Omgekeerde transactie

Wat is een inverse transactie?

Op financiële markten verwijst de term inverse transactie naar het sluiten van een open termijncontract met dezelfde valutadatum, waardoor de belegger de winst of het verlies van de hele transactie kan kwantificeren.

Inverse transacties begrijpen

In wezen maakt een omgekeerde transactie “ongedaan” of compenseert deze een eerdere transactie die door de belegger is gedaan met dezelfde transactiegegevens. Inverse transacties worden gebruikt met opties en termijncontracten, waardoor de belegger een vaste winst of verlies overhoudt wanneer de transactie wordt gesloten. Een omgekeerde transactie kan worden gedaan via een verrekenkantoor dat de transactiegegevens van de belegger koppelt aan de transactiegegevens van een externe koper of verkoper.

Beleggers die forwards kopen, kunnen ervoor kiezen om de onderliggende waarde, zoals een valuta, in bezit te nemen op het moment van expiratie of kunnen het contract sluiten voordat de expiratiedatum is bereikt. Om de positie te sluiten, moet de belegger een compenserende transactie kopen of verkopen.

Als de omgekeerde transactie wordt voltooid met een partij die anders is dan de partij waarmee de investeerder het oorspronkelijke termijncontract heeft gekocht, zal dit resulteren in een afzonderlijke transactie die de winst of het verlies op de eerste transactie volledig dekt of vastzet. De eerste transactie zal niet worden afgerond, ook al wordt het nettoresultaat van deze twee transacties gecompenseerd, aangezien ze via twee verschillende partijen zijn uitgevoerd.

Een omgekeerde transactie kan resulteren in winst of verlies voor de belegger. Als de transacties werden uitgevoerd met behulp van hefboomwerking, waarbij de belegger geld leent om de transacties te initiëren, kunnen de verliezen margestortingen veroorzaken.

Voorbeeld van omgekeerde transactie

Stel dat een Amerikaans bedrijf in april een termijncontract van € 150.000 koopt tegen de gespecificeerde prijs van 1,20 US dollar per euro, dat in juni moet worden afgehandeld. Het kan dan een omgekeerde transactie doen door € 150.000 te verkopen met dezelfde vervaldatum als de termijn die het in april heeft gekocht. Door dit te doen, heeft het bedrijf een winst of verlies vergrendeld, namelijk het geldbedrag dat is ontvangen voor de verkoop van de euro, verminderd met het bedrag dat is betaald voor de aankoop van de euro’s met het termijncontract. 

Als de euro sinds de aankoop in waarde is gestegen, komt de koper voorop. Ze gingen bijvoorbeeld akkoord met een wisselkoers van $ 1,20 EUR / USD, dus als de prijs stijgt tot $ 1,25, kunnen ze beter kopen voor $ 1,20. Aan de andere kant, als de euro daalt tot $ 1,15, zijn ze slechter af, aangezien ze contractueel verplicht zijn om transacties uit te voeren tegen $ 1,20, terwijl ze die euro’s momenteel zouden kunnen kopen voor $ 1,15. Bedrijven gebruiken forwards om rentetarieven vast te leggen op fondsen die ze in de toekomst nodig zullen hebben, en zijn meer bezorgd over de toekomstige instroom en uitstroom van kasmiddelen dan over de potentiële prijsvolatiliteit.