Hoe ETF-arbitrage werkt

Handelaren, vooral hoogfrequente handelaren, kunnen profiteren van verkeerde prijzen op de markt, zelfs als deze inefficiënties slechts een paar minuten of seconden aanhouden. Er kan een verkeerde prijsstelling optreden tussen twee vergelijkbare effecten, zoals twee intrinsieke waarde (NAV).

Marktdeelnemers kunnen beide soorten inefficiënties uitbuiten door middel vanarbitrage. Profiteren van arbitragemogelijkheden houdt meestal in dat een actief wordt gekocht wanneer het te laag geprijsd is of met korting wordt verhandeld en een actief dat te duur is of tegen een premie wordt verhandeld.

Exchange Traded Funds (ETF’s) zijn zo’n activum dat kan worden bemiddeld.  ETF’s zijn effecten die een index, grondstof, obligatie of mand met activa volgen, zoals een indexfonds, vergelijkbaar met onderlinge fondsen. Maar in tegenstelling tot onderlinge fondsen, handelen ETF’s net als een aandeel op een marktbeurs. Daarom fluctueren ETF-prijzen gedurende de dag naarmate handelaren aandelen kopen en verkopen. Deze transacties bieden liquiditeit in ETF’s en transparantie in prijs. Toch stellen ze ETF’s ook bloot aan intraday-verkeerde prijzen, aangezien de handelswaarde, zelfs lichtjes, kan afwijken van de onderliggende intrinsieke waarde. Handelaren kunnen dan van deze kansen profiteren.

ETF-arbitrage: creatie en aflossing

ETF-arbitrage kan op verschillende manieren plaatsvinden. De meest gebruikelijke manier is via het market maker of specialist is. 

Het is de taak van de AP om effecten in gelijkwaardige verhoudingen te kopen om de index na te bootsen die de ETF-firma probeert na te bootsen, en die effecten aan de ETF-firma te geven. In ruil voor de onderliggende effecten ontvangt de AP aandelen van de ETF. Dit proces wordt uitgevoerd tegen de intrinsieke waarde van de effecten, niet tegen de marktwaarde van de ETF, dus er is geen sprake van een verkeerde prijsstelling. Het omgekeerde gebeurt tijdens het inwisselingsproces.

De arbitragemogelijkheid doet zich voor wanneer de vraag naar de ETF de marktprijs verhoogt of verlaagt, of wanneer liquiditeitsproblemen beleggers ertoe aanzetten om terug te kopen of de creatie van extra ETF-aandelen te eisen. Op deze momenten veroorzaken prijsschommelingen tussen de ETF en zijn onderliggende activa verkeerde prijzen. De NAV van de onderliggende portefeuille wordt tijdens de handelsdag elke 15 seconden bijgewerkt, dus als een ETF met een korting op de NAV wordt verhandeld, kan een bedrijf aandelen van de ETF kopen en deze vervolgens omdraaien en verkopen tegen NAV en vice versa als dat het geval is. handelt tegen een premie.

Als er bijvoorbeeld veel vraag is naar ETF A, stijgt de prijs boven de NAV. Op dit punt zal de AP merken dat de ETF te duur is of tegen een premie wordt verhandeld. Het verkoopt vervolgens de ETF-aandelen die het tijdens de creatie heeft ontvangen en maakt een spreiding tussen de kosten van de activa die het voor de ETF-uitgever heeft gekocht en de verkoopprijs van de ETF-aandelen. Het kan ook de markt betreden en de onderliggende aandelen die de ETF samenstellen rechtstreeks tegen lagere prijzen kopen, ETF-aandelen op de open markt tegen een hogere prijs verkopen en de spread vangen.

Hoewel niet-institutionele marktdeelnemers niet groot genoeg zijn om een ​​rol te spelen in de creatie- of aflossingsprocessen, kunnen individuen nog steeds deelnemen aan ETF-arbitrage. Wanneer ETF A tegen een premie (of korting) verkoopt, kunnen individuen de onderliggende effecten in dezelfde verhoudingen kopen (of short verkopen) en de ETF short (of kopen) verkopen. Liquiditeit kan echter een beperkende factor zijn die van invloed is op de mogelijkheid om aan deze arbitrage deel te nemen.

ETF-arbitrage: paartransacties

Een andere ETF-arbitragestrategie is gericht op het innemen van een longpositie in één ETF en tegelijkertijd het nemen van een shortpositie in een vergelijkbare ETF. Dit wordt parenhandel genoemden het kan leiden tot een arbitragemogelijkheid wanneer de prijs van de ene ETF lager is dan die van een andere vergelijkbare ETF. 

Er zijn bijvoorbeeld verschillende S&P 500 ETF’s. Elk van deze ETF’s zou de onderliggende index (de S&P 500) zeer nauwkeurig moeten volgen, maar op een gegeven moment kunnen de intraday-koersen afwijken. Marktdeelnemers kunnen profiteren van deze divergentie door de te dure ETF te kopen en de te dure te verkopen. Deze arbitragemogelijkheden sluiten, net als de vorige voorbeelden, snel, dus arbitrageurs moeten de inefficiëntie erkennen en snel handelen. Dit type arbitrage werkt meestal het beste op ETF’s met dezelfde onderliggende index.

Hoe beïnvloedt arbitrage de ETF-prijzen?

ETF-arbitrage wordt verondersteld de markt te helpen door de marktprijs van ETF’s weer in lijn te brengen met de NAV wanneer er divergentie optreedt. Er zijn echter vragen gerezen met betrekking tot de vraag of ETF-arbitrage de marktvolatiliteit verhoogt. Een studie uit 2014 met de titel “Verhogen ETF’s de volatiliteit?”door Ben-David, Franzoni en Moussawi, onderzochten de impact van ETF-arbitrage op de volatiliteit van de onderliggende effecten. Ze concludeerden dat ETF’s de dagelijkse volatiliteit van de onderliggende aandelen met 3,4% kunnen verhogen. 

Andere vragen blijven bestaan ​​over de omvang van de verkeerde prijzen die kunnen optreden tussen de ETF en de onderliggende effecten wanneer markten extreme bewegingen hebben, en of het voordeel van de arbitrage, die ervoor zorgt dat de NAV en de marktprijs convergeren, tijdens extreme marktbewegingen kan mislukken. Tijdens de flitscrash in 2010 vormden ETF’s bijvoorbeeld veel van de effecten die grote koersdalingen lieten zien en die ook te maken kregen met een tijdelijke verkeerde prijsstelling van meer dan 10% ten opzichte van de onderliggende index.6

Hoewel dit een op zichzelf staand voorval is waarbij ETF-arbitrage tijdelijk de volatiliteit kan hebben vergroot of onbedoelde gevolgen heeft gehad, is aanvullend onderzoek gerechtvaardigd.

Het komt neer op

ETF-arbitrage is geen langetermijnstrategie. Onjuiste prijzen gebeuren op korte termijn en deze kansen sluiten binnen enkele minuten, zo niet eerder. Maar ETF-arbitrage is voordelig voor de arbitrageur en de markt. De arbitrageur kan de gespreide winst vastleggen terwijl hij de marktprijs van de ETF weer in lijn brengt met zijn NAV wanneer de arbitrage sluit.

Ondanks deze marktvoordelen heeft onderzoek aangetoond dat ETF-arbitrage de volatiliteit van de onderliggende activa kan vergroten, aangezien de arbitrage de verkeerde prijsstelling benadrukt of versterkt. De waargenomen toename van de volatiliteit behoeft nader onderzoek. Ondertussen zullen marktpartijen blijven profiteren van tijdelijke spreads tussen aandelenkoers en intrinsieke waarde.