Indexeren
Wat is indexeren?
Indexering verwijst in het algemeen naar het gebruik van een benchmarkindicator of maatstaf als referentie of maatstaf. In financiën en economie wordt indexering gebruikt als een statistische maat voor het volgen van economische gegevens zoals inflatie, werkloosheid, bbp-groei, productiviteit en marktrendementen.
Indexering kan ook verwijzen naar passieve beleggingsstrategieën die referentie-indexen repliceren. Indexbeleggen is de afgelopen decennia steeds populairder geworden.
Belangrijkste leerpunten
- Indexeren is het samenvoegen van economische gegevens in een enkele metriek of het vergelijken van gegevens met een dergelijke metriek.
- Er zijn veel indices in de financiële sector die reflecteren op de economische activiteit of de marktactiviteit samenvatten – deze worden prestatiebenchmarks waaraan portefeuilles en fondsbeheerders worden afgemeten.
- Indexering wordt ook gebruikt om te verwijzen naar passief beleggen in marktindices om brede marktrendementen te repliceren in plaats van het actief selecteren van individuele aandelen.
Indexering begrijpen
Indexering wordt op de financiële markt gebruikt als een statistische maatstaf voor het volgen van economische gegevens. Indexen die door economen zijn gemaakt, bieden enkele van de leidende indicatoren van de markt voor economische trends. Economische indices die op de financiële markten op de voet worden gevolgd, zijn onder meer de Purchasing Managers ‘Index (PMI), de Manufacturing Index (ISM) van het Institute for Supply Management en de Composite Index of Leading Economic Indicators. Deze indexen worden bijgehouden om veranderingen in de tijd te meten.
Statistische indexen kunnen ook worden gebruikt als een graadmeter voor het koppelen van waarden. De aanpassing van de kosten van levensonderhoud (COLA) is een statistische maat die wordt verkregen door analyse van de consumentenprijsindex (CPI) die prijzen indexeert aan de inflatie. Veel pensioenregelingen en verzekeringspolissen gebruiken COLA en de consumentenprijsindex als maatstaf voor aanpassingen van de uitbetaling van pensioenuitkeringen, waarbij de aanpassing gebruik maakt van op inflatie gebaseerde indexeringsmaatregelen.
Indexering in financiële markten
Een index is een methode om de prestaties van een groep activa op een gestandaardiseerde manier te volgen. Indexen meten doorgaans de prestatie van een mandje met effecten die bedoeld zijn om een bepaald deel van de markt te repliceren. Dit kan een brede index zijn die de hele markt bestrijkt, zoals de Standard & Poor’s 500 Index of Dow Jones Industrial Average (DJIA), of meer gespecialiseerd, zoals indexen die een bepaalde branche of een bepaald segment volgen. De Dow Jones Industrial Average is een prijsgewogen index die meer gewicht geeft aan aandelen in de index met een hogere prijs. De S&P 500 Index is een naar marktkapitalisatie gewogen index die meer gewicht toekent aan aandelen in de S&P 500 Index met een hogere marktkapitalisatie.
Indexaanbieders hebben tal van methodologieën voor het samenstellen van investeringsmarktindexen. Beleggers en marktdeelnemers gebruiken deze indices als maatstaven voor het rendement. Als een fondsbeheerder bijvoorbeeld op de lange termijn slechter presteert dan de S&P 500, zal het moeilijk zijn om investeerders naar het fonds te lokken in plaats van een op de beurs verhandeld fonds dat de S&P 500 volgt.
Er zijn ook indexen die obligatiemarkten, grondstoffen en derivaten volgen.
Indexeren en passief beleggen
Indexering is in de beleggingssector algemeen bekend als een passieve beleggingsstrategie voor het verkrijgen van gerichte blootstelling aan een bepaald marktsegment. Het merendeel van de actieve vermogensbeheerders verslaat de indexbenchmarks doorgaans niet consequent. Bovendien kan beleggen in een gericht segment van de markt voor vermogensgroei of als langetermijninvestering duur zijn gezien de handelskosten die gepaard gaan met het kopen van individuele effecten. Daarom is indexering een populaire optie voor veel beleggers.
Een belegger kan hetzelfde risico en hetzelfde rendement van een doelindex behalen door te beleggen in een indexfonds. De meeste indexfondsen hebben lage kostenverhoudingen en werken goed in een passief beheerde portefeuille. Indexfondsen kunnen worden samengesteld met behulp van individuele aandelen en obligaties om de beoogde indices te repliceren. Ze kunnen ook worden beheerd als een fonds van fondsen met onderlinge fondsen of op de beurs verhandelde fondsen als hun basisbezit.
Aangezien indexbeleggen een passieve benadering volgt, hebben indexfondsen doorgaans lagere beheervergoedingen en kostenratio’s (ER’s) dan actief beheerde fondsen. De eenvoud van het volgen van de markt zonder een portfoliomanager stelt aanbieders in staat bescheiden vergoedingen te handhaven. Indexfondsen zijn over het algemeen ook fiscaal efficiënter dan actieve fondsen omdat ze minder vaak handelen.
Indexerings- en volgfondsen
Complexere indexeringsstrategieën kunnen erop gericht zijn de belangen en opbrengsten van een aangepaste index te repliceren. Op maat gemaakte index-tracking-fondsen zijn geëvolueerd als een goedkope beleggingsoptie om te beleggen in een gescreende subset van effecten. Deze trackerfondsen proberen in wezen het beste van het beste binnen een categorie aandelen te halen – bijvoorbeeld de beste energiebedrijven binnen de indices die de energiesector volgen. Deze trackingfondsen zijn gebaseerd op een reeks filters, waaronder fundamentals, dividenden, groeikenmerken en meer.