Hoe oliemaatschappijen oliereserves op hun balans opnemen
Hoe registreren oliemaatschappijen oliereserves?
Oliereserves zijn geschatte hoeveelheden ruwe olie die een hoge mate van bestaanszekerheid en exploiteerbaarheid hebben, meestal 90%. Met andere woorden, het zijn geschatte hoeveelheden ruwe olie waarvan oliemaatschappijen denken dat ze op een bepaalde locatie bestaan en kunnen worden geëxploiteerd.
Volgens de Securities Exchange and Commission (SEC) zijn oliemaatschappijen verplicht om deze reserves aan investeerders te rapporteren door middel van aanvullende informatie bij de jaarrekening. Het is belangrijk op te merken dat olie die nog in de grond zit, pas als een pluspunt wordt beschouwd als deze is gewonnen en geproduceerd. Zodra de olie wordt geproduceerd, oliemaatschappijen over het algemeen een lijst van wat niet als producten en merchandise verkocht inventaris.
Belangrijkste leerpunten
- Oliereserves zijn geschatte hoeveelheden ruwe olie die een hoge mate van bestaanszekerheid en exploiteerbaarheid hebben, meestal 90%.
- Oliereserves zijn geschatte hoeveelheden ruwe olie waarvan oliemaatschappijen denken dat ze op een bepaalde locatie bestaan en kunnen worden geëxploiteerd.
- Er zijn twee boekhoudmethoden voor het rapporteren van oliereserves, waaronder de full-cost-methode, waarmee de exploratiekosten kunnen worden gekapitaliseerd.
- De methode van succesvolle inspanningen vereist echter dat oliemaatschappijen de kosten onmiddellijk in rekening brengen, tenzij de bronnen olie produceren.
Begrijpen hoe oliereserves worden geregistreerd
De hoeveelheid oliereserves die een hoge mate van terugwinning hebben, wordt bewezen reserves genoemd. Ondernemingen vermelden hun bewezen reserves in het aanvullende deel van hun jaarrekening. Bewezen reserves worden doorgaans onderverdeeld in twee categorieën: ontwikkeld en onontwikkeld.
Ontwikkelde reserves zijn de reserves die in de pijplijn zitten en waarvan redelijkerwijs kan worden verwacht dat ze worden teruggewonnen uit bestaande putten. Onontwikkelde reserves omvatten doorgaans reserves die worden verwacht van nieuwe putten, alsook voor het uitbreiden en verdiepen van bestaande putten.
Oliemaatschappijen kunnen hun reserves waarderen door hun netto contante waarde minus de winningskosten te bepalen – ook wel bekend in de industrie als ‘hijskosten’. Er zijn volledige kosten (FC) -methode. De keuze van welke methode is belangrijk omdat deze kan bepalen of de kosten als kosten worden behandeld of geactiveerd kunnen worden.
Geactiveerde kosten zijn kosten die niet als last worden opgenomen op het moment dat ze worden gemaakt. In plaats daarvan worden de kosten over de tijd gespreid, waardoor het bedrijf inkomsten uit het activum kan halen. Het kapitaliseren van kosten helpt bedrijven omdat ze niet de volledige kosten in het eerste jaar hoeven te realiseren.
Succesvolle poging methode
De boekhoudmethode voor succesvolle inspanningen is een nogal conservatieve methode om de exploratiekosten te activeren. De kosten voor het boren van een oliebron kunnen niet worden gekapitaliseerd, tenzij de put succesvol is. Als de put niet slaagt – een droog gat genoemd – moeten de kosten als uitgave in mindering worden gebracht op de inkomsten voor die periode. Voorstanders van de succesvolle methode suggereren dat oliemaatschappijen alleen de kosten van exploratie naar boorputten die olie produceren mogen kapitaliseren.
Volledige kostenmethode
Er zijn echter anderen in de olie-industrie die geloven dat het exploratieproces – ongeacht het succesniveau – allemaal deel uitmaakt van de exploratie van olie en moet worden gekapitaliseerd.
Volgens de full cost-methode kunnen oliemaatschappijen alle bedrijfskosten activeren die gemoeid zijn met het zoeken naar en produceren van nieuwe oliereserves. Met andere woorden, de aankoop van grond, exploratie, boringen en eventuele ontwikkelingskosten worden geactiveerd. De kosten worden opgeteld en gegroepeerd in kostenpools – volledige kostenpools (FCP) – voor elk land.
Als het bedrijf bijvoorbeeld 2 miljoen vaten oliereserves heeft en een FCP van $ 50 miljoen, kost elk vat in theorie $ 25. Aangezien er vaten worden geproduceerd, wordt $ 25 in rekening gebracht bij het FCP. Als er 500.000 vaten worden geproduceerd, worden de reserves verlaagd tot 1,5 miljoen en neemt het FCP af tot $ 37,5 miljoen.
De werkelijke kosten van ruwe olie volgen
Volgens deze methode moet het bedrijf bewijzen dat zijn reserves een waarde hebben die hoger is dan de FCP-waarde. Als dat niet het geval is, moet de waarde van de reserves worden afgeschreven volgens de “afschrijving van de plafondtest”. Bij succesvolle inspanningen wordt elke kostenplaats of groep activa afzonderlijk bijgehouden, zodat de werkelijke kosten worden gemeten. Op deze manier kan de ene kostenplaats winst maken, terwijl de andere verlies kan genereren.
Alleen als de kosten worden geactiveerd, worden die kosten beschouwd als een actief dat in de loop van de tijd wordt afgeschreven. Het is belangrijk op te merken dat voordat de bedrijven oliereserves kunnen vermelden door middel van aanvullende informatie bij de financiële overzichten, de SEC vereist dat ze hun claims bewijzen en de juiste documenten indienen.
Voor olie- en gasbedrijven worden oliereserves beschouwd als een uitputtend goed, in die zin dat hoe meer reserves ze onttrekken, hoe minder product ze in de toekomst kunnen verkopen. Reserves zijn over het algemeen het meest waardevolle bezit dat een oliemaatschappij bezit; bewezen schattingen zijn opgenomen in het rapport aan beleggers, maar worden doorgaans niet gewaardeerd.
Voorbeeld uit de echte wereld van hoe oliereserves worden geregistreerd
Hieronder vindt u het jaarlijkse overzicht van de oliereserves voor Exxon Mobil Corporation (XOM ) voor 2018, zoals gerapporteerd in het 10K-rapport van het bedrijf. De bewezen reserves worden uitgesplitst op basis van ontwikkeld en onontwikkeld.
- De totale ontwikkelde oliereserves van Exxon bedroegen 5,1 miljard vaten voor 2018.
- De totale onontwikkelde bewezen reserves bedroegen voor de periode 4,1 miljard vaten.
- De totale bewezen reserves van Exxon voor het jaar bedroegen 9,26 miljard vaten, onderaan gelegen en oranje gemarkeerd.
Deze vraag werd beantwoord door Chizoba Morah.