Wet Celler-Kefauver
Wat is de Celler-Kefauver-wet?
De Celler-Kefauver Act is een van de vele Amerikaanse wetten die zijn ontworpen om te voorkomen dat bepaalde fusies en overnames (M&A) monopolies creëren of anderszins de concurrentie in de Verenigde Staten aanzienlijk verminderen. Het werd in 1950 aangenomen om de bestaande antitrustwetten te versterken en de mazen in de Clayton Act en de Sherman Antitrust Act te dichten.
Belangrijkste leerpunten
- Het congres keurde in 1950 de Celler-Kefauver-wet goed om mazen in de wet te dichten die monopolistische verticale fusies of conglomeraatfusies mogelijk maakten.
- De wet voegde regelgevende en handhavende taal toe aan de Sherman en Clayton Antitrust Acts.
- Het blijft een van de sterkste antitrustwetten van Amerika, die de regering met krachtige juridische macht bewapent om fusies en overnames te voorkomen die monopolies creëren of anderszins de concurrentie aanzienlijk verminderen.
Inzicht in de Celler-Kefauver Act
De Celler-Kefauver Act, ook wel de Anti-Merger Act genoemd, breidde de verticale en conglomeraatfusies aan te pakken.
Bij verticale fusies bundelen bedrijven op verschillende niveaus van een toeleveringsketen hun krachten, wat een antitrustprobleem kan zijn als een bedrijf de leveranciers van zijn concurrenten koopt. Bij fusies met een conglomeraatkarakter daarentegen fuseren twee bedrijven die in verschillende sectoren of geografische gebieden zijn betrokken, samen om hun markten uit te breiden door het bedrijfsgebied en het productaanbod uit te breiden. Beide soorten fusies verhogen de toetredingsdrempels door ervoor te zorgen dat concurrenten meer productie internaliseren om de kostenbesparingen als gevolg van schaalvoordelen te evenaren .
Naast het richten op overnames waarbij bedrijven betrokken zijn die geen directe concurrenten zijn, trachtte de Celler-Kefauver Act ook een andere opmerkelijke maas in de wet te dichten die aanwezig was onder het oude regime. Voormalige antitrustwetgeving voorzag in controles op bepaalde fusies en overnames, hoewel dit alleen van toepassing was op het kopen van uitstaande aandelen. Met andere woorden, vóór de invoering van de Celler-Kefauver-wet konden antitrustregels grotendeels worden omzeild door alleen de activa van de doelonderneming te kopen.
Verticale fusies en fusies met een conglomeraatkarakter werden niet zonder meer verboden door de Celler-Kefauver Act, maar waren beperkt als ze de concurrentie aanzienlijk verminderden.
Voorbeeld van de Celler-Kefauver Act
Een voorbeeld van een verticale fusie die onder toezicht van de toezichthouder zou kunnen komen, kan een fusie tussen een leveranciersbedrijf en een klantbedrijf zijn. De Celler-Kefauver Act kan worden ingeroepen omdat de overheid van mening is dat de transactie toegangsbarrières opwerpt en / of potentiële consumenten verhindert eerlijke toegang te krijgen tot andere bedrijven met soortgelijke producten.
Om een fusie van een conglomeraat aan te vechten, maakt de wet ondertussen duidelijk dat een bedrijf zijn succes, middelen en geld van de ene markt gebruikt om een monopolie op een andere markt te creëren.
Speciale overwegingen
Moderne digitale en hightechbedrijven en industrieën doen de debatten over de Amerikaanse antitrustwetten weer oplaaien, wat aanleiding geeft tot speculatie dat er mogelijk nieuwe regelgeving komt.