Rentetariefkraag

Wat is een rentekraag?

Een rentekraag is een relatief goedkope strategie voor renterisicobeheer die derivaten gebruikt om de blootstelling van een belegger aan renteschommelingen af ​​te dekken.

Inzicht in de rentekraag

Een kraag is een brede groep van opties strategieën die zich meebrengen dat de onderliggende waarde en het kopen van een beschermende put terwijl tegelijkertijd een verkoop van gedekte call tegen het bedrijf. De premie die wordt ontvangen bij het schrijven van de call, betaalt voor de aankoop van de putoptie. Bovendien dekt de call het opwaartse potentieel voor waardestijging van de prijs van het onderliggende effect af, maar beschermt het de hedger tegen elke ongunstige beweging in de waarde van het effect. Een type kraag is de rentekraag.

In wezen houdt een rentekraag de gelijktijdige aankoop van een renteplafond in en de verkoop van een rentevloer op dezelfde index voor dezelfde looptijd en nominale hoofdsom. Een rentekraag maakt gebruik van renteoptiecontracten om een ​​lener te beschermen tegen stijgende rentetarieven en tegelijkertijd een bodem vast te stellen voor dalende rentetarieven. Een rentekraag kan een effectieve manier zijn om het renterisico af te dekken dat gepaard gaat met het aanhouden van obligaties. Met een rentekraag koopt de belegger een renteplafond, dat wordt gefinancierd door de premie die hij ontvangt bij de verkoop van een rentevloer.

Bedenk dat er een omgekeerd verband bestaat tussen obligatiekoersen en rentetarieven – rentetarieven dalen als obligatiekoersen stijgen, en vice versa. Het doel van de koper van een rentekraag is zich te beschermen tegen stijgende rentetarieven.

De aankoop van een rentecap (dwz een putoptie op een obligatie of een calloptie op de rente) kan een maximale daling van de waarde van de obligatie garanderen. Hoewel een rentevloer (call-optie op obligaties of putoptie op rentetarieven) de potentiële waardestijging van een obligatie beperkt bij een rentedaling, levert het vooraf contanten op en genereert het premie-inkomen dat de kosten van het plafond betaalt.

Laten we zeggen dat een belegger een halsband binnengaat door een plafond te kopen met een uitoefeningspercentage van 10% en een bodem verkoopt tegen 8%. Wanneer het rentepercentage hoger is dan 10%, ontvangt de belegger een betaling van de verkoper van het plafond. Als de rente onder de 8% daalt, wat onder de vloer is, moet de belegger die short is gegaan nu een betaling doen aan de partij die de vloer heeft gekocht.

Het is duidelijk dat de strategie van de rentekraag de belegger beschermt door het maximale rentetarief dat aan het plafond van de kraag wordt betaald, af te dekken, maar de winstgevendheid van rentedalingen opoffert.

Rentecaps en -vloeren

Een rentecap stelt een plafond op rentebetalingen. Het is gewoon een reeks call-opties op een variabele rente-index, meestal 3- of 6-maands London Inter-bank Offered Rate (LIBOR), die samenvalt met de overgangsdata op de vlottende verplichtingen van de lener. De uitoefenprijs of uitoefenprijs van deze opties vertegenwoordigt het maximale rentetarief dat de koper van het plafond moet betalen.

Een rentevloer is de minimale rentevoet die wordt gecreëerd met putopties. Het vermindert het risico voor de partij die de rentebetalingen ontvangt, aangezien de couponbetaling elke periode niet minder zal zijn dan een bepaald minimumtarief of uitoefenpercentage.

Omgekeerde rentekraag

Een omgekeerde rentekraag beschermt een kredietverstrekker (bijvoorbeeld een bank) tegen dalende rentetarieven, waardoor een kredietverstrekker met variabele rente minder rente-inkomsten zou ontvangen als de rente daalt. Het betreft de gelijktijdige aankoop (of long) van een rentevloer en verkoop (of short) van een renteplafond. De premie die van de short cap wordt ontvangen, compenseert gedeeltelijk de premie die voor de long floor wordt betaald. De lange bodem ontvangt een uitkering wanneer het rentetarief onder de bodemuitoefeningsrente daalt. De shortcap voert betalingen uit wanneer het rentetarief hoger is dan het maximale uitoefeningspercentage.