Factorbeleggen
Wat is factorbeleggen?
Factorbeleggen is een strategie waarbij effecten worden gekozen op basis van kenmerken die worden geassocieerd met een hoger rendement. Er zijn twee hoofdtypen factoren die het rendement van aandelen, obligaties en andere factoren hebben bepaald: macro-economische factoren en stijlfactoren. De eerste omvat brede risico’s over verschillende activaklassen, terwijl de tweede bedoeld is om rendementen en risico’s binnen activaklassen te verklaren.
Enkele veel voorkomende macro-economische factoren zijn: de inflatie; Groei van het BBP; en het werkloosheidspercentage. Micro-economische factoren zijn onder meer: de kredietwaardigheid van een bedrijf; zijn aandelenliquiditeit; en de volatiliteit van de aandelenkoersen. Stijlfactoren omvatten groei versus waardeaandelen; marktkapitalisatie; en industriële sector.
Belangrijkste leerpunten
- Factorbeleggen maakt gebruik van meerdere factoren, waaronder macro-economische, fundamentele en statistische, die worden gebruikt om activaprijzen te analyseren en uit te leggen en een investeringsstrategie op te bouwen.
- Factoren die door investeerders zijn geïdentificeerd, zijn onder meer: groei versus waarde; marktkapitalisatie; kredietwaardigheid; en de volatiliteit van de aandelenkoersen – onder verschillende andere.
- Slimme bèta is een veel voorkomende toepassing van een strategie voor factorbeleggen.
Inzicht in factorbeleggen
Factorbeleggen, vanuit een theoretisch standpunt, is bedoeld om de diversificatie te versterken, opbrengsten boven de markt te genereren en risico’s te beheersen. Portfolio diversificatie is al lang een populaire veiligheid tactiek, maar de voordelen van diversificatie verloren gaan als de gekozen effecten elkaar koppelt met de bredere markt. Een belegger kan bijvoorbeeld kiezen voor een combinatie van aandelen en obligaties die allemaal in waarde dalen wanneer zich bepaalde marktomstandigheden voordoen. Het goede nieuws is dat factorbeleggen potentiële risico’s kan compenseren door zich te richten op brede, aanhoudende en al lang erkende drijfveren voor rendement.
Aangezien traditionele portefeuilleallocaties, zoals 60% aandelen en 40% obligaties, relatief eenvoudig te implementeren zijn, kan factorbeleggen overweldigend lijken, gezien het aantal factoren om uit te kiezen. In plaats van te kijken naar complexe kenmerken, zoals momentum, kunnen beginners tot factorbeleggen zich concentreren op eenvoudigere elementen, zoals stijl (groei vs. waarde), grootte ( large cap vs. small cap ) en risico (bèta). Deze kenmerken zijn direct beschikbaar voor de meeste effecten en worden vermeld op populaire websites voor aandelenonderzoek.
Fundamenten van factorbeleggen
Waarde
Value is bedoeld om overtollige opbrengsten te behalen van aandelen die lage prijzen hebben in verhouding tot hun fundamentele waarde. Dit wordt gewoonlijk gevolgd door te boeken koers, koers / winst, dividenden en vrije kasstroom.
Grootte
Historisch gezien leveren portefeuilles met small-capaandelen een hoger rendement op dan portefeuilles met alleen large-capaandelen. Beleggers kunnen de omvang bepalen door te kijken naar de marktkapitalisatie van een aandeel.
Momentum
Aandelen die in het verleden een outperformance hebben behaald, vertonen in de toekomst doorgaans sterke rendementen. Een momentumstrategie is gebaseerd op een relatief rendement van drie maanden tot een jaar.
Kwaliteit
Kwaliteit wordt bepaald door lage schulden, stabiele inkomsten, consistente vermogensgroei en sterke corporate governance. Beleggers kunnen kwaliteitsaandelen identificeren door gemeenschappelijke financiële maatstaven te gebruiken, zoals het rendement op het eigen vermogen, de schuld tegenover het eigen vermogen en variabiliteit in de winst.
Beweeglijkheid
Empirisch onderzoek suggereert dat aandelen met een lage volatiliteit hogere voor risico gecorrigeerde rendementen behalen dan zeer volatiele activa. Het meten van de standaarddeviatie binnen een tijdsbestek van één tot drie jaar is een veelgebruikte methode om bèta vast te leggen.
Voorbeeld: het Fama-Franse 3-factorenmodel
Een veelgebruikt multifactormodel is het Fama en het Franse drieledige model dat voortbouwt op het Capital Asset Pricing Model ( CAPM ). Het model van Fama en Frans, gebouwd door economen Eugene Fama en Kenneth French, maakt gebruik van drie factoren: de grootte van de bedrijven, de waarde voor de marktwaarde en het extra rendement op de markt. In de terminologie van het model zijn de drie gebruikte factoren SMB (klein min groot), HML (hoog min laag) en het rendement van de portefeuille minus het risicovrije rendement. Het MKB is goed voor beursgenoteerde bedrijven met kleine marktkapitalisaties die een hoger rendement genereren, terwijl HML goed is voor waardeaandelen met hoge book-to-market-ratio’s die een hoger rendement genereren in vergelijking met de markt.