Bevat de S&P 500-index dividenden?
De Standard & Poors 500 ( S&P 500 ) Index is een populaire referentie index van large-capaandelen in de Verenigde Staten. De S&P 500-index is een prijsindex, wat betekent dat hij de aandelenkoersen van de bedrijven binnen de index vertegenwoordigt. Sommige aandelen zijn zwaarder gewogen dan andere, wat betekent dat ze een grotere impact hebben op de waarde van de S&P.
De totale prijs van de S&P 500 wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder het aantal uitstaande aandelen voor elk bedrijf en de aandelenprijs van het bedrijf. Met andere woorden, de index volgt de marktkapitalisatie van het bedrijf binnen de index. De marktkapitalisatie is het resultaat van het vermenigvuldigen van het aantal uitstaande aandelen van een bedrijf met de aandelenkoers. Als gevolg hiervan hebben bedrijven met hogere marktkapitalisaties meer invloed op de waarde van de S&P dan bedrijven met kleinere marktkapitalisaties.
De waarde van de S&P 500-index is echter geen totaalrendementsindex, wat betekent dat deze niet de winsten omvat die zijn verdiend met contante dividenden die door bedrijven aan hun aandeelhouders worden uitgekeerd. Aangezien veel bedrijven in de S & P-dividenden uitkeren, moeten beleggers die contante betalingen meenemen in hun totale beleggingsrendement.
De S&P 500 gebruikt een indexdeler die de index naar een beter beheersbaar en rapporteerbaar niveau schaalt. De deler is een eigendomswaarde die kan veranderen door aandelensplitsingen, spin-offs en andere variabelen die de waarde van de index kunnen beïnvloeden. Andere vergelijkbare indices zijn de Dow Jones Industrial Average en de Russell 2000 Index.
Belangrijkste leerpunten
- De S&P 500 is een naar marktkapitalisatie gewogen index van grote Amerikaanse aandelen, wat betekent dat de slotkoers de prijzen van de bedrijven in de index vertegenwoordigt.
- De indexprijs wordt berekend op basis van een reëel rendement, dat zowel rekening houdt met koerswijzigingen als dividendbetalingen.
- De lage dividendrendementen op de index kunnen worden toegeschreven aan het feit dat minder bedrijven nu contant dividend uitkeren dan voorheen, en aan een omgeving met lage rentetarieven die zelfs kleine dividenden aantrekkelijk maakt.
Dividendopbrengst van de S&P 500
Vanaf november 2020 bedroeg het dividendrendement voor de S&P 500 1,80%. Dit is iets onder het historisch gemiddelde van 1,87%. Het recordhoogte voor dividendrendementen was in 1932 op 13,84%.
Het dividendrendement voor de S&P 500 wordt berekend door het gewogen gemiddelde te vinden van het meest recent gerapporteerde dividend over het hele jaar van elk beursgenoteerd bedrijf, en vervolgens te delen door de huidige aandelenkoers. De opbrengsten worden dagelijks gepubliceerd en berekend door Standard & Poor’s en andere financiële media.
Geschiedenis van S&P 500 Dividends
Gedurende de 90 jaar tussen 1871 en 1960 is het jaarlijkse dividendrendement van de S&P 500 nooit onder de 3% gedaald. In feite bereikten de jaarlijkse dividenden meer dan 5% gedurende 45 afzonderlijke jaren gedurende de periode.
In de eerste helft van de 20e eeuwgroeiden de dividenden in dezelfde mate als de aandelenmarkt. Deze relatie veranderde in de jaren zestig op beslissende wijze, aangezien de winsten op de aandelenmarkt niet noodzakelijkerwijs in hetzelfde tempo in stijgende dividenden leidden. Van de 30 jaar na 1960 zagen er slechts vijf een opbrengst van minder dan 3%. In de bullmarkt van de jaren tachtig liep deze relatie verder uiteen toen de dividendopbrengsten dramatisch daalden omdat de dividenden vlak bleven en de bredere markt hoger werd.3
De scherpe verandering in het dividendrendement van de S&P 500 gaat terug tot het begin van de jaren negentig. Het gemiddelde dividendrendement tussen 1970 en 1990 was bijvoorbeeld 4,03%. Het daalde tot 1,95% tussen 1991 en 2007. Na een korte klim naar 3,11% tijdens de piek van de Grote Recessie van 2008, bedroeg het jaarlijkse dividendrendement van de S&P 500 gemiddeld slechts 1,99% tussen 2009 en 2015.
Alle jaarlijkse dividendopbrengsten worden uitgedrukt in nominale termen en houden geen rekening met de jaarlijkse inflatiepercentages over dezelfde periode.
Redenen voor lagere dividendopbrengsten
Twee belangrijke veranderingen zouden hebben bijgedragen aan de ineenstorting van de dividendopbrengsten. De eerste was dat Alan Greenspan voorzitter werd van de Federal Reserve in 1987, een functie die hij bekleedde tot 2006. Greenspan reageerde op marktdalingen in 1987, 1991 en 2000 met scherpe risicopremie op aandelendaalde. en overstroomden de activamarkten met goedkoop geld.
De prijzen begonnen veel sneller te stijgen dan de dividenden.6 Ondanks bewijs dat dit beleid heeft bijgedragen aan de toenmalige huisvestings- en financiële zeepbellen, hebben de opvolgers van Greenspan zijn beleid in feite verdubbeld.9
De tweede grote verandering
De tweede grote verandering was de opkomst van internetbedrijven in de Verenigde Staten, vooral na de beursgang (IPO) vanNetscape in 1995. Technologieaandelen bleken bij uitstek belangrijke groeiers en produceerden doorgaans weinig of geen dividenden. Het gemiddelde dividend daalde naarmate de omvang van de technologiesector groeide.13
Een deel van de reden voor deze verandering in de houding ten opzichte van dividenden is de verminderde inflatoire druk en lagere rentetarieven, waardoor de druk op bedrijven om te concurreren methet risicovrije rendement afneemt.
Lage rentetarieven maken lage dividenden zelfs aantrekkelijk, en dividendpercentage bijvoorbeeld4,93% voor de S&P 500, maar het rentetarief op de 10-jaars schatkist was ongeveer 14%. Daarentegen bedroeg het dividendrendement voor de S&P 500 vanaf december 2017 1,84%, terwijl het rendement op de 10-jaars schatkist 2,35% bedroeg.15
In dit soort omgevingen is er veel meer vraag naar dividendaandelen. Een van de resultaten van het beleid van de centrale bank bij het vergroten van de geldhoeveelheid via lage rentetarieven en kwantitatieve verruiming, is het aantrekkelijker maken van dividendaandelen. Dividenden zijn in de loop van de tijd lager geweest omdat veel bedrijven ervoor kiezen om contanten aan aandeelhouders terug te geven in de vorm van aandeleninkoop in plaats van dividenden, aangezien deze techniek een gunstiger fiscale behandeling krijgt.
De S&P 500 Dividend Aristocrats
De S&P 500 Dividend Aristocrats Index is een lijst van bedrijven in de S&P 500 met een trackrecord van stijgende dividenden gedurende ten minste 25 opeenvolgende jaren. Het volgt de prestaties van bekende, voornamelijk large-cap, blue chip-bedrijven. Standard & Poor’s zal bedrijven uit de index verwijderen als ze er niet in slagen de dividendbetalingen van het voorgaande jaar te verhogen. De subindex wordt jaarlijks in januari opnieuw in evenwicht gebracht.
Dividendaristocraten komen uit verschillende industrieën en sectoren. Sommige bedrijven zijn al decennia lang dividendaristocraten, zoals Emerson Electric Co., dat elektronische producten en technische diensten verkoopt aan industriële klanten.18
Andere bedrijven zoals Roper Technologies (ROP ), een ontwerper van software en andere producten, en AO Smith (AOS ), dat apparatuur voor waterverwarming en -zuivering maakt, werden in 2018 aan de lijst toegevoegd.20