OTC-opties

Wat zijn OTC-opties?

OTC-opties zijn exotische opties die worden verhandeld op de over-the-counter-markt in plaats van op een formele beurs, zoals op de beurs verhandelde optiecontracten.

Inzicht in OTC-opties

Beleggers wenden zich tot OTC-opties wanneer de  genoemde opties niet helemaal aan hun behoeften voldoen. De flexibiliteit van deze opties is voor veel beleggers aantrekkelijk. Er is geen standaardisatie van uitoefenprijzen en vervaldata, dus de deelnemers bepalen in wezen hun eigen voorwaarden en er is geen secundaire markt. Net als bij andere OTC-markten, handelen deze opties rechtstreeks tussen koper en verkoper. Echter, brokers en market makers die deelnemen aan OTC-optie markten worden meestal gereguleerd door een aantal overheidsinstelling, zoals FINRA in de Verenigde Staten1

Met OTC-optiesvermijdenzowel hedgers als speculanten de beperkingen die door hun respectievelijke beurzen aan beursgenoteerde opties worden opgelegd. Door deze flexibiliteit kunnen deelnemers hun gewenste positie nauwkeuriger en kosteneffectiever bereiken.

Afgezien van het handelsplatform verschillen OTC-opties van beursgenoteerde opties omdat ze het resultaat zijn van een privétransactie tussen de koper en de verkoper. Op een beurs moeten opties vereffend worden via het verrekenkantoor. Deze stap van het verrekenkantoor plaatst de beurs in wezen als tussenpersoon. De markt stelt ook specifieke voorwaarden vast voor uitoefenprijzen, zoals elke vijf punten, en vervaldata, zoals op een bepaalde dag van elke maand.

Omdat kopers en verkopers rechtstreeks met elkaar omgaan voor OTC-opties, kunnen ze de combinatie van staking en vervaldatum instellen om aan hun individuele behoeften te voldoen. Hoewel ze niet typisch zijn, kunnen termen bijna elke voorwaarde omvatten, inclusief enkele van buiten het domein van de reguliere handel en markten. Er zijn geen openbaarmakingsvereisten, waardoor het risico bestaat dat tegenpartijen hun verplichtingen onder het optiecontract niet nakomen. Ook genieten deze transacties niet dezelfde bescherming die wordt geboden door een beurs of verrekenkantoor.

Ten slotte, aangezien er geen secundaire markt is, is de enige manier om een ​​OTC-optiepositie te sluiten, het creëren van een compenserende transactie. Een compenserende transactie zal de effecten van de oorspronkelijke transactie effectief teniet doen. Dit staat in schril contrast met een beursgenoteerde optie waarbij de houder van die optie alleen maar terug hoeft naar de beurs om zijn positie te verkopen.

OTC-optie standaardrisico

OTC-standaardwaarden kunnen zich snel over de markt verspreiden. Hoewel de risico’s van OTC-opties niet zijn ontstaan ​​tijdens de financiële crisis van 2008, is het faillissement van investeringsbank Lehman Brothers een uitstekend voorbeeld van de moeilijkheid om het werkelijke risico met OTC-opties en andere derivaten in te schatten. Lehman was een tegenpartij bij veel OTC-transacties. Toen de bank failliet ging, werden de tegenpartijen bij haar transacties blootgesteld aan marktomstandigheden zonder afdekkingen en konden ze op hun beurt niet voldoen aan hun verplichtingen jegens hun andere tegenpartijen. Daarom vond er een kettingreactie plaats die gevolgen had voor tegenpartijen die verder weg waren van de Lehman OTC-handel. Veel van de getroffen secundaire en tertiaire tegenpartijen hadden geen directe betrekkingen met de bank, maar het trapsgewijze effect van de oorspronkelijke gebeurtenis deed hen ook pijn. Dit is een van de belangrijkste redenen die hebben geleid tot de ernst van de crisis, die uiteindelijk grote schade aan de wereldeconomie heeft toegebracht.