Dividendbeleid
Wat is een dividendbeleid?
Een dividendbeleid is het beleid dat een bedrijf gebruikt om de dividenduitkering aan aandeelhouders te structureren. Sommige onderzoekers suggereren dat het dividendbeleid in theorie niet relevant is, omdat beleggers een deel van hun aandelen of portefeuille kunnen verkopen als ze geld nodig hebben. Dit is de theorie van de irrelevantie van het dividend, die inhoudt dat dividenduitkeringen een minimale invloed hebben op de prijs van een aandeel.
Belangrijkste leerpunten
- Dividenden maken vaak deel uit van de strategie van een bedrijf. Ze zijn echter niet verplicht om aandeelhouders met dividenden terug te betalen.
- Stabiel, constant en residuaal zijn de drie soorten dividendbeleid.
- Hoewel beleggers weten dat bedrijven geen dividend hoeven uit te betalen, beschouwen velen het als een belletje van de financiële gezondheid van dat specifieke bedrijf.
Hoe een dividendbeleid werkt
Ondanks de suggestie dat het dividendbeleid niet relevant is, gaat het om inkomen voor aandeelhouders. Bedrijfsleiders zijn vaak de grootste aandeelhouders en hebben het meeste te winnen bij een genereus dividendbeleid.
De meeste bedrijven beschouwen een dividendbeleid als een integraal onderdeel van hun bedrijfsstrategie. Het management moet beslissen over het dividendbedrag, de timing en diverse andere factoren die van invloed zijn op dividendbetalingen. Er zijn drie soorten dividendbeleid: een stabiel dividendbeleid, een constant dividendbeleid en een restdividendbeleid.
Soorten dividendbeleid
Stabiel dividendbeleid
Een stabiel dividendbeleid is het gemakkelijkst en wordt het meest gebruikt. Het doel van het beleid is een gestage en voorspelbare dividenduitkering elk jaar, en dat is wat de meeste beleggers zoeken. Of de winst nu stijgt of daalt, beleggers ontvangen een dividend.
Het doel is om het dividendbeleid af te stemmen op de groei van de onderneming op lange termijn in plaats van elk kwartaal de winst volatiliteit. Deze aanpak geeft de aandeelhouder meer zekerheid over de hoogte en timing van het dividend.
Beleid voor constant dividend
Het belangrijkste nadeel van het stabiele dividendbeleid is dat beleggers in hoogconjunctuur mogelijk geen dividendstijging zien. Volgens het constante dividendbeleid betaalt een bedrijf elk jaar een percentage van zijn winst als dividend. Op deze manier ervaren beleggers de volledige volatiliteit van bedrijfswinsten.
Als de inkomsten stijgen, krijgen beleggers een groter dividend; als de inkomsten dalen, ontvangen beleggers mogelijk geen dividend. Het belangrijkste nadeel van de methode is de volatiliteit van inkomsten en dividenden. Het is moeilijk om financieel te plannen wanneer de dividendinkomsten zeer volatiel zijn.
Beleid inzake resterend dividend
Het restdividendbeleid is ook zeer volatiel, maar sommige beleggers beschouwen het als het enige aanvaardbare dividendbeleid. Met een residueel dividendbeleid keert het bedrijf uit welke dividenden overblijven nadat het bedrijf de kapitaaluitgaven (CAPEX) en het werkkapitaal heeft betaald.
Deze benadering is vluchtig, maar het is het meest logisch in termen van bedrijfsactiviteiten. Investeerders willen niet investeren in een bedrijf dat zijn toegenomen schuld rechtvaardigt met de noodzaak om dividenden uit te betalen.
Voorbeeld van een dividendbeleid
Kinder Morgan (KMI) schokte de investeringswereld toen ze in 2015 hun dividenduitkering met 75% verlaagden, een beweging die hun aandelenkoers deed dalen. Veel investeerders vonden het bedrijf echter op een solide basis en namen gezonde financiële beslissingen voor hun toekomst. In dit geval werkte een bedrijf dat hun dividend verlaagde, in hun voordeel, en zes maanden na de verlaging zag Kinder Morgan zijn aandelenkoers met bijna 25% stijgen. Begin 2019 verhoogde het bedrijf zijn dividenduitkering opnieuw met 25%, een stap die het vertrouwen van investeerders in het energiebedrijf nieuw leven inblazen.1