Investeringsboerderij
Wat is een investeringsboerderij?
Een investeringsboerderij is een agrarische bedrijfsactiviteit die wordt gekocht en geëxploiteerd met de bedoeling winst te maken, of met als doel een belastingaftrek voor de eigenaar te creëren. Agribusiness is de bedrijfstak die landbouw en landbouwgerelateerde commerciële activiteiten omvat.
Investeringsboerderijen zijn eigendom van investeerders die doorgaans niet op de boerderij wonen of deelnemen aan dagelijkse activiteiten. De investeerder zal over het algemeen landarbeiders en andere werknemers inhuren om de eigenlijke landbouw te doen.
Belangrijkste leerpunten
- Een investeringsboerderij is een agrarische bedrijfsactiviteit die wordt gebruikt om winst te maken of om te profiteren van belastingaftrek.
- Investeerders in boerderijen, waaronder pensioenfondsen, schenkingen en family offices, nemen niet deel aan de dagelijkse activiteiten van het runnen van een boerderij of het bedrijf en nemen geen werknemers in dienst voor de taak.
- Sommige investeerders zoeken naar alternatieve eigendomspatronen, zoals REIT’s, omdat deze goedkoper en minder riskant zijn in vergelijking met direct eigendom.
Inzicht in Investment Farm
Veel investeringsboerderijen bestaan als commerciële landbouwbedrijven die marktgewassen verbouwen die op de grondstoffenmarkten worden verkocht. Goederen- of marktgewassen omvatten sojabonen, maïs, tarwe, katoen en vee zoals runderen en varkens. Kasgewassen worden in veel industrieën gebruikt.
Sojabonen kunnen bijvoorbeeld worden verwerkt tot olie, dienen als diervoeder, worden verwerkt tot voedingsproducten en worden gebruikt in de kunststof, rubber- en papierindustrie als vulstof. Sommige marktgewassen worden verbouwd voor biobrandstofdoeleinden. Biobrandstof is een soort energie die wordt gewonnen uit hernieuwbare plantaardige en dierlijke materialen. Voorbeelden van biobrandstoffen zijn ethanol, vaak gemaakt van maïs in de Verenigde Staten, en van suikerriet in Brazilië.
Het rendement van investeringsboerderijen is afhankelijk van de prijzen voor landbouwgrondstoffen op markten. Hoe hoger de prijzen voor grondstoffen, hoe groter de winst voor investeringsboerderijen. Dergelijke boerderijen trokken tussen 2000 en 2014 snel kapitaal aan van institutionele beleggers, maar waren getuige van een scherpe daling van de instroom na een daling van de prijzen van landbouwgrondstoffen dat jaar.
Investeren in investeringslandbouw
Omdat voedsel een universele behoefte is, beschouwen sommige investeerders landbouwinvesteringen als een recessiebestendige investering. Als het gaat om investeren in landbouwgrond, betekent de toenemende schaal van landbouwactiviteiten slechts het kopen van een boerderij en het proberen deze aan een landbouwbedrijf te verhuren, kan een kapitaalintensieve verplichting zijn. Overwegingen zijn onder meer de kosten van het onroerend goed, operationele kosten en apparatuurkosten.
De National Council of Real Estate Investment Fiduciaires is een in Chicago gevestigde organisatie die een landbouwgrondindex heeft opgesteld om driemaandelijkse tijdreeksen het rendement te meten van de investeringsprestaties van een grote pool van individuele agrarische eigendommen tussen 1992 en 2016. Volgens deze index is het rendement op De investeringen in landbouwgrond bereikten een hoogtepunt in het vierde kwartaal van 2005.
Landbouwinvesteerders kijken misschien naar de alternatieve eigendomspatronen van het aangaan van een partnerschap in plaats van het rechtstreeks bezitten van de landbouwgrond. Een ander alternatief is om te investeren in een vastgoedbeleggingsfonds (REIT). Farmland REIT’s, zoals Farmland Partners en Gladstone Land Corporation, kopen landbouwgrond en behandelen het proces om deze aan boeren te verhuren.
Omdat REIT’s doorgaans handelen in vastgoedportefeuilles, krijgen beleggers die aandelen kopen verschillende voordelen ten opzichte van het zelf kopen van landbouwgrond.
- Het kapitaal dat nodig is om in een REIT te investeren, kan zo laag zijn als de prijs van een enkel aandeel. Deze lage kosten spreiden het geld dat risico loopt bij een bepaalde landbouwactiviteit over meerdere investeerders, waardoor het risico voor elke individuele aandeelhouder wordt verkleind.
- De aanwezigheid van meerdere boerderijen in een portefeuille biedt diversificatie, waardoor beleggers een bredere blootstelling krijgen aan de productie van verschillende grondstoffen. Deze diversificatie dient om enkele van de risicovollere elementen te compenseren die gepaard gaan met het bezitten van een enkele boerderij.
- Aandelen in een REIT worden meestal op aandelenbeurzen verhandeld, waardoor ze aanzienlijk toegankelijker zijn om te kopen en verkopen dan agrarisch onroerend goed.
De samenstelling van investeringsboerderijen
Sinds het midden van de jaren dertig zijn de boerderijen in de Verenigde Staten steeds groter geworden, terwijl tegelijkertijd het totale aantal familieboerderijen is gedaald. Statistieken samengesteld door het Amerikaanse ministerie van landbouw (USDA) laten zien dat 99 procent van de boerderijen in het land in 2015 door een familie werd beheerd. Deze grote familiebedrijven zijn goed voor 89 procent van de landbouwproductie van het land.
In hetzelfde jaar produceerden niet-gezinsbedrijven slechts 11 procent van de totale landbouwproductie van het land. Deze cijfers suggereren dat, ondanks de afname van de overvloed aan gezinsbedrijven, grootschalige investeringsboerderijen nog steeds moeten concurreren met grootschalige gezinslandbouwbedrijven om zowel land als arbeid.
Valor Advisors, een in Miami gevestigd financieel adviesbureau, schat dat het aantal fondsen dat in agrarisch onroerend goed investeert, in 2017 is gestegen tot 440 van 38 van dergelijke fondsen in 2015. Deze investeerders vormden een eclectisch cohort, van pensioenfondsen tot family offices en schenkingen. Cumulatief waren ze verantwoordelijk voor het beheer van $ 73 miljard aan onroerend goed.