Passieve ETF
Wat is een passieve ETF?
Een passief op de beurs verhandeld fonds (ETF) is een financieel instrument dat ernaar streeft de prestaties van de bredere aandelenmarkt of een specifieke sector of trend te repliceren. Passieve ETF’s weerspiegelen het bezit van een aangewezen index – een verzameling verhandelbare activa die representatief wordt geacht voor een bepaalde markt of een bepaald segment. Beleggers kunnen de hele handelsdag passieve ETF’s kopen en verkopen , net als aandelen op een grote beurs.
Belangrijkste leerpunten
- Een passieve ETF is een vehikel dat ernaar streeft de prestaties van de brede aandelenmarkt of een segment daarvan te repliceren door de belangen van een aangewezen index te weerspiegelen.
- Ze bieden lagere kostenverhoudingen, meer transparantie en een grotere belastingefficiëntie dan actief beheerde fondsen.
- Passieve ETF’s zijn echter onderhevig aan een totaal marktrisico, missen flexibiliteit en worden zwaar gewogen naar de hoogst gewaardeerde aandelen in termen van marktkapitalisatie.
Hoe een passieve ETF werkt
Componenten van een passieve ETF volgen de onderliggende index of sector en vallen niet onder het oordeel van een fondsbeheerder. Dat maakt het het tegenovergestelde van actief beheer – een strategie waarbij een individu of team beslissingen neemt over de onderliggende portefeuilleallocatie in een poging de markt te verslaan.
Passieve ETF’s bieden beleggers meer flexibiliteit om een buy-and-hold strategie uit te voeren in vergelijking met actieve fondsen. Voorstanders van passief beleggen zijn van mening dat het moeilijk is om beter te presteren dan de markt, dus streven ze ernaar om de volledige prestatie te evenaren in plaats van deze te verslaan.
Door een hands-off benadering te kiezen, kan de aanbieder investeerders minder in rekening brengen zonder zich zorgen te hoeven maken over de kosten van werknemerssalarissen, bemiddelingskosten en onderzoek. De strategie prijst ook het voordeel van een lagere omzet. Wanneer activa in een langzamer tempo het fonds binnenkomen en verlaten, leidt dit tot minder transactiekosten en gerealiseerde meerwaarden. Investeerders kunnen daarom besparen wanneer het tijd is om belastingen in te dienen.
Passieve ETF’s maximaliseren het rendement door kopen en verkopen te minimaliseren.
Passieve ETF’s zijn ook transparanter dan hun actief beheerde tegenhangers. Passieve ETF-aanbieders publiceren elke dag fondswegingen, waardoor beleggers hun strategische drift kunnen beperken en dubbele investeringen kunnen identificeren.
Speciale overwegingen
Passieve ETF’s zijn enorm in populariteit gestegen sinds ze ongeveer een kwart eeuw geleden voor het eerst in de wereld werden geïntroduceerd. De lage rendementen van actief beheerde fondsen en de goedkeuring van passieve investeringsvehikels door invloedrijke figuren zoals Warren Buffett hebben ertoe geleid dat beleggerskas in passief beheer stroomt, vooral in de afgelopen jaren.
De SPDR S&P 500 (SPY), die in januari 1993 werd gelanceerd om de S&P 500 Index te volgen, is de oudste nog bestaande en meest bekende ETF.
In september 2019 overtroffenpassieve ETF’s en beleggingsfondsen eindelijk hun actieve tegenhangers in beheerd vermogen (AUM), aldus Morningstar.
Passieve ETF versus actieve ETF
De meeste beleggers zijn niet tevreden met wedden op elke ETF. Ze willen specifiek de winnaars kiezen en de achterblijvers vermijden . Aspiraties om de markt te verslaan zijn gebruikelijk, hoewel er aanwijzingen zijn dat de meeste actieve fondsbeheerders dit doel regelmatig niet bereiken.
Actieve ETF’s proberen in die behoeften te voorzien. Deze voertuigen bieden veel van dezelfde voordelen van traditionele ETF’s, zoals prijstransparantie, liquiditeit en belastingefficiëntie. Waar ze verschillen, is dat ze een beheerder hebben geïnstalleerd die het fonds kan aanpassen aan veranderende marktomstandigheden.
1:51
Hoewel actieve ETF’s een index verhandelen zoals hun passieve branchegenoten, hebben actieve beheerders enige speelruimte om wijzigingen aan te brengen en van de benchmark af te wijken wanneer zij dat nodig achten. Opties die voor hen beschikbaar zijn, zijn onder meer veranderende sectorrotatie, markttimingstransacties, short selling en kopen op marge.
Beleggers moeten er niet automatisch van uitgaan dat deze flexibiliteit ervoor zorgt dat actieve ETF’s de markt en hun passieve tegenhangers verslaan. Niet elk telefoontje zal de juiste zijn, en de tools en werknemers die ze gebruiken, brengen extra kosten met zich mee, wat resulteert in hogere kostenratio’s die de activa van het fonds en het rendement van beleggers verminderen.
Kritiek op passieve ETF’s
Passieve ETF’s zijn onderhevig aan een totaal marktrisico in die zin dat wanneer de algemene aandelenmarkt of obligatiekoersen dalen, dat geldt ook voor fondsen die de index volgen. Een ander nadeel is een gebrek aan flexibiliteit. Aanbieders van deze vehikels kunnen geen wijzigingen aanbrengen in portefeuilles, noch defensieve maatregelen nemen, zoals het verkleinen van posities op holdings wanneer een uitverkoop onvermijdelijk lijkt.
Critici beweren dat een hands-off benadering schadelijk kan zijn, vooral tijdens een bearmarkt. Een actieve beheerder kan tussen sectoren wisselen om beleggers te beschermen tegen periodes van volatiliteit. Een passief fonds dat zich zelden aan de marktomstandigheden aanpast, moet daarentegen de dupe worden van een opname.
Ten slotte is een ander opmerkelijk probleem met passieve ETF’s dat veel van de indices die ze volgen, gewogen zijn naar kapitalisatie. Dit betekent dat hoe groter de marktkapitalisatie van de aandelen is, hoe hoger het gewicht in een beleggingsportefeuille. Een nadeel van deze benadering is dat hierdoor de diversificatie wordt verminderd en passieve ETF’s worden gewogen naar grote aandelen op de markt.