Regresleningen versus non-regreslening: het verschil kennen
Overzicht
Met regres- en non-regresleningen kunnen kredietverstrekkers aanspraak maken op activa als kredietnemers hun verplichtingen niet nakomen en hun schulden niet terugbetalen. Kredietverstrekkers mogen bezit nemen van alle activa die als onderpand worden gebruikt om deze leningen te beveiligen. Veel leningen worden afgesloten met een of meer activa van een bepaalde waarde die de kredietgever kan aangaan als de kredietnemer zijn verplichting niet nakomt zoals uiteengezet in de leningsovereenkomst.
Het belangrijkste verschil tussen de twee is dat een regreslening in het voordeel is van de kredietgever, terwijl een lening zonder regres de lener ten goede komt. Het onderscheid tussen regresleningen en non-regresleningen speelt dus een rol als er nog geld verschuldigd is over de schuld nadat het onderpand is verkocht. Met regresleningen kunnen geldschieters achter andere activa van de lener aan gaan als er nog een saldo overblijft nadat het onderpand is verzameld. Aan de andere kant mogen kredietverstrekkers van non-recourse leningen niet achter de andere activa van een lener aan gaan, zelfs als er een openstaand saldo is nadat het onderpand is verkocht.
Belangrijkste leerpunten
- Zowel regres- als non-regresleningen stellen kredietverstrekkers in staat om door onderpand gedekte activa in beslag te nemen nadat een lener een lening niet heeft terugbetaald.
- Nadat het onderpand is verzameld, kunnen geldschieters van regresleningen nog steeds achter de andere activa van een lener aan gaan als ze niet al hun geld hebben terugverdiend.
- Met een non-recourse lening kunnen geldschieters het onderpand innen, maar mogen ze niet achter de andere activa van de lener aangaan.
Regresleningen
Regresleningen worden gedekt door onderpand. Als de kredietnemer niet in slaagt om te voldoen aan hun verplichting en standaard op het betalingsschema, de geldschieter kan gaan na de andere activa van de kredietnemer of vervolgen om zijn of haar hebben lonen gegarneerd -anything zodat de lening geheel opnieuw kan worden gemaakt.
Regresleningen geven kredietverstrekkers een hogere mate van macht omdat ze minder limieten hebben voor de activa die kredietverstrekkers kunnen claimen voor terugbetaling van hun lening. Vanuit het standpunt van de kredietverstrekker vermindert een regreslening het gepercipieerde risico dat gepaard gaat met minder kredietwaardige kredietnemers.
Omdat kredietverstrekkers het risico dat aan deze leningen is verbonden, kunnen verkleinen, kunnen ze een lagere rente in rekening brengen, waardoor ze aantrekkelijker worden voor kredietnemers – vooral degenen die geen of weinig krediet hebben. Dit soort lening wordt nog aantrekkelijker wanneer een lener geen financiering uit een andere bron kan krijgen.
Omdat kredietverstrekkers het risico kunnen verkleinen met regresleningen, kunnen ze lagere rentetarieven in rekening brengen.
Deze leningen komen vrij vaak voor wanneer banken en andere financiële instellingen de kredietverlening beginnen aan te scherpen. Wanneer de economie onzeker wordt, worden de kredietmarkten krapper, waardoor kredietverstrekkers minder gaan lenen aan kredietnemers. En omdat krediet in deze tijden moeilijker te verkrijgen is, zijn leners meestal meer bereid tot beperkende voorwaarden, waaronder het opgeven van toegang tot hun activa.
Voorbeeld van een regreslening
De meeste autoleningen zijn regresleningen. Als de lener in gebreke blijft, kan de geldschieter de auto terugnemen en tegen de volledige marktwaarde verkopen. Dit bedrag is veel lager dan de waarde van de lening, omdat voertuigen afschrijven significant nadat het is verdreven uit de partij. Omdat er meestal een saldo op de lening overblijft, kan de geldschieter achter de lener aan gaan om het resterende bedrag op de lening terug te vorderen.
1:18
Lening zonder verhaal
Bij een non-recourse lening heeft de geldverstrekker pech. Als er een saldo verschuldigd is na verkoop van het actief dat onderpand is bij de lening, moet de geldschieter het verlies op zich nemen. Dit betekent dat ze geen aanspraak kunnen maken op de andere fondsen, bezittingen of financieringsbronnen van de lener.
Het is niet verrassend dat leners in principe bijna altijd de voorkeur geven aan non-regresleningen, terwijl leners bijna altijd de voorkeur geven aan regresleningen. Hoewel potentiële leners het aantrekkelijk kunnen vinden om non-recourse leningen aan te gaan, hebben ze normaal gesproken hogere rentetarieven en zijn ze gereserveerd voor individuen en bedrijven met een uitstekende kredietgeschiedenis.
Bovendien kan het niet aflossen van een schuld zonder verhaal de andere activa van een lener onaangetast laten, maar de wanbetaling staat nog steeds vast, met alle gevolgen van dien voor de kredietscore van de lener – die niet positief is.
Voorbeeld van een lening zonder regres
Veel traditionele hypotheken zijn leningen zonder regres. Ze kunnen de woning zelf alleen als onderpand gebruiken. Dit betekent dat als de lener zijn hypotheeklening niet nakomt, de bank het huis kan afschermen, het in bezit kan nemen en het kan verkopen om aan de lening te voldoen. Maar de geldschieter kan niet achter het resterende saldo van de hypotheek gaan en moet het dus als een verlies beschouwen.