Kredietverliesratio
Wat is een kredietverliesratio?
Een kredietverliesratio meet de verhouding tussen kredietgerelateerde verliezen en de nominale waarde van een door hypotheek gedekt effect (MBS). Kredietverliesratio’s kunnen door de uitgevende instelling worden gebruikt om te meten hoeveel risico ze nemen. Verschillende door hypotheek gedekte effecten en verschillende secties binnen een door hypotheek gedekte waarde – ook wel tranches genoemd – hebben verschillende kredietrisicoprofielen.
Belangrijkste leerpunten
- Een kredietverliesratio meet de verhouding tussen kredietgerelateerde verliezen en de nominale waarde van een door hypotheek gedekt effect.
- MBS-emittenten kunnen kredietverliesratio’s gebruiken om te meten hoeveel risico ze nemen.
- Effecten kunnen een verschillende mate van kredietverliesratio’s hebben, dus degenen met een hoger kredietrisicoprofiel hebben meer kans op verliezen dan degenen met een lager kredietrisicoprofiel.
- Het gebruik van kredietverliesratio’s is vooral belangrijk geworden om emittenten te helpen verliezen te beperken na de financiële crisis van 2007-2008.
Inzicht in kredietverliesratio’s
Een door hypotheek gedekt effect is een door activa gedekt investeringsvehikel dat bestaat uit een bundel van verschillende hypotheekleningen. Deze woningkredieten worden gekocht bij financiële instellingen, gegroepeerd en vervolgens verkocht aan investeerders. Net als bij een obligatie ontvangen beleggers regelmatig periodieke betalingen van hun investering.
Kredietverliesratio’s meten hoeveel risico de uitgevende instelling neemt voor een investering, zoals een door hypotheek gedekt effect. Deze verhoudingen kunnen twee verschillende vormen aannemen. De eerste versie van de kredietverliesratio meet de huidige kredietgerelateerde verliezen tot de huidige nominale waarde van de MBS. De nominale waarde is de nominale waarde van het effect. De tweede vorm meet de totale kredietgerelateerde verliezen tot de oorspronkelijke nominale waarde van de door hypotheek gedekte zekerheid.
Zoals hierboven vermeld, kunnen verschillende soorten effecten een verschillende mate van kredietverliesratio’s hebben. Hoger kredietrisico profiel effecten hebben meer kans om verliezen dan effecten met een lager risicoprofiel te houden. Dit betekent dat effecten met een hoger kredietrisicoprofiel waarschijnlijk verschillende kredietverliesratio’s zullen hebben in vergelijking met effecten met een lager kredietrisicoprofiel. Kredietverliesratio’s zijn een zeer belangrijk onderdeel van de financiële sector, vooral voor de uitgevende instelling. Dat komt omdat de ratio laat zien hoeveel risico er aan het investeringsvehikel is verbonden.
Kredietverliesratio’s werden vooral belangrijk na de subprime hypotheekleningen, speelden een grote rol in de crisis. Omdat kredietverliesratio’s de omvang van het risico aangeven, kan de emittent vervolgens bepalen welke stappen hij moet nemen om dat risico te beperken en toekomstige verliezen te vermijden. Een belangrijk punt om op te merken is echter dat zelfs tranches die als een laag risico worden beschouwd, verliezen kunnen lijden als de omgeving goed is.
Speciale overwegingen
Wanneer een belegger belegt in door hypotheek gedekte effecten die niet door een bureau zijn gedekt of in andere soorten door hypotheek gedekte effecten, kan het voor een belegger een goed idee zijn om rekening te houden met de kredietverliesratio voor de tranche die hij overweegt. Maar er zijn bepaalde gevallen waarin de kredietverliesratio niet zo belangrijk is.
Bij het beoordelen in welke tranche ze moeten investeren, moeten beleggers rekening houden met de kredietverliesratio.
Gemiddelde beleggers hoeven zich niet per se zorgen te maken over de kredietverliesratio van een agentschapsinstrument, aangezien de meeste door hypotheek gedekte effecten van een agentschap worden gedekt door Amerikaanse overheidsinstanties. Obligaties uitgegeven door staatshypotheken gedekte effecten uitgegeven door Ginnie Mae, houden bijvoorbeeld geen kredietrisico in. Deze agentschappen garanderen de terugbetaling van de hoofdsom en de rente aan de obligatiehouder in geval van wanbetaling door de onderliggende lener.1
Maar vanuit een intern standpunt moeten de emittenten van door hypotheek gedekte effecten door een agentschap rekening houden met hun kredietverliesratio’s, omdat ze op die manier kunnen analyseren of hun bezit overbelicht is in bepaalde soorten risicovollere eigendommen.