Diversificerende strategieën, niet uw activa
Een ” activaklasse ” wordt gedefinieerd als een specifieke categorie van gerelateerde financiële instrumenten, zoals aandelen, obligaties of contanten. Deze drie categorieën worden vaak beschouwd als de primaire activaklassen, hoewel mensen vaak ook onroerend goed opnemen.
Instellingen en andere financiële professionals pleiten ervoor dat portefeuilles goed worden gediversifieerd over meerdere activaklassen om de risico’s te spreiden. Tientallen jaren van academisch onderzoek ondersteunen de opvatting dat de selectie van elke activaklasse in een portefeuille veel belangrijker is dan de selectie van de individuele aandelen of andere posities.
Waarom diversificatie over activaklassen eigenlijk riskant kan zijn
Er zit echter een enkele en significante fout in hun onderzoeksresultaten. Het is dezelfde fout die inherent is aan activaklassen in het algemeen. Activaklassen zijn opzettelijk zelflimiterend en het gebruik ervan is niet in staat om een echte portefeuillediversificatie te creëren om twee hoofdredenen:
- Door activaklassen te classificeren als long-only in gerelateerde markten, stellen de verschillende activaklassen mensen bloot aan dezelfde “rendementsfactoren”. Als gevolg hiervan bestaat het risico dat het falen van één enkele rendementsfactor een negatief effect heeft op meerdere activaklassen.
- Door uw diversificatiemogelijkheden te beperken tot activaklassen, worden talrijke handelsstrategieën geëlimineerd die, omdat ze worden aangedreven door volledig afzonderlijke rendementsfactoren, een enorme diversificatiewaarde voor uw portefeuille kunnen bieden.
Als we kijken naar een portefeuille die over activaklassen is gediversifieerd, is het duidelijk dat de meeste van die activaklassen afhankelijk zijn van dezelfde rendementsfactoren of basisvoorwaarden voor het behalen van hun rendement. Dit stelt de portefeuille onnodig bloot aan “gebeurtenisrisico”, wat betekent dat een enkele gebeurtenis, als het de verkeerde is, een negatieve invloed kan hebben op de hele portefeuille.
De onderstaande figuur toont de prestaties van de componenten van een portefeuille op basis van conventionele wijsheid tijdens de bearmarkt van 2007-2009. Deze portefeuille omvat 10 activaklassen die “gediversifieerd” zijn over aandelen, obligaties en onroerend goed, zowel in de Verenigde Staten als internationaal. Volgens de conventionele opvatting wordt deze portefeuille als zeer gediversifieerd beschouwd. Van de 10 activaklassen konden echter alleen Amerikaanse en internationale obligaties verliezen voorkomen. Alle andere beleggingscategorieën zijn fors gedaald. Een portefeuille die gelijkelijk aan elke activaklasse was toegewezen, daalde met meer dan 40 procent over een periode van 16 maanden. Het is duidelijk dat de conventionele investeringswijsheid faalde.
Portefeuilles die zijn opgebouwd rond activaklassen zijn onnodig riskant en het nemen van onnodige risico’s is het equivalent van gokken met uw geld.
Diversificatie over rendementsdrivers en handelsstrategieën
Echte portefeuillediversificatie kan alleen worden bereikt door te diversifiëren over rendementsfactoren en handelsstrategieën, niet door activaklassen. Dit proces begint met het eerst identificeren en begrijpen van de noodzakelijke basisvoorwaarden en rendementsfactoren die ten grondslag liggen aan de prestaties van elke handelsstrategie.
Een “handelsstrategie” bestaat uit twee componenten: een systeem dat gebruikmaakt van een drijfveer voor rendement en een markt die het meest geschikt is om de door de drijfveer voor rendement beloofde opbrengsten te behalen.
Return Driver (systeem) + Markt = Handelsstrategie
Handelsstrategieën worden vervolgens gecombineerd om een gebalanceerde en gediversifieerde beleggingsportefeuille te creëren.
De activaklassen in de portefeuilles van de meeste beleggers zijn gewoon een beperkte subset van de potentieel honderden (of meer) combinaties van rendementsfactoren en markten die beschikbaar zijn om in een portefeuille te worden opgenomen.
De activaklasse Amerikaanse aandelen is bijvoorbeeld in feite de strategie die bestaat uit het kopen van longposities in de markt “Amerikaanse aandelen”.
Hoe risico wordt gedefinieerd door chauffeurs die terugkomen
Risico wordt in de portefeuilletheorie doorgaans gedefinieerd als de standaarddeviatie (volatiliteit) van rendementen. Zonder inzicht in de rendementsfactoren die ten grondslag liggen aan de strategieën binnen een portefeuille, is deze typische definitie van risico echter ontoereikend. Gezonde, rationele rendementsaanjagers zijn de sleutel tot elke succesvolle handelsstrategie. Risico’s kunnen alleen worden bepaald door een goed begrip en evaluatie van deze rendementsfactoren. De geschiedenis staat vol met voorbeelden van beleggingen met een schijnbaar laag risico (gekenmerkt door consistente maandelijkse rendementen met een lage volatiliteit) die plotseling waardeloos werden omdat de investering niet was gebaseerd op een gezonde rendementsaanjager.
Daarom wordt het risico niet bepaald door de volatiliteit van het rendement. In feite kunnen zeer volatiele handelsstrategieën, indien gebaseerd op een gezonde, logische rendementsaanjager, een “veilige” bijdrage leveren aan een portefeuille.
Dus als de volatiliteit van rendementen geen aanvaardbare definitie van risico is, wat is dan een geschiktere definitie? Het antwoord is terugval. Opnames zijn de grootste belemmering voor hoge rendementen en de ware maatstaf voor het risico. Het is veel gemakkelijker om geld te verliezen dan om van die verliezen te herstellen. Om bijvoorbeeld te herstellen van een opname van 80 procent, is vier keer zoveel inspanning vereist in vergelijking met een opname van 50 procent. Een risicobeheerplan moet specifiek ingaan op de vernietigende kracht van kredietopnames.
Volatiliteit en correlatie
Hoewel volatiliteit niet de ware maatstaf voor risico is (aangezien volatiliteit de onderliggende factor voor het rendement niet adequaat beschrijft), levert volatiliteit nog steeds een aanzienlijke bijdrage aan de kracht van portefeuillediversificatie.
Portfolioprestaties meten verhoudingen, zoals de Sharpe ratio, typisch uitgedrukt als t hij tussen risicogecorrigeerde rendementen en portefeuillerisico. Daarom, wanneer de volatiliteit afneemt, neemt de Sharpe-ratio toe.
Zodra we handelsstrategieën hebben ontwikkeld op basis van gezonde rendementsfactoren, omvat echte portefeuillediversificatie het proces van het combineren van schijnbaar riskantere individuele posities tot een veiligere gediversifieerde portefeuille. Hoe verbetert de combinatie van posities de prestatie van een portefeuille? Het antwoord is gebaseerd op correlatie, die wordt gedefinieerd als “een statistische maatstaf van hoe twee effecten ten opzichte van elkaar bewegen”.
Hoe is dit nuttig? Als rendementen negatief met elkaar zijn gecorreleerd, wint een retourstroom waarschijnlijk een andere retourstroom. Daarom vermindert diversificatie de algehele volatiliteit. De vluchtigheid van de gecombineerde retourstroom is lager dan de vluchtigheid van de individuele retourstromen.
Deze diversificatie van retourstromen vermindert de volatiliteit van de portefeuille en aangezien volatiliteit de noemer is van de Sharpe-ratio, neemt de Sharpe-ratio toe naarmate de volatiliteit afneemt. In feite gaat in het extreme geval van een perfecte negatieve correlatie de Sharpe-ratio naar oneindig! Daarom is het doel van echte portefeuillediversificatie het combineren van strategieën (op basis van gezonde rendementsfactoren) die niet-gecorreleerd of (nog beter) negatief gecorreleerd zijn.
Het komt neer op
De meeste beleggers wordt geleerd een portefeuille op te bouwen op basis van activaklassen (meestal beperkt tot aandelen, obligaties en mogelijk onroerend goed) en deze posities voor de lange termijn aan te houden. Deze benadering is niet alleen riskant, maar staat ook gelijk aan gokken. Portfolio’s moeten strategieën bevatten die zijn gebaseerd op gezonde, logische return-drivers. De meest consistente en aanhoudende beleggingsrendementen in verschillende marktomgevingen worden het best behaald door meerdere niet-gecorreleerde handelsstrategieën te combineren, elk ontworpen om te profiteren van een logische, duidelijke “rendementsaanjager” in een werkelijk gediversifieerde beleggingsportefeuille.
Echte portefeuillediversificatie levert in de loop van de tijd het hoogste rendement op. Een echt gediversifieerde portefeuille levert u meer rendement en minder risico op dan een portefeuille die alleen over conventionele activaklassen is gediversifieerd. Bovendien kan de voorspelbaarheid van toekomstige prestaties worden vergroot door het aantal verschillende rendementsfactoren in een portefeuille uit te breiden.
De voordelen van portefeuillediversificatie zijn reëel en leveren serieuze tastbare resultaten op. Door simpelweg te leren hoe u extra drijfveren voor rendement kunt identificeren, kunt u overschakelen van het gokken van uw portefeuille op slechts één van hen naar een “investeerder” worden door over vele ervan te diversifiëren.