Gedefinieerde portfolio
Wat is een gedefinieerde portfolio?
Een gedefinieerde portefeuille is een beleggingsfonds dat belegt in een vooraf gedefinieerde set van obligaties, aandelen of beide die zijn geselecteerd door het fondsbedrijf. Net als bij sommige klassen van beleggingsfondsen, zijn de trusts gesloten en worden ze niet actief beheerd. Net als een beleggingsfonds is een closed-end fonds een gepoold investeringsfonds met een beheerder die toezicht houdt op de portefeuille. Het werpt een vast bedrag van het kapitaal door middel van een initial public offering (IPO). Het fonds wordt vervolgens gestructureerd, genoteerd en verhandeld als een aandeel op een effectenbeurs.
Belangrijkste leerpunten:
- Een gedefinieerde portefeuille, of een investeringsfonds, is een vooraf gedefinieerde set van obligaties, aandelen of beide die door de trust zijn geselecteerd.
- Net als bij sommige beleggingsfondsen zijn de beleggingen van de trust gesloten en worden ze niet actief beheerd.
- In een gedefinieerde portefeuille zijn de effecten vast en kunnen eenheden alleen worden verkocht na voltooiing van de initiële aankoopfase.
- Er kan een verscheidenheid aan effecten worden gebruikt om een gediversifieerde portefeuille op te bouwen, maar aandelen, obligaties en contanten zijn de belangrijkste bouwstenen.
Een gedefinieerd portfolio begrijpen
Net als andere portefeuilletypes is een gedefinieerde portefeuille een verzameling financiële activa zoals aandelen, obligaties, grondstoffen, valuta’s, kasequivalenten en hun tegenhangers in het fonds, inclusief onderlinge fondsen, op de beurs verhandelde en gesloten fondsen.
In een gedefinieerde portefeuille zijn de effecten vast en kunnen eenheden alleen worden verkocht na voltooiing van de initiële aankoopfase. Deze units hebben doorgaans een bepaalde houdbaarheid, waarna ze worden geliquideerd en de opbrengst wordt terugbetaald aan de investeerders. Een gedefinieerde portefeuille kan tijdens de handelsdag tegen verschillende prijzen worden verhandeld.
Vraag en aanbod bepalen de prijs van de eenheden in een gedefinieerde portefeuille, wat kan leiden tot prijsverschillen ten opzichte van de nettowaarde van de onderliggende activa. Beleggingsfondsen kunnen niet synchroon lopen met hun nettovermogenswaarde, maar worden slechts eenmaal per dag geprijsd tegen de nettovermogenswaarde bij het sluiten van de handel. Aandelen uit de portefeuille worden in eenheden verkocht aan beleggers.
Gedefinieerde portefeuille en risicotolerantie
Een beleggingsportefeuille is onderverdeeld in segmenten van verschillende groottes, die een verscheidenheid aan activaklassen en soorten beleggingen vertegenwoordigen om een passende risico-rendement portefeuilleverdeling te realiseren. Er kunnen veel verschillende soorten effecten worden gebruikt om een gediversifieerde portefeuille op te bouwen, maar aandelen, obligaties en contanten worden over het algemeen beschouwd als de belangrijkste bouwstenen van een portefeuille.
De meest voorzichtige beleggers bouwen beleggingsportefeuilles op die in overeenstemming zijn met hun risicotolerantie en hun doelstellingen. Risicotolerantie kan worden gedefinieerd als de mate van variabiliteit van de investeringen rendement dat een belegger bereid is te accepteren, vooral wanneer de markt bochten te verlagen.
Speciale overwegingen
Risicotolerantie is een van de belangrijkste overwegingen bij het bepalen van hoe te investeren. Beleggers dienen een realistisch inzicht te hebben in hun vermogen en bereidheid om grote schommelingen in de waarde van hun beleggingen te verwerken. Als de beleggers nemen te veel risico’s, kunnen ze meer geneigd zijn om te verkopen te midden van een omslag in de markt en missen op een markt rebound.