DPP’s: wat adviseurs en investeerders moeten weten
Directe participatieprogramma’s (DPP’s) zijn niet-verhandelde, gepoolde investeringen die investeren in onroerend goed of energiegerelateerde ondernemingen die voor een langere periode op zoek zijn naar fondsen. DPP’s hebben een beperkte levensduur, doorgaans vijf tot tien jaar, en zijn meestal passieve investeringen. Volgens een recent artikel van CNBC zijn DPP’s “in opkomst als een alternatieve activaklasse voor particuliere beleggers, die doorgaans een inkomstenstroom van 5% tot 7% genereren”. In de huidige omgeving van lage rentetarieven is dit soort inkomstenstroom aantrekkelijk.
Wat zijn DPP’s en wat moeten beleggers en financiële adviseurs erover weten voordat ze beleggen?
Inkomstenstroom
De meeste DPP’s bieden investeerders een inkomstenstroom uit de onderliggende onderneming. Deze dividendbetalingen kunnen voortkomen uit betalingen van onroerend goed, hypotheekbetalingen, leasing van apparatuur, olie- en gasleasebetalingen of andere inkomstenstromen op basis van de onderliggende activiteiten van de DPP.
Regels voor deelname aan investeerders
De beperkingen voor beleggers die in aanmerking komen om in DPP’s te beleggen, zullen variëren. Er zijn over het algemeen minima voor inkomen en nettowaarde. In sommige gevallen vallen DPP’s onder de geaccrediteerde beleggersregels voor de betreffende staat en de Securities and Exchange Commission (SEC). Elk DPP-programma kan ook aanvullende beperkingen hebben naast die van de betreffende regelgevende instantie die beperken wie wel en niet kan investeren. Deze beperkingen zijn over het algemeen van kracht vanwege het illiquide karakter van DPP’s en zijn niet gebaseerd op hun beleggingsrisico.
Illiquide investeringen
Beleggers in DPP’s moeten begrijpen dat dit illiquide beleggingen zijn. Ze moeten bereid zijn om hun geld gedurende een periode van jaren te houden, meestal totdat de investering wordt geliquideerd en het geld van de investeerders aan hen wordt teruggegeven, plus eventuele winsten die niet eerder zijn uitbetaald. Niet-verhandelde REIT’s zijn een voorbeeld. Ze doen over het algemeen uitkeringen, maar er is geen geld beschikbaar voor beleggers totdat het fonds hun aandelen openbaar maakt of het fonds liquideert. Het illiquide karakter van DPP’s kan een voordeel zijn in turbulente tijden in de markt zoals we die nu doormaken.
Verhandeld vs. niet verhandeld
DPP’s zijn meestal niet-verhandelde investeringsvehikels. Ze worden niet verhandeld op de New York Stock Exchange of een vergelijkbare openbare investeringsbeurs. De secundaire markt voor deze investeringen is beperkt of bestaat niet. Keith Allaire, algemeen directeur van Robert A. Stanger & Co., een investeringsbank en adviseur voor de DPP-industrie, zei in het CNBC-stuk: “verhandelde producten richten zich meestal op het sentiment van de markt, terwijl de onbehandelde producten zich richten op het onderliggende waarde.”
DPP-statistieken
Volgens het CNBC-stuk zijn de meest voorkomende typen DPP’s momenteel:
- Niet-beursgenoteerde REIT’s – ongeveer 65% van de DPP-markt
- Niet-beursgenoteerde bedrijven voor bedrijfsontwikkeling (BDC’s), dit zijn schuldinstrumenten voor kleine bedrijven – ongeveer 32% van de markt
- Olie- en gasprogramma’s, zoals royalty’s of belastingaftrek
- Programma’s voor het leasen van apparatuur in verschillende industrieën
De Investment Program Association heeft tot eind 2014 enkele branchestatistieken opgesteld:
- Meer dan 30.000 financiële adviseurs maakten in hun praktijk gebruik van niet-beursgenoteerde REIT’s of BDC’s.
- Meer dan 1,2 miljoen investeerders hadden niet-beursgenoteerde REIT’s of BDC’s in hun investeringsportefeuille.
- Ongeveer $ 16.900 was de gemiddelde accountgrootte.
- 43% (of $ 9,2 miljard) werd belegd via gekwalificeerde accounts.