Inkomstenstortingsbeveiliging (IDS)

Wat is een borgstelling voor inkomsten (IDS)?

De term inkomensdeposito-zekerheid (IDS) verwijst naar een hybride instrument dat elementen van gewone aandelen en een hoogrentende vastrentende belegging combineert. In wezen bezitten effectenhouders één aandeel van gewone aandelen en één deel van een obligatie. Deze effecten zijn verpakt om regelmatige inkomensbetalingen te verstrekken aan effectenhouders, die dividenden ontvangen van de gewone aandelen en vastrentende betalingen van het schuldinstrument. IDS’en worden verhandeld op beurzen en worden beschouwd als fiscaal efficiënte opties voor de uitgevende instelling.

Hoe inkomensdeposito’s (IDS’en) werken

Inkomstendeposito’s bestaan ​​al sinds het begin van de jaren 2000. Zoals hierboven opgemerkt, zij geven de houder een combinatie van aandelen gemeen voorraad met hoge opbrengst obligaties. Als zodanig ontvangt iedereen die deze effecten bezit, dividenden die door de aandelen worden betaald en inkomsten uit het vastrentende deel met regelmatige tussenpozen.

Beleggers profiteren ook van het potentieel van het aandeel voor kapitaalgroei. En omdat de component van de hoogrentende obligatie een achtergesteld effect is, betaalt de emittent een hogere coupon dan aan iemand die een niet-achtergestelde obligatie heeft.

IDS’en, die ook inkomensparticiperende effecten (IPS’en) en verbeterde inkomenseffecten worden genoemd, worden opeffectenbeurzen verhandeld als verpakte eenheden. De twee componenten kunnen op een later tijdstip worden gescheiden en afzonderlijk worden verhandeld. Beleggers zijn meestal verplicht om de gecombineerde eenheid gedurende een bepaalde periode aan te houden voordat ze deze kunnen opsplitsen. Dit is meestal ergens tussen de 45 en 90 dagen.

Speciale overwegingen

Bedrijven die dit soort zekerheden uitgeven, zijn doorgaans zeer stabiel en volwassen, aangezien zij de rentebetalingen uit vrije kasstromen moeten kunnen leveren. Dit betekent dat uitgevende ondernemingen doorgaans zeer stabiele kasstromen hebben en lagere kapitaaluitgaven nodig hebben, aangezien hogere uitgaven zouden betekenen dat de vastrentende betalingen in gevaar zouden komen.

Inkomstendeposito’s worden doorgaans ook uitgegeven door bedrijven die een belastingschild willen genereren. Zij doen dit door aftrek van de rente betalingen aan beleggers uit hun bedrijfsresultaat. 

Houd er echter rekening mee dat een deel van de uitkering van het effect kan worden beschouwd als een kapitaalteruggave in plaats van als een dividend. Dit betekent dat een belegger mogelijk een hoger tarief moet betalen voor dit deel van het inkomen. Dit is meestal 15%, wat hetzelfde is als het tarief voor meerwaarden.

Geschiedenis van inkomensdeposito’s (IDS’en)

Inkomstendeposito’s bestaan ​​al sinds het begin van de jaren 2000. IDSs, een innovatie van Bay Street, de basis van de Canadese financiële dienstensector, had in hun begindagen enige belofte. Maar er zijn tegenwoordig relatief weinig van deze effecten op de markt.

Ze waren gemodelleerd naar inkomensfondsen, een populaire investering in Canada. Dit zijn beleggingen waarvan de portefeuille activa bevat die inkomsten genereren. Uitkeringen worden gedurende het jaar met regelmatige tussenpozen aan aandeelhouders uitbetaald. Deze investeringen worden normaal gesproken beheerd door financiële instellingen en hebben geen werknemers in dienst.

Voorbeeld van inkomensdeposito zekerheid (ISD)

B&G Foods heeft dit soort effecten uitgegeven aan haar investeerders. Ze omvatten een aandeel van gewone aandelen van klasse A, verpakt met een 12% senior achtergestelde obligatielening die in 2016 vervallen was. De IDS betaalde een driemaandelijks contant dividend van $ 0,2120 per aandeel, samen met een rentebetaling van $ 0,2145 per $ 7,15 hoofdsom van de notes. Royal Bank of Canada onderschreef de zekerheid.