Vloeibare alternatieven

Wat zijn vloeibare alternatieven?

Liquide alternatieve beleggingen (of liquide alts) zijn onderlinge fondsen of exchange-traded funds (ETF’s) die tot doel hebben beleggers diversificatie en neerwaartse bescherming te bieden door blootstelling aan  alternatieve beleggingsstrategieën. Het verkoopargument van deze producten is dat ze liquide zijn, wat betekent dat ze dagelijks kunnen worden gekocht en verkocht, in tegenstelling tot traditionele alternatieven die maandelijkse of driemaandelijkse liquiditeit bieden. Ze worden geleverd met lagere minimuminvesteringen dan het typische hedgefonds, en beleggers hoeven niet te voldoen aan nettowaarde- of inkomenseisen om te beleggen. 

Critici beweren dat de liquiditeit van zogenaamde liquide alts niet zal standhouden in moeilijkere marktomstandigheden; het grootste deel van het in liquide alts geïnvesteerde kapitaal is op de markt gekomen tijdens de bullmarkt na de financiële crisis. Critici stellen ook dat de vergoedingen voor liquide alternatieven te hoog zijn. Voor voorstanders zijn liquide alts echter een waardevolle innovatie omdat ze de strategieën van hedgefondsen  toegankelijk maken voor  particuliere beleggers. 

Inzicht in Liquid Alts

Liquide middelen zijn bedoeld om de nadelen van alternatieve beleggingen tegen te gaan door beleggers blootstelling te bieden aan alternatieve beleggingen via producten die dagelijks kunnen worden ingewisseld, net als bij een beleggingsfonds.

Een alternatieve belegging is een vrij gedefinieerde term die in principe verwijst naar bijna elk actief dat geen long-only aandeel of obligatie is. Voorbeelden zijn onder meer noodlijdende schulden en hedgefondsen. Een nadeel van al deze investeringen is echter het gebrek aan liquiditeit. Onder normale marktomstandigheden is een positie van $ 5.000 in Alphabet Inc. gemakkelijk genoeg om in milliseconden te ontladen zonder de prijs te beïnvloeden. Zelfs als de private equity-markt er slecht aan toe is, zal het aanzienlijk meer tijd en moeite kosten om een ​​alternatieve belegging te verkopen, en kunnen er lock-up periodes zijn. Het kan ook moeilijker zijn om een ​​kleine positie in te nemen in alternatieve beleggingen.

Kritiek op vloeibare alternatieven

Het aantal liquide alternatieve fondsen is explosief gestegen sinds de financiële crisis die in 2007 begon, aangezien individuele beleggers en adviseurs steeds gretiger zijn om zich te beschermen tegen neerwaartse risico’s door gebruik te maken van hedgefondsachtige strategieën. In een enquête van juli 2015 ontdekten Barron’s en Morningstar dat 63% van de adviseurs van plan was om binnen de komende vijf jaar meer dan 11% van hun portefeuilles toe te wijzen aan liquide alts. Sindsdien heeft de liquide alts-markt echter een instroom van fondssluitingen en consolidaties gekend, wat heeft geleid tot een periode van vertraagde groei voor de markt, die eind 2015 een omvang van $ 192 miljard bereikte, gemeten naar activa, aan het einde van 2015. Activa De groei in de markt is inconsistent gebleven, en volgens Strategic Insight stegen de liquide middelen terug tot $ 184 miljard aan het einde van het derde kwartaal in 2017, van $ 179 miljard aan het einde van 2015.

Critici wijzen erop dat liquide alternatieve fondsen gemiddeld hogere vergoedingen in rekening brengen dan andere actief beheerde onderlinge fondsen. Ten tweede kan het stoppen van anderszins illiquide activa in vloeistofverpakkingen een averechts effect hebben. Hedgefondsen vereisen over het algemeen dat beleggers ermee instemmen om slechts elk kwartaal of jaar geld op te nemen. De mogelijkheid om in en uit liquide alts te handelen heeft bijgedragen aan hun populariteit, maar als een neergang een run op de fondsen veroorzaakt, kunnen aanbieders worden gedwongen activa te verkopen tegen sterk gereduceerde prijzen, en kunnen beleggers daaronder lijden.

Voorbeelden van Liquid Alt-strategieën en subcategorieën

Morningstar heeft 12 categorieën geïdentificeerd die worden beschreven als liquide alternatieve strategieën. De grootste, die op dat moment meer dan 80% van de fondsen vertegenwoordigden, waren de volgende:

• Long-short-aandelen :  Fondsen die zich concentreren op aandelen en derivaten en die long-posities combineren met short-weddenschappen die worden bereikt via ETF’s, opties of gewone short-aandelenposities. Het saldo van short- en longposities is afhankelijk van de macrovooruitzichten van het fonds.
• Niet-traditionele obligaties:  deze fondsen hanteren een onconventionele benadering van het beleggen in obligaties, waarbij ze vaak proberen om rendementen te behalen die niet gecorreleerd zijn met de obligatiemarkt. “Onbeperkte” fondsen investeren met een hoge mate van flexibiliteit, bijvoorbeeld door posities in hoogrentende buitenlandse schuld.
• Marktneutraal :  Fondsen die systematische risico’s proberen te minimaliseren die voortkomen uit overmatige blootstelling aan specifieke sectoren, landen, valuta’s, enz. Ze streven ernaar shortposities en longposities binnen deze gebieden te matchen en een lage bèta te bereiken .
• Beheerde futures :  deze fondsen beleggen voornamelijk via derivaten, waaronder beursgenoteerde en over-the-counter futures, opties, swaps en valutacontracten. De meesten gebruiken momentumbenaderingen, terwijl anderen mean-reversion of andere strategieën volgen.
• Multialternatief:  deze fondsen combineren verschillende alternatieve strategieën, zoals hierboven vermeld. Ze hebben mogelijk vaste allocaties om strategieën vast te stellen of variëren hun aanpak afhankelijk van marktontwikkelingen.