Einhorn-effect

Wat is het Einhorn-effect?

Het Einhorn-effect is de scherpe daling van de aandelenkoers van een beursgenoteerd bedrijf die vaak optreedt onmiddellijk nadat hedgefondsmanager  David Einhorn publiekelijk een short (weddenschap tegen) aandelen van dat bedrijf heeft gemaakt.

Het Einhorn-effect kan ook omgekeerd optreden wanneer Einhorn geen bedrijf noemt waarover hij eerder bearish opmerkingen maakte. Als beleggers iets negatiefs van Einhorn verwachten en ze dan niet doen, beschouwen ze dit vaak als een positief teken en stijgt de aandelenkoers.

De positieve uitspraken van Einhorn over bedrijven hebben echter niet de neiging om hun aandelenkoersen omhoog te duwen; in plaats daarvan is het Einhorn-effect voornamelijk van toepassing op aandelen die hij short gaat (en maakt deze shortpositie bekend aan het publiek).

Inzicht in het Einhorn-effect

Einhorn richtte zijn hedgefonds op in 1996 op 27-jarige leeftijd met een aanzienlijke investering van zijn ouders. Hij verhoogde het beheerd vermogen van $ 900.000 naar $ 10 miljard in de komende 18 jaar, met een gemiddeld jaarlijks rendement van bijna 20%. Naast het hoge rendement staat zijn hedgefonds bekend om zijn rigoureuze onderzoek en analyse. Ondanks zijn reputatie als een korte verkoper, Einhorn’s hedge fund is meestal lang in het algemeen.

Enkele van de beroemde korte films van Einhorn zijn die van geldschieter Allied Capital in 2002, waarvan hij beweerde dat deze frauduleuze boekhouding had. De SEC bewees uiteindelijk dat hij vijf jaar later gelijk had. Hij maakte ook een beroemde shortpositie in Lehman Brothers in 2007 en vertelde investeerders dat het een overmatige hefboomwerking had, wat volgens de wereld waar was toen het bedrijf in 2008 instortte. Einhorn staat bekend om het maken van gewaagde en schijnbaar onwaarschijnlijke weddenschappen die correct blijken te zijn.

Een minder dramatisch voorbeeld van het Einhorn-effect dan de Allied- en Lehman-scenario’s deed zich voor in 2012 toen Einhorn Chipotle bekritiseerde vanwege de mogelijke praktijk van het aannemen van werknemers zonder papieren en de concurrentiedreiging van Taco Bell. De prijs van het Chipotle-aandeel daalde in de volgende minuten met 7% na analyse van Einhorn.

Een ander voorbeeld datzelfde jaar deed zich voor met het bedrijf Martin Marietta Materials, een bedrijf voor gebroken grind en steen, nadat Einhorn had aanbevolen de aandelen te shorten in een toespraak op de Ira W. Sohn Investment Research Conference. Datzelfde jaar voelde voedingssupplementenbedrijf Herbalife het Einhorn-effect nadat investeerders speculeerden dat hij short ging op de aandelen op basis van vragen die hij stelde tijdens een winstoproep.

Einhorn-effect in de afgelopen jaren

De halo van Einhorn is de afgelopen jaren verdwenen met slechte beleggingsresultaten. In januari 2019 meldde CNBC dat het fonds van Einhorn in het voorgaande jaar 34 procent had verloren.

Op 4 juli 2018 meldde de Wall Street Journal dat het beheerd vermogen van Greenlight was gedaald tot $ 5,5 miljard; Ter vergelijking: de AUM bedroeg in 2014 meer dan $ 12 miljard.

2017 was opnieuw een jaar van ernstige underperformance – zijn vlaggenschipfonds behaalde slechts 1,6% rendement, vergeleken met 19,4% voor de S&P 500 Index. In zijn jaarlijkse aandeelhoudersbrief over 2017 legt Einhorn uit wat er mis is gegaan. Een fragment: “De grootste verliezers van het jaar waren onze shortposities in de ‘bubble basket’… [inclusief] Amazon (+ 56%), athenahealth (+ 26%), Netflix (+ 55%) en Tesla (+ 46%) als we denken dat al deze aandelen geprijsd leken met een kleine marge voor fouten bij het invoeren van het jaar, en geen enkele goed presteerde of voldeed aan fundamentele verwachtingen in 2017. “

Met die keuzes als korte broek is het geen verrassing dat zijn invloed aan het afnemen is. Het Einhorn-effect kan volledig verdwijnen als hij op zo’n schokkende manier blijft verliezen. Aan de andere kant kan hij als waardebelegger de laatste lach krijgen als zijn analyse van “overgewaardeerde” aandelen juist blijkt te zijn.

Voorbeeld van Einhorn-effect

Het bekendste voorbeeld van het Einhorn-effect was een daling van 11% in de aandelenkoers van Allied Capital, een bedrijf dat zichzelf omschreef als een “business development” -bedrijf. Tijdens zijn toespraak beschuldigde Einhorn Allied Capital van het gebruik van “agressieve waarderingstechnieken” om ondermaats presterende activa zoals Velocita, een telecompartnerschap tussen AT&T en Cisco, als winstgevende entiteiten te draaien. Hij maakte ook bezwaar tegen de “betaling in natura” -regeling waarbij hij schulden of effecten als rente ontving of de hoofdsom van zijn leningen terugbetaalde. Deze praktijk had het gevaar om het op de haak te slaan, in geval van wanbetaling door de lener.