Netto intern rendement bepaald
Wat is het netto intern rendement – netto IRR?
Het netto intern rendement (netto IRR) is een prestatiemeting die gelijk is aan het interne rendement nadat vergoedingen en carry-rente zijn meegerekend. Het wordt gebruikt bij kapitaalbudgettering en portefeuillebeheer om het rendement of de algehele financiële kwaliteit van een investering te berekenen door een verwacht rendement.
In de praktijk is de netto-IRR de snelheid waarmee de netto contante waarde van de negatieve cashflow gelijk is aan de netto contante waarde van de positieve cashflow. Een netto intern rendement wordt uitgedrukt in een percentage.
Belangrijkste leerpunten
- Het netto intern rendement (Net IRR) is een manier om de prestaties van een project of investering te meten op basis van de verdisconteerde toekomstige kasstromen.
- Netto-IRR neemt traditionele IRR en houdt vervolgens rekening met de effecten van vergoedingen, kosten, carry-rente en andere inhoudingen die IRR doorgaans over het hoofd zou zien.
- Omdat het rekening houdt met kosten en vergoedingen, geeft netto IRR beleggers of managers een nauwkeuriger beeld van het geactualiseerde potentieel van een investering.
De basisprincipes van Net IRR
De IRR is een disconteringsvoet waarbij de contante waarde van toekomstige kasstromen van een investering gelijk is aan de kostprijs van de investering. De netto IRR is een aangepaste IRR-waarde die rekening heeft gehouden met beheersvergoedingen en eventuele carry-rente.
Over het algemeen betekent een hoger netto intern rendement dat het een betere investering is. Een marginaal lagere netto IRR-spreiding over een langere periode kan echter beter zijn dan een kortere, hogere netto IRR-investering.
Netto intern rendement in gebruik genomen
Door het netto interne rendement van een fonds te berekenen, kan een belegger of analist bepalen welke belegging de beste optie is. Gegeven een paar fondsen die dezelfde beleggingen aanhouden en worden beheerd volgens dezelfde strategie, zou het verstandig zijn om het fonds met de lagere vergoeding te overwegen.
Maar structurele gelijkenis en vergoedingen zijn niet voldoende om te bewijzen dat het ene fonds beter is dan het andere. Dat kan alleen worden geleerd door de netto IRR voor beide fondsen te berekenen. Degene met het lagere tarief is misschien niet per se de beste keuze.
Voorbeeld uit de echte wereld van netto-IRR: netto-IRR en private equity
Netto intern rendement wordt vaak gebruikt in private equity om investeringsprojecten te analyseren die in de loop van de tijd regelmatig contante investeringen vereisen, maar die bij voltooiing slechts een enkele uitgaande kasstroom bieden – meestal een beursgang, een fusie of een overname.
Als de netto contante waarde van de investering gelijk is aan de netto contante waarde van de baten, of als deze het aanvaardbare rendement overtreft, wordt het project als winstgevend beschouwd. Als twee concurrerende projecten hetzelfde netto intern rendement blijken te hebben, wordt het project met het kortere tijdsbestek als de betere investering beschouwd.
In 2014 begon de Securities and Exchange Commission (SEC) te onderzoeken of beheerders van private equity-fondsen hun eigen geïnvesteerde vermogen correct in hun eigen vermogen openbaar maakten bij het uitvoeren van de netto interne rentabiliteitsberekeningen. Het opnemen van dat bedrag – bekend als een “algemene partnerverplichting” – zou de prestaties van het fonds kunstmatig kunnen verhogen omdat aan dergelijke kapitaalinjecties geen kosten zijn verbonden.
Hoe netto IRR-berekeningen worden uitgevoerd (of ze nu al dan niet algemeen partnerkapitaal omvatten) varieert tussen private equity-bedrijven, ontdekte Reuters. De SEC verwacht dat private-equityfirma’s zowel gemiddelde netto-IRR’s als bruto-IRR’s duidelijk rapporteren over alle fondsprospectussen en marketingmateriaal.