een bank, uitgedrukt als een percentage van de risicogewogen kredietblootstellingen van een bank. De kapitaaltoereikendheidsratio, ook wel kapitaal-risicogewogen activa-ratio (CRAR) genoemd, wordt gebruikt om deposanten te beschermen en de stabiliteit en efficiëntie van financiële systemen over de hele wereld te bevorderen. Er worden twee soorten kapitaal gemeten: tier 1-kapitaal, dat verliezen kan opvangen zonder dat een bank haar activiteiten hoeft te staken, en tier 2-kapitaal, dat verliezen kan opvangen in geval van liquidatie en dus in mindere mate bescherming voor spaarders.
Belangrijkste leerpunten
- CAR is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat banken voldoende buffer hebben om een redelijk bedrag aan verliezen op te vangen voordat ze insolvent worden.
- CAR wordt door toezichthouders gebruikt om de kapitaaltoereikendheid van banken te bepalen en om stresstests uit te voeren.
- Met CAR worden twee soorten kapitaal gemeten. Tier-1-kapitaal kan een redelijk bedrag aan verlies opvangen zonder de bank te dwingen haar handel te stoppen, terwijl Tier-2-kapitaal verlies kan lijden als er een liquidatie plaatsvindt.
- De keerzijde van het gebruik van CAR is dat het geen rekening houdt met het risico van een mogelijke run op de bank, of wat er zou gebeuren in een financiële crisis.
CAR berekenen
De solvabiliteitsratio wordt berekend door het kapitaal van een bank te delen door de risicogewogen activa. Het kapitaal dat wordt gebruikt om de solvabiliteitsratio te berekenen, is verdeeld in twee niveaus.
Tier-1-kapitaal
Tier-1-kapitaal, of kernkapitaal, bestaat uit eigen vermogen, gewoon aandelenkapitaal, immateriële activa en gecontroleerde inkomstenreserves. Tier-1-kapitaal wordt gebruikt om verliezen op te vangen en vereist niet dat een bank haar activiteiten staakt. Tier-1-kapitaal is het kapitaal dat permanent en gemakkelijk beschikbaar is om door een bank geleden verliezen op te vangen zonder dat deze hoeft te stoppen met werken. Een goed voorbeeld van het Tier 1-kapitaal van een bank is het gewone aandelenkapitaal.
Tier-2-kapitaal
Tier 2-kapitaal omvat niet-geauditeerde ingehouden winsten, niet-geauditeerde reserves en algemene verliesreserves. Dit kapitaal vangt verliezen op bij liquidatie of liquidatie van een onderneming . Tier-2-kapitaal is het kapitaal dat verliezen opvangt in het geval de bank liquideert, dus het biedt een mindere mate van bescherming aan spaarders en schuldeisers. Het wordt gebruikt om verliezen op te vangen als een bank al zijn Tier-1-kapitaal verliest.
De twee kapitaallagen worden bij elkaar opgeteld en gedeeld door de risicogewogen activa om de solvabiliteitsratio van een bank te berekenen. Risicogewogen activa worden berekend door naar de leningen van een bank te kijken, het risico te evalueren en vervolgens een gewicht toe te kennen. Bij het meten van kredietrisico’s worden aanpassingen aangebracht aan de waarde van activa die op de balans van een kredietverstrekker staan vermeld.
Alle leningen die de bank heeft verstrekt, worden gewogen op basis van hun kredietrisico. Zo worden aan de overheid verstrekte leningen gewogen tegen 0,0%, terwijl aan particulieren een gewogen score van 100,0% wordt toegekend.
Risicogewogen activa
Risicogewogen activa worden gebruikt om het minimumkapitaal te bepalen dat banken en andere instellingen moeten aanhouden om het risico op insolventie te verminderen . Het kapitaalvereiste is gebaseerd op een risicobeoordeling voor elk type bankactiva. Een lening die is gedekt door een kredietbrief, wordt bijvoorbeeld als risicovoller beschouwd en vereist meer kapitaal dan een hypotheeklening die is gedekt door onderpand.
2:13
Waarom de ratio van de kapitaaltoereikendheid ertoe doet
De reden waarom minimale kapitaaltoereikendheidsratio’s (CAR’s) van cruciaal belang zijn, is om ervoor te zorgen dat banken voldoende buffers hebben om een redelijk bedrag aan verliezen op te vangen voordat ze insolvent worden en als gevolg daarvan het geld van deposanten verliezen. De kapitaaltoereikendheidsratio’s zorgen voor de efficiëntie en stabiliteit van het financiële systeem van een land door het risico te verkleinen dat banken insolvent worden. Over het algemeen wordt een bank met een hoge solvabiliteitsratio als veilig beschouwd en zal zij waarschijnlijk aan haar financiële verplichtingen voldoen.
Tijdens het liquidatieproces krijgen gelden van spaarders een hogere prioriteit dan het kapitaal van de bank, zodat spaarders hun spaargeld alleen kunnen verliezen als een bank een verlies registreert dat groter is dan het kapitaal waarover zij beschikt. Dus hoe hoger de solvabiliteitsratio van de bank, hoe hoger de mate van bescherming van de activa van de deposant.
Buitenbalansovereenkomsten, zoals valutacontracten en garanties, hebben ook kredietrisico’s. Dergelijke blootstellingen worden omgerekend naar hun kredietwaardigheidscijfers en vervolgens gewogen op een manier die vergelijkbaar is met die van kredietblootstellingen op de balans. De kredietposities buiten de balans en op de balans worden vervolgens op één hoop gegooid om de totale risicogewogen kredietposities te verkrijgen.
Alles bij elkaar genomen wordt een bank met een hoge kapitaaltoereikendheidsratio (CAR) als gezond beschouwd en in goede staat om aan haar financiële verplichtingen te voldoen.
Voorbeeld van het gebruik van CAR
Momenteel bedraagt de minimumverhouding tussen kapitaal en risicogewogen activa 8% onder Bazel II en 10,5% onder Bazel III. Hoge kapitaalratio’s liggen boven de minimumvereisten onder Basel II en Basel III.
Minimale kapitaaltoereikendheidsratio’s zijn van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat banken voldoende buffers hebben om een redelijk bedrag aan verliezen op te vangen voordat ze insolvent worden en bijgevolg het geld van deposanten verliezen.
Stel dat bank ABC $ 10 miljoen aan Tier 1-kapitaal en $ 5 miljoen aan Tier 2-kapitaal heeft. Het heeft leningen die zijn gewogen en berekend op $ 50 miljoen. De kapitaalratio van bank ABC is 30% ($ 10 miljoen + $ 5 miljoen) / $ 50 miljoen). Daarom heeft deze bank een hoge solvabiliteitsratio en wordt ze als veiliger beschouwd. Als gevolg hiervan is de kans kleiner dat Bank ABC insolvent wordt als zich onverwachte verliezen voordoen.
CAR vs. de solvabiliteitsratio
Zowel de solvabiliteitsratio als de solvabiliteitsratio bieden manieren om de schuld van een bedrijf te beoordelen ten opzichte van zijn inkomsten. De solvabiliteitsratio wordt echter meestal specifiek toegepast op het beoordelen van banken, terwijl de solvabiliteitsratio kan worden gebruikt voor het evalueren van elk type onderneming.
De solvabiliteitsratio is een maatstaf voor schuldevaluatie die op elk type bedrijf kan worden toegepast om te beoordelen hoe goed het zowel zijn uitstaande financiële verplichtingen op korte als op lange termijn kan dekken. Solvabiliteitsratio’s onder de 20% duiden op een verhoogde kans op wanbetaling.
Analisten geven vaak de voorkeur aan de solvabiliteitsratio voor het verstrekken van een uitgebreide evaluatie van de financiële situatie van een bedrijf, omdat deze de werkelijke cashflow meet in plaats van het nettoresultaat, die misschien niet allemaal direct beschikbaar zijn voor een bedrijf om aan zijn verplichtingen te voldoen. De solvabiliteitsratio kan het beste worden gebruikt in vergelijking met vergelijkbare bedrijven in dezelfde bedrijfstak, aangezien bepaalde bedrijfstakken doorgaans aanzienlijk meer schulden hebben dan andere.
CAR vs. Tier-1 hefboomratio
Een gerelateerde kapitaaltoereikendheidsratio die soms in overweging wordt genomen, is de tier 1-hefboomratio. De tier 1 leverage ratio is de relatie tussen het kernkapitaal van een bank en haar totale activa. Het wordt berekend door het Tier 1-kapitaal te delen door de gemiddelde totale geconsolideerde activa van een bank en bepaalde blootstellingen buiten de balanstelling. Hoe hoger de Tier 1-hefboomratio, hoe groter de kans dat een bank negatieve schokken op haar balans kan weerstaan .
Beperkingen bij het gebruik van CAR
Een beperking van de CAR is dat het geen rekening houdt met verwachte verliezen tijdens een bankrun of financiële crisis die het kapitaal en de kapitaalkosten van een bank kunnen verstoren.
Veel analisten en bankbestuurders beschouwen de maatstaf voor economisch kapitaal als een nauwkeurigere en betrouwbaardere beoordeling van de financiële soliditeit en risicoblootstelling van een bank dan de kapitaaltoereikendheidsratio.
De berekening van het economisch kapitaal, dat een schatting maakt van de hoeveelheid kapitaal die een bank voorhanden moet hebben om ervoor te zorgen dat ze haar huidige uitstaande risico aankan, is gebaseerd op de financiële gezondheid, kredietwaardigheid, verwachte verliezen en het betrouwbaarheidsniveau van de bank. Door dergelijke economische realiteiten als verwachte verliezen op te nemen, wordt aangenomen dat deze meting een meer realistische inschatting geeft van de werkelijke financiële gezondheid en het risiconiveau van een bank.