Bestelling splitsen
Wat is het splitsen van orders?
De term ordesplitsing verwijst naar de praktijk om een grote order op te splitsen in een reeks kleinere. Hierdoor kunnen effecten gemakkelijk worden verhandeld – of ze nu worden gekocht of verkocht – en kan de order ook in aanmerking komen voor snellere transacties.
Het splitsen van orders kan helpen wanneer de liquiditeit op de markt onvoldoende is om aan een grote order te voldoen. Orders voor effecten op de Nasdaq werden gesplitst via een speciaal systeem, terwijl andere beurzen dit via effectenmakelaars deden. De meeste beurzen voeren deze transacties nu automatisch uit.
Belangrijkste leerpunten
- Ordersplitsing is de gewoonte om een grote order op te splitsen in een reeks kleinere.
- Het was voorheen een algemene strategie die door effectenmakelaars werd gebruikt om hun klanten te helpen bij het bereiken van een optimale uitvoering van hun transacties.
- Het splitsen van orders is nu grotendeels overbodig omdat het automatisch wordt uitgevoerd door moderne elektronische handelsplatforms.
Hoe het splitsen van orders werkt
Institutionele beleggers zijn bedrijven of andere organisaties die geld inzamelen bij verschillende beleggers en dat kapitaal investeren door grote blokken effecten te kopen en verkopen. Dit geeft hen een voorsprong op individuele investeerders – ze hebben veel meer kansen vanwege het enorme aantal transacties dat ze kunnen uitvoeren. Dat is waar het splitsen van orders in het spel kwam.
Het splitsen van orders was gebruikelijk voordat geautomatiseerde systemen de norm werden. Het was een veelgebruikte techniek die door effectenmakelaars werd gebruikt om hun klanten te helpen optimale resultaten te behalen. Dankzij dit proces konden individuele beleggers een kleiner aantal aandelen kopen en verkopen in plaats van hen te dwingen een grote order te kopen die ze zich niet konden veroorloven.
Het traditionele splitsen van orders is de laatste jaren minder gebruikelijk geworden. Dat komt omdat volledig geautomatiseerde handelsplatforms nu meer bedreven zijn in het automatisch splitsen van orders in formaten die optimaliseren voor de beste beschikbare snelheid en voorwaarden.
Individuele handelaren konden bijvoorbeeld profiteren van preferentiële orderafhandeling op voorwaarde dat ze orders van 1.000 aandelen of minder indienen met behulp van het Small Order Execution System (SOES), een netwerk dat automatisch transacties uitvoert voor effecten die op de Nasdaq worden verhandeld. Particuliere beleggers konden dezelfde kwaliteit van markttoegang en uitvoeringssnelheden verkrijgen die voorheen voorbehouden waren aan grotere beleggers. In de praktijk zouden makelaars die namens grote investeerders handelen, vaak ordersplitsing gebruiken om de orders van hun klanten door de SOES te leiden.
Omdat de hele Nasdaq- centrale nu werkt als een geautomatiseerd elektronisch platform, is de SOES niet meer in gebruik. Investeerders, groot of klein, profiteren automatisch van het splitsen van orders door het Nasdaq-platform op een manier die de best mogelijke uitvoeringsprijs garandeert. Hoewel bij sommige markten, zoals de New York Stock Exchange (NYSE), nog steeds menselijke makelaars betrokken zijn, verloopt de overgrote meerderheid van de handel – en dus het splitsen van orders – nu automatisch via elektronische platforms.
Hoewel de meeste markten geautomatiseerde handelsplatforms gebruiken om orders te splitsen, blijven sommige beurzen menselijke tussenpersonen gebruiken om orders te splitsen.
Voorbeeld van het splitsen van orders
Stel dat u een grote institutionele belegger bent die een aanzienlijk belang wil kopen in een effect dat nauwelijks wordt verhandeld. Gezien de kleine marktkapitalisatie, is er een goede kans dat de voorraad van de marktprijs zou stijgen op basis van de plotselinge vraag als gevolg van uw bestelling. Dit kan op zijn beurt de totale kosten van uw aankoop verhogen, aangezien de aandelenkoers kan stijgen tijdens de periode dat u aandelen koopt.
Om dit risico te beperken, zou een makelaar de order van die institutionele belegger kunnen opsplitsen in een reeks kleinere, die vervolgens geleidelijk zouden worden ingediend. Als de bestellingen in de loop van de tijd worden geplaatst en worden afgestemd op de bestaande liquiditeit van de aandelen, kan het mogelijk zijn om het prijsinflatoire effect van de nieuwe aankoop te voorkomen of aanzienlijk te verminderen.
In dit scenario zou het splitsen van orders de institutionele beleggers in staat kunnen stellen hun belang in het bedrijf tegen lagere kosten te kopen, terwijl ongewenste publiciteit wordt vermeden. Evenzo zou het omgekeerde scenario ook van toepassing kunnen zijn in het geval van grote beleggers die discreet willen uitstappen of hun positie willen verkleinen.